Alle inzendingen over Onzichtbaarheid

De onzichtbare baai aan de andere kant van de oceaan. Je hoefde de telefoon maar over te laten gaan om de schepen voorbij te kunnen horen varen. De rozen diep over het balkon gebogen. Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen nog hoorbaar voor ze de golven raken. ------------------------------------ uit: Tirade, 1996.…

onzichtbare man Ik hoor hem toch Ik ben niet gek Maar niemand die mij helpen kan.…

de transparante deeltjes van het geluk zijn voor anderen niet zichtbaar doch zelf merk ik de beleving van destijds nog altijd daar de tastbare momenten van optimaal genot uitvergroot door een rozegetinte bril... als er iets is waaraan ik me kan warmen dan zijn het de plaatjes ingeplakt in het album van het geheugen Lejo van Kuijeren…

het was een dag waarop bloemen sneeuw bloeiden mist de aarde verschroeide met zijn intense waterkou jij onzichtbaar in ver fris stappend de verborgen gladheid trotserend om lachend je werk te doen met een warm gevoel voor jouw mensen die met ogen vol eigen wensen plezierig bezig wilden zijn je ogen deelden uit lieten handen wapperen…

Ik schreeuw Ik gil Ik huil Paniek Niemand die het ziet Vertrouwen weg en zoveel van binnen Onzichtbare tranen achter dichtgeslagen ramen…

Nu de lage mist de sprekende morgen verlaat en de klimop als een bejaarde man zijn laatste haren kamt glinsteren de knoppen van de gesnoeide perenboom als koeienogen in een slagerij de buren zijn onzichtbaar er druipt slechts wat condens aan hun badkamerraam, misschien hebben ze mij vanmorgen al in mijn blootje zien staan…

Hij raasde jaren later met vrouw - twee kleine kinderen in een vrachtwagen door een gat in de muur van de Friedrichstrasse zijn hart liet zich niet delen hij was pas 32 jaar Onvrijheid draagt altijd een gezicht altijd een verhaal altijd een naam ook als muren er onzichtbaar zijn Ik zucht en twijfel aan de vrijheid die vanzelfsprekend…

verschijnt nog de wasem van mijn stem, nog één voorjaarbeurt en de kamer maakt zich vrij van stof of spoor waarin schaduwen verschenen, in aanwezigheid van mij, een tocht uit geordende vensters verdwijnt, teloorgang tussen avond en de nacht, ontsnapt uit beider mond en aandacht, benieuwd naar de bestemmingen die mij wachten en in welk onzichtbaar…

Na een poosje maak ik gedesillusioneerd uiteindelijk maar weer rechtsomkeert om na een paar passen en na een paar tellen het vrolijk geluid weer aan te horen zwellen Grinnikend houd ik halt, luister zonder te storen omdat ook onzichtbaar gekwaak enorm kan bekoren.…

Hoe ging het toen, in het geheim van blonde zomernachten toen een vriend je liefde bang voor ontdekking voor het anders zijn dan leeftijdsverschil alles wat ’t leven in petto had blauwe plekken, schrammen in een bad verdoemde dromen is het nog altijd zo, ben jij ook zo leeft ’t steeds in het dronken duister allemaal mensen op zoek naar…

Ergens tussen angst en hoop verbergt zich helder licht iets wat ooit naar binnen sloop en wat er nu nóg ligt Het laat zich graag ontwaken door jouw eigen wil het zal je zachtjes raken al voelt het nu nog kil Alleen jij hebt de macht weg met de depressie het groeit elke nacht de onzichtbare energie…

Heen zonder afscheid en nooit weer te vinden — 'Dood' heet men u, mij eenzaam jaren reeds; Blijde onafscheid'lijk trouwe vrinden — Heet ons mijn eigen hart, zo zonnig leeft ge er steeds!…

niemand kijkt vragend wanneer ik nacht word eenzaam val uit de schoot van het licht als was ik enkel een stem waarvan waanzin zich niet meer lost het is wat het is en geloven was nooit een waarheid slechts een ontbinden van gedachten zonder gezicht waar wil je dat ik sterf mij te grijpen leg, vierhoofdig in de onmacht op lippen…

Krachtig onzichtbaar schild, zet zich vast om mij heen, teruggetrokken in mezelf, stille roep, heel sereen. Heldere kleurrijke regenboog, weerkaats jij op mij neer, stralende zon in jouw lach, een blij ongedwongen sfeer.…

Uit jouw stilte plukt leegte grijze bloemen maar in ieder hoofdstuk van jouw armoedig bestaan bezingt een erudiete nachtegaal mysteriën van de duisternacht tot aan de laatste woorden van het verloren boek probeer je uit de waanzinnige droom te ontsnappen maar een onzichtbare hand brengt je terug naar de mystiek die in jouw ziel…

was er maar iets iets om het te verbeteren voor de dingen die je fout deed het zal je helpen en rust geven ik had vroeger gehoopt dat ik een voorbeeld zal worden maar dat had ik mis ik ben een mislukkeling geworden mijn leven moet opnieuw voor een betere toekomst dat zal me helpen Dag…

