533 resultaten.
Ton sûr Ton
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 510 verstilde schoonheid op locatie.
betoverend, vernuftige creatie.…
Belofte van de schemering
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 223 Geen dag of nacht
versmelting
en even geen van beiden
Koestering van rust en inkeer
verstild
laat het zich leiden
Bijna tastbaar in de lucht
verwachting
van een magisch gebeuren
Beloftes van de schemering
pralend
met de mooiste kleuren…
Met droge naald
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 77 Die, zonder dat er
Ook maar een traan
Aan te pas komt,
Het verstilde verdriet
Inkrast in het gladde
Oppervlak van deze
Nieuwe dag - en zie,
Het is niet eens
De diepte van de
Groef die aangeeft
Hoe diep het was,
Maar louter het feit
Dat wat was nog steeds
In gegroefde lijnen
Zichtbaar is in de tijd…
Op een eendagsvlieg
gedicht
4.0 met 22 stemmen 11.010 ‘Ach,’ sprak een eendagsvlieg te Doorn,
‘hoe heerlijk is het ochtendgloren
en hoe verrukkelijk het uur
waarop het laaiend zonnevuur
verstild ter kimme wordt gedreven!
Men moest twee dagen kunnen leven.’
------------------------------------
uit: Het grote beestenfeest, 1988.…
Close Up
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 152 Het liedje van Jeangu in Rotterdam
Wist jury noch publiek te overtuigen,
Verstilde melodieën moesten buigen
Voor Italiaanse drukte en geram.
Maar wie er laatste eindigt en wie boven,
We hebben toch de sfeer weer opgesnoven?…
BLIKKEN
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.231 Blikken, dood of dodend
zacht, verward of dolend
scherp, gericht of liefdevol
flitsend of temperamentvol
Zeg me welke blik je wilt
desnoods alleen verstild
waarvan ben je gecharmeerd
dat je zeker weten reageert…
Vijf levens
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 446 Drie kinderen
hun moeder
en als laatste
de vader
wat heeft zich afgespeeld
achter hun deur
wat heeft er gespookt
door zijn hoofd
verbijstering
en verdriet
een heel leven
voor de boeg
die kleintjes
stoeltjes leeg
in de klas
stemmetjes
verstild
zo wreed
hun lot…
De rollen omgedraaid
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 944 Door elementen in het nauw gedreven
Zijn nu de jagers plotseling het wild
Wie weet heeft deze wending hen verstild
En overdenken zij hun jachtig leven
Maar het vertraagd bewustzijn van diens daad
Komt voor zo'n jager menig lijk te laat…
de zee
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 408 dit hart verstild
en stil verstard
onder een loodzwaar
zwijgend nee
dat scherper snijdt
dan vlijmend staal
onzichtbaar ziedt
in de peilloze zee
die golvend gevuld
met zoutste tranen
zoet verlangen koelt
en voor altijd dooft…
voortbrenging
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 200 we hadden de zee in ons hoofd
en vissers
die hun netten knoopten
zo nu en dan dreef er een hond voorbij
die later nog
-vanuit de verte- blaffen zou
toch leek mij de wereld
nu nog ongeboren
tot jij me op de vogels wees
en hoe hun zware vleugelslag
verstilde…
weg van de wereld
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 162 pas wanneer
de zee
enkel de glans
van de maan
lijkt te dragen
en jij in je slapen
rustig gaat ademhalen
heb ik
de loopplank ingehaald
touwen losgemaakt
om in het verstilde
mijn hunkerend hopen
als dromen in je oor
te fluisteren…
Het overmaatse groen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 201 Eerst riepen ze fantastisch
en geweldig
maar toen het alsmaar
beter ging
verstilde de
verwondering,
knikte men enkel
uit beleefdheid
tot ook die
ten onder
ging
het maaiveld
kortgeschoren
zou meer bekoren.
Zie het maar
als bescherming
fluistert de wind
vol ontferming.…
ledig
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 221 we zijn verstild
raken elkaars hart niet aan
verklaren liefde, vrijheid, boterletters
tot de maan weer anders schijnt
in de nacht verdwijnt wat angst
om ’s morgens lichter te verkleuren
fluister ik
een zachte lach…
stilleven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 314 de etalage heeft eigenlijk
maar weinig om het lijf
veel verstild naakt
als blootlopers die eindelijk
tot rust zijn gekomen
zoals de man die hier onlangs
voorbijkwam en geteisterd
door zijn etalagebenen
juist hier ter plekke een pas
op de plaats moest maken…
Mauritshuis
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 154 Ging u ook af en toe naar ’t Mauritshuis
om daar verstild ’t Gezicht op Delft te zien?
Of keek u naar Het Puttertje misschien?
en voelt u zich daar ook wat minder thuis?
Wat lastig toch om je aan kunst te laven
in een gebouw gesticht met bloed van slaven!…
Klein heelal
gedicht
2.0 met 28 stemmen 12.442 Ik zocht me een plek in het Turkse bad
waar warme mist je huid bewasemt
en fibersterren van kleur verschieten
en steeg op met m'n gedachten
tot ik dacht dat ik niet meer dacht
en de aarde bleef hangen in haar baan
ver van m'n aangekleed bestaan zag ik
mensen verdwijnen waar ze kwamen
stof tussen de hemellichamen
De stoom trok weg in…
Dingen
gedicht
3.0 met 18 stemmen 9.974 De dingen lopen langzaam vast
In een oog het licht
De dingen grazen rustig nu
Ik schuif een lucifersdoosje
twee centimeter naar rechts
op de tafel
De radiatorwarmte
tegen mijn dijen
Voor het raam
kastanjes en seringen
Zij vragen geen toestemming.
