Alle inzendingen over Ruige Rijp

zag de golven spelen jij een kalme zee ik liet de zon verdwijnen je lachte, zei, ga mee je sportte om te winnen die strijd bond je wel aan ik speelde met de knikkers voor winnen ben ik nooit gegaan jij loopt terwijl ik wandel ik kijk als jij het ziet muziek is te genieten wel iedereen zijn eigen lied ik zal de sterren plukken die rijp…

ik kan geen blaadjes breken van de bloem die voor ons samen bloeide zij kleurt het uur waarin we groeien geurt een koele wind in ons lachend samen stoeien lente bracht haar knop in zomers openen vergaten we de dagen en het tikken van de klok liefde geeft de oogst niet op die deze herfst heeft te geven in rijpen en begrijpen…

Overal mankeert wel wat, overal gaat het er wel eens ruig aan toe, nergens is het pais en vree, ook al wordt ze wel eens moe van alle strubbelingen. Maar om erover te discussiëren, praten dan, anders gezegd, dat is de allerbeste remedie en ik zeg je, die is om de Duvel niet slecht!…

De schitterendste landschappen in zich hebben ruig en betoverend wegen hebben die hersteld moeten, een taal spreken, voor buitenstaanders lastig gezichten dragen van onderzoek en humor nog oer zijn en vooral behulpzaam? Geleden hebben in het verleden, herrezen zijn? Ben jij dat alles?…

Zielen verbinden de strijd Ongeacht de hoeveelheid tijd Als het koren rijp is is dat de tijd die gegeven is. Wie het anders wil zet het leven stil maar komt bedrogen uit het is hom of kuit Ga de weg, hoe steil of laag Beantwoord zo je eigen vraag Zo laat je je eigen koren rijpen en leer jezelf begrijpen.…

mars regeert en thialf paradoxaal Gott mit uns rijp op de deken…

rijpe korenaren vierkant gouden velden vormen een bonte lappendeken allerprachtigst!…

Ik blaas mijn handen warm en trek mijn handschoenen recht Iemand probeert zijn sigaret aan te steken, maar de wind is te ruig. Een geïrriteerde blik volgt. Gelukt, een geur van tabak maakt zich meester. Hij haalt opgelucht adem, ik niet.…

Ik dacht opeens na 't scheren aan Van Gaal Die hult zich niet in vlas- of kinnebaard Voor tatoeages is hij te bejaard Spreekt net als Koeman ronde, cleane taal Niet glad, is ook voor één gat niet te vangen Blaast kaak, maar zonder ruig haar op z'n wangen…

ruig land is sprakeloos versmelt zijn gemoed met glooiende kleuren hier laat vaste grond zich graag omarmen door oneindig zicht het oog is onooglijk in zichzelf gevangen tussen binnendeuren door verzonnen orde voorbij verwondering over het levende licht…

rijp belegt de misvormde takken waar korstmossen zich reeds hebben genesteld en de dood zich schijnbaar al heeft gemeld symboliek voor 't vergane leven toch verschijnen onder de rijp opeens weer kleine groene puntjes op plaatsen waar de dood zou heersen het is in de natuur vaak om het even alleen wie sterk genoeg is blijft…

in willen begrijpen zit rijpen besloten als ik dat zo beleef ontdek ik mijzelf in jou en word jij in mij gesloten…

aflekt In deze oase van ijzigheid laat koning winter de aarde weer vullen met zijn sneeuwwitte schoonheid Een gevoel van winters heimee bekruipt mij Heerlijk om de wereld weer omlijst te zien in het rijp……

waar schuilt zij mijn rijpvorstin tussen wit gewelf waarop ik zie? waar kuilt zij haar wangen of misschien de koude grond? waar ruilt zij schone kilte wrakbaar in haar tred naar lente waar behuilt zij als dooi haar wegsmelt naar een nieuwe tijd wit naar groene schors laat haar transparant in mijn handen sterven overgaan in…

samen zongerijpt in zomertijd ons leven waar de herfst reeds wenkt dromen we lentedagen op godverlaten stranden…

De sneeuw ligt overal verspreid en alle bomen zijn gerijpt de zon schijnt met haar stralen er doorheen Het is een stille pracht. Wie had dat verwacht! Zo vroeg in het jaargetij gaan we door de koude winter heen... Wat staat ons nog te wachten? Alleen maar koude nachten.…

Dan zijn zij rijp voor God.…

De heldere beoordeling van het zuiver kinderlijke denken moge zich in alle eenvoud versmelten met de zachtzinnige geest die wijze bedaagde mensen tekent dan kan het ruime liefderijke geloof zijn aard elke dag opnieuw versterken.…

In de aanrollende golven van de dagen tot in het holst van elk gedicht ben er letterlijk door bedolven en het gewicht van bladwijzers van een tanend licht, mijn geschiedenis nog niet gedrukt is en ergens verborgen ligt tot ik het vind, stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen, laat het liggen tot hun tijd zal rijpen…

Blootvoets over de rijp op het groen worstel ik me door een gordijn van mist beseffend hoe ik muren metsel en struikel over lange tenen van ijs Door een facade van omhoog gekrulde mondhoeken doorspekt van cynisme rennend langs lege populieren hijg ik wolkjes in cirkels In 't hoekje van jouw schaduw zie ik tinten, rose, wit, purper zeg…

Wie meer is gerijpt, grijpt minder!!!!…

ook dichters moeten rijpen zoals soms bij goede wijn met jaren van berusting en het dan nog eens proberen je stoeit wat met woorden en ineens heb je iets waar je vrede mee kunt hebben...…

Alles ziet wat witjes om de neus, als verrast door de plotse kou. Even stilgezet in de vroege uurtjes en verstijfd in dit ogenblik. Het leven door glas omsloten, wasemt kleurloos. Bevangen door de vorst, rinkelen sprieten bij een zuchtje wind, en kleurt de winter bleek van schrik.…

Wie grip krijgt op begrijpen die rijpt die begrijpt meer!!…

Een buikgevoel Geen 9 maanden Moeilijke bevalling Prematuur idee Weg via het badwater Het rijpen komt later…

je zit met je hoofd al klem tussen schaamteloze lippen maar de tijd is nog niet rijp om uit het vrouwelijke te wippen…

Zijn bronzen uiterlijk onder de ruige beharing verleidt me wederom dankzij mijn zoete lusten Ik lik mijn lippen af terwijl mijn vingers hem strelen de hardheid verhult het zachte aan de binnenkant Voorzichtig strip ik hem tot hij glanzend voor me ligt dan val ik aan en geniet van zijn druipende sappen…

een dag waar uren loom van mijn schouders glijden, wolken zorgeloos voorbijgaan, oude bomen langzaam groeien langs velden waar halmen van goud hun ruige stoppels laten staan.…

de vorst zit aan de grond, na rijp beraad is bestloten dat de wintervakantie naar Lech voorlopig in de ijskast gaat…

de vorst zit aan de grond, na rijp beraad is besloten dat de wintervakantie naar Lech voorlopig in de ijskast gaat…