De weg tussen boomstronken, reis in vergetelheid en in diepe treurnis verzonken. Een mistroostig beeld, ziel en gedachten verward in maan- licht aldaar. Het geheim van geluk achter de sterren verborgen. De ruïnes, de puinhopen die ik zie... Eerst alles stuk voor het geluk van morgen. En wie ben ik, oh wie?…

Langs sporen van wind lijnen van staal trekt gelijk het web van zwak evenwicht banen van onwetendheid in stralen van licht tot aan de zekerheid liefde die over horizon schijnt.…

Het masker toonde een gelukkige lach het masker toonde een verheugd gelaat Haar ogen verraadden wat niemand zag jawel, ze was volkomen ten einde raad Haar masker was hoe zij zich liet zien het masker verborg haar innerlijke pijn Hield zij haar smart geheim, misschien en leefde haar uiterlijk voor de schijn? Het masker toonde ‘t lachende…

Granaatscherven die Vernietigend in de Rondte vliegen, dood En verderf zaaien in Wat eens de wereld Van de schepping was - Dat is wat in mijn Hoofd gebeurt zonder Dat er een oorlog Aan te pas komt…

Onzichtbaar verdriet Is iets wat je niet ziet Het zit intens In het binnenste van een mens Je lichaam huilt Het zijn tranen die men verschuilt Je adem stokt Je keel zit op slot Zo voelt verdriet Die men niet aan de buitenkant ziet.…

nieuwe toekomst in het verschiet een nieuwe toekomst in het verschiet de macht der gewoonte liet ons lachen in vergetelheid blij dat we elkaar weer gevonden hadden in fantasie waarin we elkaar staande hielden mijn onzichtbare vriendinnetje en ik.…

Maar de natuur gaat zijn grillige gang vier kleintjes zijn er nog, 'k ben bang voor die onzichtbare moordenaar onder water want na veel moeder-gesnater verdween een kleintje onder 't oppervlak kwam niet meer boven, hoorde geen gesmak dus vreten niet alleen vogels die kleintjes op nee, de onzichtbare moordenaar in 't ruime sop.…

schijnbare beweging Maar nooit zonder speler die dankzij zijn 'verbeelding' de toonhoogtefiguren met zijn lichaam tot klank wekt in begrijpelijke gebaren Hoe die klinken is van invloed op de wijze waarop wij op onze beurt dat 'proces in tonen' verbeelden In klinkende gebaren ontstaat aldus quasi-interactief een onzichtbare…

Ik heb een leven als een luifel zonder dwarsregels ik zwelg in de zon ik verzuip in een zee van ruimte En al het licht dat me tegemoet komt door het raam in de kamer de stoel waarop ik zit scherp afgelijnd ook van licht gemaakt Ik verdrink in de lege kamer want ik ben zelf van licht maar ook zonder licht scherp afgelijnd vlak voor…

zijn voor mij maar hun eigen leven levend afwezig zijn voor mij in de avond, de nacht en wanneer de dag begint en ik alleen ben met mijn ideaal hoe het zou kunnen zijn met altijd wel de adem van een dierbare dicht bij mij Misschien is dit ideaal mijn neiging geworden om af te wachten te berusten en toch te blijven verlangen – onzichtbaar…

Daar achter de bergen moeten mensen wonen in fantastische steden Opgestapelde huizen torens in zevenvoud in de rivier, onwerelds rijk van het goud dat zelfs stroomopwaarts aanslibt op de stenen waar vlinders blok na blok bloempotten vinden, en blad voor de rupsen, hun kleuren een schitterend patroon een vertrouwd geheim dat het…

Het leven moe, getroffen door een schaduw Wat zet mij hiertoe Mijn gedachten van angst, pijn, verdriet Achter een masker die ik, steeds weer opzet Op het masker staat een lach, een lach die niet aansluit bij wat ik voel Het verbergt mijn ware ik, dat is dan ook mijn missie, mijn enige doel Van binnen is het koud, ijs en ijs koud Perspectief…

wonden, ontoegankelijk voor het hedendaagse oog, stigma’s uit een era dewelke die louter het verleden de herinnering schaalt van één tot de griffioen die zich in het heden manifesteert de tijd heeft geheeld, de tijd heeft genomen en gegeven, doch tijd is een schermutseling van kommer en kwel - doch let wel - laten we de euforie aanbidden…

Ik wens mij soms onzichtbaar Waarom weet ik niet echt Of wens ik mij als veertje Dit meen ik echt oprecht Onzichtbaar in het openbaar Of het veertje dat kan zweven Dat fladdert op een zachte bries En men dan denkt wat krijgen we nou Wie zou dat veertje wezen Ik heb, al zou je denken, Niets te verbergen, dat is het niet Maar soms, heel…