Alle inzendingen over Stilte OR Tranen OR Pijn

Ik hoor het zuchten van mijn hart als stormwinden over pijnen gaan Morgen kijkt als gisteren zo zwart zou gisteren morgen nog bestaan? Ik proef alle tranen van mijn hart brutaal tegen de oevers stuk slaan Tranen uit mijn hart stromen hard zou mijn hart echter nog bestaan?…

Ze antwoorden niet Ik leef nabij de afgrond, voor ’t ravijn nu de smart mij vrijwel heeft gebroken Vele zwijgende woorden doen mij pijn allang voordat ze worden uitgesproken Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t intens naar neerslachtigheid neigt Tranen biggelen mij nu over de wangen omdat de stilte zo niets ontziend zwijgt…

Bedroefd verteer ik lange nachten tranen sluipen in mijn dromen die mij niets dan stilte brachten en in lange rijen komen ik denk aan hoe gedachten zich verzoenen in een baan en in lange slierten wachten om nog eens door mijn hoofd te gaan Niets dan leegte en verlangen niets geeft aan mijn pijn gehoor slechts weemoedige gezangen klinken…

Zij omarmt haar pijn achter muren van zwijgen voelt haar vraag veel te klein woorden kunnen breken waar zoveel verdween slechts stilte kan spreken door het grauwe heen de wind draagt haar tranen - hij ziet ze niet graag- zout waait naar zee waar het licht valt, vandaag...…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Linnen handen Klemmen zich vast met al hun kracht Maar nemen de pijn niet op Eeuwige blik geworpen In de grauwe diepte van het raam Waar zich geen beelden meer vormen Zilveren tranen Worden gesponnen tot Mijn levensdraad Waarheen jij ging Hier rest verdwenen stilte Vertrokken in de mist Vergaan zijn ze Jouw linnen handen…

je stem speelde toneel het geluid kleurde decors in adem donkerde schaduw handen regisseerden het licht terwijl je ogen als spotlights op mensen waren gericht jij bracht vervoering passie tranen en pijn door zo intiem met ons samen te zijn in de melodie van het leven enkel door zelf alles te geven met stilte als hemels refrein…

in elk licht verschijnt je lach verscholen achter zo veel pijn je hart gekraakt nog meer dan dat je liefde kent weggeëbt van al jouw bloed waar tranen vloeien pijn, pijn, wat een pijn zie die kinderlach gevuld met tranen weg lach, zie de pijn kun je nu nog lachen?…

vergeten de stille pijn Ik loop door het bos Gedachten aan beter Rennen door mijn hoofd Stil laat ik mij zakken Op de mossige aarde In de sereenheid van het bos Hoef ik even niet te denken Alleen maar jouw stilte mogen proeven...…

Nooit zal ik deze pijn weer voelen Nooit zal ik er weer aan toegeven Niet omdat ik niet mag maar Omdat het gewoon niet kan Deze pijn zal niet wennen Deze pijn zal ondragelijk zijn Niet omdat niemand anders het voelt maar Omdat ik het voel Nooit zal ik deze tranen weer zien Nooi zal ik ze meer voelen Niet omdat ik niet wil maar Omdat…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt.…

Zijn gedachten stromen, zijn tranen vloeien, zijn verdriet blijft komen, zijn pijn blijft groeien Zij wil zo graag helpen, haar schouder geven, met troost overstelpen, de rouw samen beleven Maar hij zoekt de stilte, de rust en het groen, en zij laat hem begaan want ze snapt zo goed waarom haar liefste dit alleen wil doen en haar zo voor…

Een lege stilte met tranen. Tranen van eenzaamheid. Tranen van verlangen. Verlangen naar een andere wereld. Een wereld waar JIJ nog bij me bent.…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

mond blijft dicht jij bent mijn lief in tranen van muziek beluister ik je liefde stilte wrokt melancholie…

Ik huil mijn tranen slechts in stilte Langzaam druppelen ze omlaag Niemand die me nu ziet huilen Alles was zo slecht vandaag Ik huil mijn tranen slechts in stilte Heb helemaal niemand om me heen Ben van god en iedereen verlaten Beklaag mezelf, van steen en been ‘k huil mijn tranen slechts in stilte De eenzaamheid is torenhoog Mijn trots…

pijn zal niet meer van het dansen zijn…

pijn zal niet meer van het dansen zijn…

Jouw handen zijn zo moe, ze omklemmen ieder gemis, je bent in je tranen gestorven, in de kilte van je betekenis. Jouw lijden draagt de stilte mee de strijd wordt zo doorzichtig , geen glimlach verzacht de pijn, niets lijkt nog evenwichtig.…

Ze was alleen in die donkere nacht in diepe stilte die om te snijden was Ze bestreed de tranen uit alle macht morgen wachtte opnieuw haar klas Ze leed alleen in de eenzame nacht toen pijn voorbijtrok aan haar geest Men had haar na school opgewacht en haar uren getreiterd als een beest Ze was wanhopig deze lange nacht en raadde alsmaar naar…

kapot gemaakt vloeiende gedachten snerpende angst scheur in een wit blad verwrongen stroom van pijn druppels verdriet warm vocht uit een koud hard beschadigd leven vol eenzaamheid schreeuw zonder geluid rode tranen over je eigen huid leeggestroomd en langzaam gaat alles wet blijft er alleen nog stilte en een litteken…

Geen rust Maar slechts de stilte Geen verdriet En ook geen pijn Maar de leegte De eindeloze leegte Van het niet-verbonden-zijn Niet verbonden Als een lichaam zonder leven Een leegte Zonder liefde, zonder pijn Maar in stilte Een eindeloos verlangen Weer te leven Te voelen en te zijn…

De zomerregen zijn paraplu op mijn arm tranen van stilte…

Tranen stromen over mijn gezicht Moeder, ik hou van jou Ik heb pijn Omdat jij pijn hebt...…