Alle inzendingen over Waan liefde eeuwig

dat ik ooit heb gedaan Voor eeuwig en altijd draag ik jouw warmte met me mee Voor eeuwig en altijd ben jij in mijn gedachten Voor eeuwig en altijd stroomt mijn hart over van liefde van en voor jou Voor eeuwig en altijd --- --- --- Bas * 12 april 1997 + 11 augustus 2014 Per secula seculorum --- --- ---…

nevels van mijn waan…

Ik zou me in een geuren-dromenland wanen, met jou geurig als iemand maar kan zijn naast me naakt en gratis ---------------------------- uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Maar in haar liefde heb ik geloofd, merg en bloed van mijn bestaan. Heb ik die nu mijzelve ontroofd of ontdeed ik mij van een waan? Te erkennen te hebben gefaald, niet eens meesleepend en groot, is alle winst die ik heb behaald. Wie weet slaag ik in de dood.…

Zij overzien de gespleten tong in de waas van de eeuwigheid, en de waan van eigen heiligheid. Helden worden vastgehouden in de spanningsboog van eergisteren tot overmorgen. Hoge noten, drie maal gebleekt in schijn- heiligheid, schrijven namen in gouden letters op het hemeldak.…

God Ik voel mij schuldig ik voel mij klein het is of niemand bij mij wil zijn hoe is dat toch gekomen dat ik mij zo zonder u en de mensen verloren waan? Er huist onrust en ook pijn van het gevoel niet gewenst te zijn Wie houdt mij vast omarmt mij met liefde en staat mij bij?…

De schriele gestalte in de bunker vermaakt zich met wentelen in wanen. Het is verdriet, maar dan zonder tranen, bedrog als gevolg van de belofte, doos voor het andermaal verkochte, liefde verstrikt in het haten van toen, lust met de wansmaak van het bezochte. Hoe hard is het echt, hoe zacht was de zoen?…

Wij, mensen, leven slechts: in wanen! Van de ene waan in banen geleid, tot een nieuw Fata Morgana. Van geesten in hokjes, titels, cijfers, vervreemden wij van elk waarheidsgevoel! We trekken anderen maar, in de waan, die wij hebben gecreëerd, dat het dan moet worden.. .…

Maar altijd wel omsloten met uw eeuwige liefde.…

extase nadert snel de climax van ons spel tot diepe stilte valt door deelname aan de schouw van het eeuwige ik houd van jou…

Eens zullen wanen weer worden, tot wat ooit zin en zinnigheid was.…

Het is die waan van elke dag waarin menigeen altijd moet scoren, zichzelf -tot vervelends toe- wil horen, of het nou nodig is, kan of mag. Dus in diezelfde dagelijkse waan is onze huidige politiek ontstaan.…

De blijde boodschappen verdwijnen in de mist van weemoed en wanen. En toch die jubel om al dat positieve van leven en dood. Om al die liefde die iedereen doet stralen op hoop van zegen.…

'k Wil hun bescherming, hun liefde waarin ik me geborgen voelen kan. U neemt het leven Heer! U laat me in de leegte staan. Ik sta vooraan. 't Geslacht voor mij is in de eeuwigheid. Ik sta alleen vooraan, tot het is mijn tijd. Dan is Uw liefde eeuwig om mij heen!…

Soms waan ik, dat mijn leven hoger gaat Dan ’t vlak bestaan van wie er rond mij zijn, En dat ik sta in voller, schoner schijn Van levenslicht dan wie er naast mij staat. Soms waan ik, dat ik groter levensdaad Volvoeren zal, en dat langs hoger lijn Mijn leven loopt, dat met véél rijker maat Ik ’t leven meet dan andrer maten zijn.…

Liefde ontstaat spontaan, in wie met open handen durft te staan. Wat eeuwig is zal eeuwig bij ons blijven.…

al wordt de liefde vaak verguist toch zal het licht waarin zij huist tot in alle eeuwigheid bestaan…

