Alle inzendingen over Vrouwen vleugels

Met vleugels vliegen vogels vlinderlicht van ver en vol vaart van verlangen. Verlichte veren van vrijheid voeren de vaandel van vriendschap en vrede. Vage vormen veranderen vliegensvlug, vanuit vensters vragen vogelogen bij vorst om voeding. Vogels voeden zich met veel, verhalen van vroeger verbinden zij met vandaag.…

Als in kon vliegen op de onzichtbare vleugels van de wind verheven boven alles voorbij de horizon waar ik jou misschien vind om even te kijken hoe het met je gaat dan droomvlieg ik weer terug en weet ik dat je me nooit verlaat…

Het is moeilijk vechten tegen brave wil en stank uit het rijke hemelwater, om tenslotte tegen klare drank en een afgedankte kater, de rug te moeten rechten als de kruik dan leeg is, wankel in gestelde stromen vaart het droes van kleine ziel, op de tere vleugels van een bodemloze boodschap, waarin zo vaak de inhoud beschreven…

met wijde zwijgende vleugels beweeg ik mij in mijn slapende wieg sierlijk zwevend tussen de heldere zeilen van de zeeën op weg naar een geheime verte die alleen een dichter zich verbeelden kan de vele meeuwen krijsen boven de bevuilde sneeuw het is pas halverwege de middag en de schrale winterzon gaat nu reeds verdwijnen in een veel te…

Vervilte hamers liggen stil in verroeste slotakkoorden dood samenspel in de paskwil waartoe aanslagen behoorden op alle zenders die ik zap dwars door klankbord van gekeuvel zoek ik de stok onder de klep van mijn dichtgeklapte vleugel spreek tot mij in alle tonen van onze pure partituur waar je zingt daar zal ik wonen en spelen tot het…

De aarde, blauw aangezicht in het kosmisch kille licht, ik wrijf je warm, op vlucht tussen de planeten, waarvan we vandaag de namen zijn vergeten, ik dichtte een arm om je middel heen. Je kwam liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw wordt ijs, daarna grauw, niet in meer staat innerlijk te bloeien, in de kou wordt alles…

zwartgele vleugels brengen natuur te dichtbij er zwermt agressie…

Vleugels gevangen tijd herschrijven geschiedenis, op dichterspallet. Penselen met verf, erkenning van z’n streken laat de schilder koud. Gerijpte vruchten, strelen kindertongen op de elfenbank en druivenrank Rimpelende meren, spiegels van luchtkastelen, zonder bewoording.…

Een handvol akkoorden drijft neerwaarts als de muze haar lente lispelt Het is alsof er woorden missen in de grootte van tegenpolen Ik herken de eeuwig vallende traan als nabijheid van seizoen wisselt en de verte wenkt in kraters en zwarte holen Met een dichterlijke vleugel dek ik graf en kerker toe Niet zichtbaar voor een oude…

als jij mij kust worden dagdromen bevrijd uit de nacht dan volg ik het witte meeuwenspoor en trek de zee naar me toe wij zien de vogels vorm krijgen jij zegt zachtjes ik vlieg en terwijl het laken blauw golft likken wij het licht uit verdwaalde druppels zout…

Op de vleugels van de tijd koestert het mijn gevangen lichaam, gebaard achter gouden tralies van de moegestreden horizon.…

er was eens een engel geboren zonder vleugels naar verre sterren vliegen kon zij niet een stervende vlinder schonk haar er twee zij glansden parelmoer op de rug van haar hoeder glimlachend verhief zich de engel handen gevouwen rond een tere ziel bracht de vlinder thuis naar de hof van Eden…

niet mee bij 't zien van 't zonlicht buiten dat vrolijk schijnt door de ruiten tijdens de dagen van eenzaamheid verwarring en angst voor het onbekende dat besloten ligt onder de aardse zon 't valt niet mee bij 't zien van 't zonlicht buiten dwars door de dagelijkse dampen gesluierd in en om het huis bij 't zien van zoveel lamgeslagen vleugels…

in deze zomermaanden laat ik uit de stilte die me roept mijn woorden stromen overspoeld met licht dat voorzag in druilerige herfstdagen in de zachte wind elkaar verwarmen met de adem die ons onder hun vleugels beschermen terwijl wij binnentreden komt men thuis onbekend als kind op aarde erkend door de moedertaal terwijl…

leven, héél vrij mijzelf kon zijn die nacht, vermomd als vlinder, zijn vleugels waren wij, vleugels van satijn..…

hele leven, héél vrij mijzelf kon zijn die nacht, vermomd als vlinder, zijn vleugels waren wij, vleugels van satijn..…

ik aan jou in veel woorden, waaronder lief liefhebben en -kozen Terwijl ik hier drink en lekker eet denk 'k aan alles dat jou mooi maakt én zo beminnelijk Hoewel ik hier schrijf, denk ik aan jou in een paar woorden heel erg veel overspoeld door jouw pracht Weet ik dat wij samen, jij en ik slechts met elkaar toekomst hebben onder vleugels…

