Alle inzendingen over Pier

misschien, onbewust ,zijn ze geïnspireerd op die oeroude bijbelse zinsnede: geloof zonder de werken is door als een pier! die werkers van het eerste en laatste uur zijn voor mij : vuurtorens:licht in de duisternis. alpenhoorns: om me wakker te maken.…

In de bloeiende tuin had hij even moeten huilen toen zijn vrouw vertelde dat hun lievelingsdichter al een week zo dood als een pier was. Ik stop met schrijven had hij gedacht. Wat heeft het voor zin. Even.…

Ik sta op een pier, hoor het ruisen van de golven en word onder het gekrijs van meeuwen bedolven. Daarna is er alleen nog de stilte die zich uitstrekt over zee en strand. En het lijkt alsof ik mij waan in een stuk niemandsland.…

Het lijkt of alle bobo's aan de top Zich met hun quotes bewust vergalopperen Nu moet de ProRail baas zich excuseren Zijn boodschap: 'Wie wil springen let goed op, Qua dienstregeling komt het ongelegen Om suïcide in de spits te plegen.'…

Een mysterie fluistert door de duinen op wiekslag en verpakt in glinsterend zand over kale rotsen, langs weelderige tuinen vast gestuurd door een onzichtbare hand Dromerig glijdend door de lage delta verlaat de vlucht de zware wolken aangezogen door zee en laaglandflora komt de plevier de pier bevolken Het gepolijste glas op een verlaten…

wat zie ik hier zittend op de Hoekse pier voor vlezig stompje lekker klein teentje hangt hap snap over uw badslipper roze paars blauw van de waterkou kijk ik als steenloper van de snipachtigen zoek in basaltglooiingen kreefjes kokkelrestjes andere losse visjes vleesjes begrijpt u wel ik zat te twijfelen d'r zit niks waarom dan me…

Ooit had ik Een iel vriendinnetje Van amper 100 pond Ze vrat haast niks En snoepte nooit Was mager maar gezond Een slablad hier Een wortel daar Ik kon het niet meer aan Nooit meer gebak Of zakken chips Nee, zelfs niet een banaan Ik werd het zat Naam haar toen mee Naar Scheveningen Naar de Pier Vertelde dat ik dankzij haar Ontdaan…

(voor Pier Paolo Pasolini) Als een ware Adonis wandelde je door de straten van het antieke Rome, je registreerde als een filmcamera, verliefde paartjes op oeroude stenen passeerde je met een gulle glimlach, je knip-oogde naar slanke jongemannen nabij het Colosseum en bij een warme pizza en enkele frisse glazen wijn glimlachte je vanwege de…

Zwellen zeezuchten en blazingen aan tot de sterkte van hevigen orkaan bij Ome Dirk gaat pas alarm schellen als hij klaar is met stemmen tellen Bij hem gaat de wedstrijd altijd door daar komen de dichters immers voor de organisatie zal nimmer nooit bezwijken al breken in den Hoek de pieren en de dijken Zijn vrouw gaat met de schellevispekel…

er vallen duizend bommen op Den Haag het Binnenhof verandert in een krater het Huis ten Bosch bezwijkt en niet veel later komt ook de Haagse Toren naar omlaag het Kurhaus en de pier bestaan niet meer en het Bezuidenhout is weer veranderd in een kerkhof waar het bloed meandert de stilte doet weer denken aan weleer gelukkig is het allemaal…

De dotterbloemen vallen droog in de spiralen van het slib eens stond het water huizenhoog tot aan de rand van ieders lip baggerschuiten zijn vertrokken door verse geul in de rivier de natuur zit met de brokken en zucht onder een kwaaie pier de rechte weg leidt naar het geld en verdraagt geen puur gekronkel spaarbekkens worden niet…

steek ik moet je zeilen reven tussen het hoge gras kijk je naar de reigers het wordt nooit meer wat het was mijn kerk staat in de steigers Je ogen tarten mijn geloof in het goede van de mens er gaapt een catastrofale kloof in jouw allerlaatste wens ik gooi een stok in de rivier wachtend op jouw dodensprong mijn tranen breken op de pier…

Het was nog vroeg nog volop licht aan het strand speelde de wind met het zeegezicht dat als een diamant fel schitterde hier waar meeuwen vlogen over de eenzame pier die standvastig uitkeek over de rimpeling van het water, kleine golfjes ving op dit mooie uur, het gouden zand trok zich langzaam terug van de kant die duinen hoog verwaaide…

we spraken golven over weer en wind murmelden zee koesterden oude botten in geschreeuw van de meeuw zon lichtte op in wit protesteren van opkomende vloed water versmolt met nevel in de ondergaande gloed wij kenden het eind door het ronden van de pier proefden zilte in de eeuwigheid van tijd en oneindige ruimte hier terug naar de…

de wind blaast fel oranjeblauw, stuwt het groene, donkere water trekt en duwt aan de branding treurig jodelen de regenwulpen, hun opgekromde snavels peuren pieren en zagers uit het wad vlokken gelig zeeschuim rollen vluchtig over het gouden strand, verkleven soms heel even met het bronsgroen knoopjeswier, of met stugge, hard-oranje kabels…