-----------------------------------
uit: 'De werkeloze doden', 1997.
Vert. Benno Barnard…
Le col de l'homme mort *)
gedicht
2.0 met 27 stemmen 7.258 het wachtte nog met sneeuwen
maar de stilte was al ingetreden
toen wij stegen met dat lopen
dat een vorm van stilstaan is
wij zochten naar een uitzicht
een punt voor het verdwijnt
wij wisten niet hoe men
de draagkracht meet van ijs
we waren samen en alleen
we waren nauwelijks en nog
zoals de laatste vogels in de lucht
voor het begon te…
Cocon
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 191 Op stramme poten had de morgenspin
ons in nachten ongemerkt besprongen
en met listige draden ingesponnen
verstilde lijnen van geronnen uren
verzonnen in een nauw gemeten tijd
bleef het ongeduld aan ons kleven, in een
keurslijf wat de toekomst bleef verzuren
en waar het bloed niet vrij kon stromen.…
boedapest - újpestri Rakpart
gedicht
3.0 met 7 stemmen 2.790 Zo'n late namiddag, licht van mist
en druilerig onder de bomen -
haar hand raakt wanneer zij afdaalt naar de rivier
de leuning niet, maar terloops toch
een enkel blad van de zich rond de spijlen
slingerende, welige klimop
misschien neuriet zij ondertussen iets
als 'Trauriger Sonntag', dat zigeunerstrijkjes vandaag de dag
dikwijls spelen…
Hemingway (dubbele Limerick)
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.377 Voor de grootste schrijver van weleer
kwam in bezieling een ommekeer
was daardoor verstild
gevoelens verkild
toen had de dromer geen dromen meer.
De schrijver pakte zijn jachtgeweer
en schoot zichzelf uit wanhoop neer
vond dat het leven
niets meer kon geven
toen had de dromer geen dromen meer.…
Als de dood
netgedicht
3.0 met 347 stemmen 34.148 Verscholen in de donkere nacht
Verstild door `t lichte kraken
Welhaast onhoorbaar, heel erg zacht
Dwars door het kikkerkwaken
Een ritsel hier, een krabben daar
Vol leven, als de dood
Voor al het schaduwstille gevaar
Voor tanden bloedig rood…
opnieuw
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 745 in traagheid van gemoed
de diepte
het oog van de melancholie
en nog altijd
het verstilde reiken
naar de schoonheid
van een onbevangen jeugd
een bevrijding pas
aan de horizon van de utopie
maar desondanks
gaande door het leven
in de schaduw
gaande in weerklank
van het voortbestaan
steeds de lente opnieuw…
Blauwe stilte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 130 Verstilde tijd ligt
als een regendruppel
op je huid
trillende wimpers
proeven van de hemel
de zee is vrij
ik streel het lange strand
leg je dromen te ruste
kus de lippen van de wind
het licht leg ik
in de handen van morgen.…
Het boek tastbaar
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 94 Tastbaar het boek,
Gevoel dat wakker wordt
Door het papier
Dat ik vasthoud,
Geur die uit
Bladzijden opstijgt
Als het lekkerste
Aroma ooit,
Tijd die is verstild
En voor eeuwig is
Vastgelegd -
Hoe het ook leest,
En hoe het ook klinkt,
Emotie en pijn
Zijn tastbaar vervat
In geurige inkt…
Vriendschap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 430 Verstild is hij in mijn hart gebleven.…
Mindfulness
snelsonnet
2.0 met 5 stemmen 143 Verstilde focus is het medicijn.
Maar als ik, ogen dicht, mijn aandacht richt
naar binnen, naar het innerlijke licht,
zie ‘k slechts de chaos die gedachten zijn.
Mijn man richt ook ook zijn aandacht, maar dan vals:
Hij mikt een klontje ijs, floep, in mijn hals.…
winterland
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 630 onbewogen staan
de bomen
als skeletten
hun takken
een smeken
hemelhoog gericht
zonder schaduw
werpend op
in het naakte
verstilde land
waar de lucht
van dode wintersloten
ons beroert
als wij
de grijsheid
weerspiegeld zien
in een zwarte
omlijsting van
vergangkelijkheid.…
laatste dans
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 er hoefde niets
te gebeuren
hij belandde
vanzelf op
een plek aan
de rand van
vergetelheid
hij danste met
Aphrodite
een lichtvoetig
leven tot de
muziek verstilde
en Chronos
hem wenkte
hij draaide zich
om en reikte
de hand van de
gevederde
dood voor de
laatste dans
aan de rand
voorbij
vergetelheid…
herfst
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 698 onbewogen staan
de bomen
als skeletten
hun takken
als een smeken
hemelhoog gericht
zonder schaduw
werpend op
het naakte
verstilde land
waar de lucht
van dode wintersloten
ons beroert
als wij
de grijsheid
weerspiegeld zien
in een
zwarte omlijsting
van vergankelijkheid.…