Sibillijns was zij in al haar vormen en in de wijze waarop zij vogelt Met uitgeslagen vleugels klaargemaakt Hapjespan roergebakken eieren Testosteron omgezet in zangzaad Raadselachtig geeft zij geen geheimen prijs Haar genetisch bepaalde schoonheden Zichtbaar voor mannelijk oog, mits niet bedekt Aangenaam dat wij een sauna pakken Haar lijnen in de…

die stoot die ene zoen Waardoor zij van binnenuit wordt bevrijdt zodat zij als een waarachtige vrouw rechtop kan gaan staan met de vleugels gespreid jij die me neemt ligt in het schilderij van je bestaan te beven alles heb je tot je genomen in je tot in de hoogste trillingen van erotisch leven…

o, oeverloze dagen zonder warme hartenklop eertijds tevreden kraaiend gezoogd aan jouw borst melk uit de moederspeen getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van vleugels een grenzenloos erbarmen…

het kunstig geweven web van de spin beschermde ons voor indringers lichtstralen werden gemorst over de doorzichtige vleugels gevlogen in 't zilver blauwe glinsterde het spinrag als een schoon kunstwerk het is voldoende om naar de gevangen zwarte stippen te kijken met ogen van de ochtend vandaag schilder ik opnieuw…

Laat me verdwijnen onder je vleugels in een slaap van ongerepte warmte Laat me verdwijnen in de slagen tegen mijn borst Laat me onder je vleugels in de engte van een zware herinnering naast je verdwaalde voeten Laat me verdwijnen als mijzelf…

De handen in aanbidding rond de vleugels, rond de borst van de zwarte vogel, die zich verlegen afwendt. De vrouw met de lange, slanke vingers droomt weg in haar lijkwitte gezicht. De kraai als symbool van dood en onderbewustzijn is hier beschermengel in vermomming, kenner van de onbewuste driften en een visionair medium.…

Liefde proeven, mooi' vrouw Absorbeer mij hel'maal 'k Kom tot, bij, in jou Liefde is als vliegen Papieren vleugels Lijven versmelten. Worden één Gezamenlijk Wij en jij Man en vrouw Beijing 2001 - Praha 2011…

Haar naam is onlangs vaak gesignaleerd Bij de Romeinen stond ze in de gunst Godin van wijsheid, wetenschap en kunst Door Rembrandt werd ze knap geportretteerd Maar als ik nu weer dat portret bepeins Doemt er vooral een rare, enge grijns –…

Je staat als een roerdomp zonder vleugels en kijkt naar het water dat rimpelloos wacht tot jij weer wegvliegt zonder vleugels…

, die mooie vleugels waaierend en flappend, veren uiteen als de benen van een vrouw, en de vogel spotte niet meer, hij vroeg iets, hij bad maar de kat die aantrad op zijn trotse weg door de eeuwen wou niet luisteren ik zag hem wegkruipen onder een gele auto met de vogel om die ergens heen te rommelen.…

Het ruikt naar suikerspinnenbos fluweelwolken schaduwen over de gelokte haren van de geknielde vrouw een gebroken vleugel trilt het schors tekent groen afzonderlijke gezichten bereiken de grond waar boomverlatende takken zoeken naar werkelijkheid de dwaas de romanticus ontrouw verliest zich in brandend verlangen de ander bidt tot één…

dreigend jagen wolkenflarden over het lage landschap heen windvlagen blazen machtig hard het water golft wild over het strand trekt zand met zich mee grijsgrauw met witte vlekken op zijn vleugels, vliegt een meeuw gecamoufleerd in de lucht land op een schip, slaat zijn klauwen om de reling vast langs de kustlijn een jonge vrouw…

dreigend jagen wolkenflarden over het lage landschap heen windvlagen blazen machtig hard het water golft wild over het strand trekt zand met zich mee grijsgrauw met witte vlekken op zijn vleugels, vliegt een meeuw gecamoufleerd in de lucht land op een schip, slaat zijn klauwen om de reling vast langs de kustlijn een jonge vrouw…