Het schoolgaand meisje heeft haar staart en pony Henk Schiffmacher een lichaam vol tattoos En net uit de verdomhoek der taboes Is goed gestyled gezichtshaar op de tronie Al wie nu tweet dat hij te kaap’ren vaart Die liegt*, maar doet dat met een trendy baard *(de cijfers zijn on line inzichtelijk De Kaap heeft zelden (zeg maar nooit) bereik…

Bloem (Domweg gelukkig in de Dapperstraat) natuur is voor tevredenen of legen en dan: wat is natuur in deze stad een eilandje met bomen en wat gras gelegen in een grafelijke plas een toekan op een winderige pier een doek van Potter met een dooie stier een koningspinguïn in een schimmenrijk twee turkse tortels in de Schilderswijk…

Aandacht voor het rusteloze is het dispuut om zwaar gekleurde romantiek, dwingt het schip richting pier vervalt door symmetrie of harmonie in achteloze stroming.…

Dikke Pier had altijd honger en dus had hij niet begrepen dat het opgerolde koekje dat hij ditmaal had gekregen was bedoeld om er de boodschap die er in zat voor te lezen maar die had hij al verslonden lang voordat hij die kon vrezen Later zat hij op de pot als knorrepot - ietwat benepen waar hij nog die boodschap zag die er zo fraai in…

Pier Paolo Pasolini, de misdaad op hem is nog lang niet verwaaid en ze hebben zijn ziel niet kunnen breken, die aanhangers van Mussolini.…

vermorzelden sommigen een engeltje droegen op het nippertje uitwijkend voor vallende brokstukken van daken, gevels en muren Mijn moeder zou niet wijken zij zou met al haar kracht zou vooral met al haar liefde naar Hoek van Holland gaan waar zij mijn vader leerde kennen (1930) maar waar vooral de zee was haar zee, haar Noordzee zij zou de pier…

Jij zette over met een vrouw zij had je dochter kunnen zijn Ik kon alleen maar naar je kijken raadsels als mysteries latend Aan de overkant vlogen de scholeksters af en aan, van pier naar binnenland tedere geluidjes makend, strelend aangenaam als de koele bries van zee Lopend over de roestige ijzeren buis vroeg ik naar het doel van afscheid…

Diender . . . als een pier zo dood!…

waar ligt dat binnen een straal van 10 km ten noorden geen plaatsen Stiem 5,63 kilometer 117°O Morra 3,86 kilometer 153°Z Wie 3,70 kilometer 252°W dat ligt daar allemaal echt het arme beestje in vizier vlucht voor de fotograaf goeie foto jammer voor het dier verstopt zich in het basalt op de kaart staat één dam jasses wat is die pier…

Huiverig, rillend tegen de windmacht Stormkracht twaalf, scheepsverkrachter Staand op de pier, hoopvol kijkend Zee natstuivend in mond, neus en ogen Vuurtorenflits, gierend tegen de kracht Van de waai, doch stevig staat de wachter De roodwitte gigant, een enak gelijkend Schuilend in zijn luwte, hoopvol onvertogen De zeemansvrouw, wachtend…

ik zag je hand in het laagliggend land de polders, kwelders en zee jij gaf eb, daarna vloed maar wij namen de klei en leefden er mee uit zand van het strand groeiden duinen jij liet de winden daar struinen wij braken met dijken en pieren de golven omdat zij ons met hun kracht zouden hebben bedolven jij wakkert de wind tot orkanen…

het latente klotst nog in code aan de pier: kapotte botten, alg en kelp en wier. het zwijgen heeft haar kern bereikt: het is nu stip, punt, korrel in de tijd. het zingen had kortstondig ons verrijkt: parels in een kop vol haat en nijd. droom werd wet, verwoordde moord: harpoen die zich door lijven boort.…

De avondbries geeft koelte aan de vermoeide geest bij het rusteloos ruizen van de branding in het luie landschap van pieren en dijk en scheepswrak.…

De wind was tegen En het lood was zwaar Toch wilden wij vissen Gooien van hot naar haar De worp liet te wensen over De aanbeet liet verstek En alle stoere verhalen Gingen hiermede op hun bek De voorraad aas slinkt gestaag Slijm der pieren druipt omlaag Langs met brood gevulde handen Verhalen gaan over zagers met tanden De humor is…

na een broeierige treinreis blootsvoets in mul zand in een nevelwolk van gekrijs verdwaalpaal en pier en dijk verdubbelen door de honger we waden door een zilt rijk weg naar het terras in de duinen olijfbomen en dwergpalmen in een kleipot de geur van gestoofde ajuinen een parasol overkoepelt de tafel we zinken in een kuipstoel in een…