Muzikale vertelling eenzame uren fluit ik Vivaldi - liefde in eeuwig verschiet…

in de stilte van de morgen vol van dauwend gras blote slippertenen geurend naar jasmijn loopt zij naakt te dromen nagenietend van de nacht fluwelen liefde teder en toch hard trapt zij kevers plat even is zij als een kind zonder toekomst gelovend in die waan van echt en puur tot zij nuchter naar de zure melkboer grijpt…

in de stilte van de morgen vol van dauwend gras blote slippertenen geurend naar jasmijn loopt zij naakt te dromen nagenietend van de nacht fluwelen liefde teder en toch hard trapt zij kevers plat even is zij als een kind zonder toekomst gelovend in die waan van echt en puur tot zij nuchter naar de zure melkboer grijpt…

in de stilte van de morgen vol van dauwend gras blote slippertenen geurend naar jasmijn loopt zij naakt te dromen nagenietend van de nacht fluwelen liefde teder en toch hard trapt zij kevers plat even is zij als een kind zonder toekomst gelovend in die waan van echt en puur tot zij nuchter naar de zure melkboer grijpt…

in de modder niet dromen durft mijn hoofd is niet op hol gebracht door romantische kinderverhalen die liefde louteren tot holle hoofsheid ik kan waan en werkelijkheid nog onderscheiden denk ik toch en weet dat mijn afstandelijke Dulcinea ooit naar me toegelopen komt ik heb ze niet verzonnen ze bestaat al denkt ze misschien dat ik verzonnen…

Zie mezelf van boven Moeilijk te geloven hoe angst mijn wil kon verdoven Hoor mezelf tot stilte manen Voel mijn luide storm van wanen Geen stenen huis gebouwd Nuchter beschouwd alleen vol van alcohol Hoofd nòg op hol Voor niks uitgesloofd Wil terug naar mezelf…

zo dreef de laatste, lieve waan voorbij.…

de laan wordt allengs smaller bomen stappen kleiner langszij wanneer het oog blijft puilen is het waas der waan nabij geen vogelkreet bekrast de lucht er zijn slechts wolven, zij huilen vlucht, vlucht, ijlt de noordenwind verdwijn uit dit verdichte woud in de ruimte sluimert het kind zijn bed voelde nooit zo koud…

Velden zonder eind doch met kraters en vluchtende meeuwen ontnemen het zicht aan getemde vatbaarheden die eens gerangschikt mij de weg wezen tussen hoge struiken met spreekwoordelijke doornen nu snijd ik me aan filmloze stunts waar zwarte klavers de toekomst lijken te omheinen van een wedergeboorte in een schoot die ik zonder liefde mag…

aan de stalen tafel schrijft hij zijn annalen zijn pen gevuld met vitriool de data en de namen, de onbekwame, de gegeselde en de gek hij haat hen, ze kennen zijn gebrek vanuit het raam ziet hij de rozentuin, de rotsen en het getraliede hek zijn hoofd staat niet naar strepen die schuinweg de tegels delen licht en donker hij tekent…

de schemering oogverblindend is vaak de waarheid doofstom, tot dromen toe bereid hoeveel huizen zijn er al ingestort eer de oerschreeuw werd gehoord de dageraad pak wat stenen van het grindpad in niet verklaarbare vormen gevat een wereld op zich met vele kanten net als ik of mijn hoogbejaarde tante…

een waarde van Zeker (het meervoud) Liefde slechts oprecht Boven (de waarheid) Staat werk'lijk echt niets Leugen (onwaarheid) Tart ons als mensen Reden: (verbolgen) In waan van de dag...…

Op hol geslagen raast de waan langs Hoofse Vijver waar hoge bomen gouden vruchten slijten vanuit hun schimmig rijk. Onthutst smaakt hij die hapt het rot van huichel en verlak omsluierd door een schil van ijdele woorden en theatraal verdichtsel. Voor de bühne blaast het kat- en muisorkest vrolijk valse noten.…