Alle inzendingen over Wel, wel, wel...

Dat groeten dat neigen met ’t hoofd, dat zwaaien,gedag zeggen,'t gebeurt nog wel dat bedankje voor een kleinigheid mensen zijn hun gevoel van netheid nog niet verloren, of helemaal kwijt Dat kaartje, dat bloemetje dat schouderklopje wat je kreeg,’t gebeurt maar ’t moet me van ’t hart ik moet ’t echt wel even kwijt als ik ’t nieuws…

Nu even wel die rust een kleine cel een stoel en een bed de stilte die mij wakker en welterusten kust. Daar in de abdij denk ik nu even wel weten, vooral voelen. Straks opgeladen, opgetogen weer naar huis gaan met een gevoel wat ik allang wist maar daar weer steeds opnieuw zich voltrekt…

Dat je de kamers in mijn hart onbewoond achterlaat met levende afscheidsbloemen dat ik niet zal zwijgen voordat jouw stem weer klinkt in lentezon en vrouwe behagen dat ik zal schrijven zolang mijn geest onvermoeid jouw gemis nog kan verdragen.…

Een simpel dank je wel doet meer dan een compliment wat niet gemeend wordt.…

Mis je mij wel? Je hebt je verantwoord. Jij kleine meid, wat heb ik pech. Waarom doet het zo' n zeer? Mis je mij wel? Je ging niet in op mijn weerwoord. Het is klaar voor jou, je vluchtweg. Waarom vraag ik keer op keer? Mis je mij wel? Ik moet nu verder, liefde onbeantwoord. Doe je ding, volg je levensweg.…

Onlangs in een foyer heb ik Hare Hoogheid de Koningin van achter in gesprek op haar gekapte bol gezien Anders dan voorheen op tv Dacht ik Mijn Hemel Majesteit is dit wel echt Het lijkt wel grijze suikerspin…

Een dag, een heerlijke dag niet zomaar een dag maar een warme Vriendschapsdag Dank jullie wel, Cobie en Maria, voor jullie eeuwige Vriendschap Dank jullie wel aardige Marokkaanse jongens om de deuren van de tram speciaal voor ons nog even open te houden Dank U wel lieve Heer: als U bestaat, voor de bijna-onder-de-tramdame…

Het gieren van de tram in de bocht doet mij dikwijls denken aan het schuren van het mes op de steen van de scharenslijper maar het schuren van het mes op de steen van de scharenslijper breng ik nooit in verband met het gieren van de tram in de bocht. ------------------------------ uit: Gedichten 1938-1992.…

Je komt op een receptie, van de gasten ken je er geen, je vindt uiteindelijk een plek aan een tafeltje van steen, drinkt je koffie, eet je taart en denkt dat ieder naar je staart, je frunnikt aan je jasje, rommelt in je tasje, links een rug, gejast tot op de grond, rechts een plant tot het plafond. De mensen tegenover je, die kun…

Al heb ik ook geen zinnig onderwerp En weet ik niet wat ik haar moet vertellen, Toch blijf ik ieder uur mijn oma bellen, Want zo houd ik het oude mensje scherp. Maar zelf snapt ze mijn belgedrag niet goed. Ze zegt zelfs dat ik naar de dokter moet.…

Wat duurt de winter ellenlang, verstuurt het een gerucht alleen nog uit een zucht, vanuit het borstbeen te horen in een voortvluchtig gericht, de tijd hijgt lichter in ons rond, stikt gaten in de ochtendstond, is amper bij te houden, beweegt verder uit het zicht, schaatsers op smeltende melk, trekken eigenwijs sporen over het…

in de sporen van het leven worden die woorden bewaard die onthullen in plaats van verbergen losmaken wat knelt zó had ik de vrijheid willen beminnen benoemen het moment van de liefde dat uiteindelijk telt het gaat wel lukken aan het eind heb ik mijzelf verteld geïnspireerd door de reactie van Kerima Ellouise over het meelopen…

"Het is hier met de vrijheid slecht gesteld. Je kan maar mondjesmaat je mening uiten. Een zender met kritiek dreigt men te sluiten," zo heeft een televisiebaas verteld. Maar dat zag deze man totaal verkeerd, en dus heeft Chávez hem gearresteerd.…

Ik verdwaal wel eens Soms en regelmatig vaak In het leven als in dromen eveneens In dingen die ik zo graag maak Wat is dat nog: verdwalen Als het slechts verbergen is Opgaan in duizend droomverhalen Waar is de waarheid die ik mis?…

Wat ik op momenten van wellust niet lust (wel lust nietlust wellust nietlust) is repetitieve herhaling.…

Ik zie het wel Hoe jij anderen Nooit bedriegt maar Zelf steeds bedrogen wordt Ik zie het wel Wat jij steeds Doet voor hen zonder Dat zij jou waarderen Ik weet het wel Dat jij je groothoudt Maar ’s nachts in je Bed stilletjes alleen huilt Ik zie het wel Maar ik ben de enige - Of niet?…

Wat ik wel weet is dat iets als een vogel in haar zong wat ik wel weet ze zong een tijdje en vloog toen weer op zeg me alles wat je weet ik zal je sneeuw en regen laten zien. Als je dezelfde zoete stem weer hoort zul je het weten?…

Zie je wel! Het glas is altijd halfvol, net als mijn beker koffie, mijn geld is nooit écht helemaal op, de dag duurt nooit echt, net iets te lang, enne: hij duurt ook nooit echt iets te kort. Ik ben best tevreden.…

ik zou graag een gedicht schrijven zonder woorden, als muziek zonder akkoorden en een baspartij dan leg ik mijn pen terzij met bombarie en mimiek om even later over te drijven…

ik vaak de kunst van leven niet ik weet het bijna zeker want op zijn zoete zomerdagen wanneer de bloemen en het gras om vlinders vragen, dan ja dan ruikt hij de geuren niet hij zegt het niet, maar 't is niet moeilijk te bedenken terwijl hij zo verkikkerd is op lekker kokkerellen ach, en een vrouw niet kunnen ruiken dat is toch ook wel…

Het is niet anders, het zal niet anders worden, zie het nu anders. Ik sluit mijn ogen voor al de waangestalten en zie het goede. Wat mij te doen staat, is geliefden behagen en behaagd worden.…

vertrouwen liet varen en ik nog liefdevol over ons droomde Die tijd van verlangen naar elkaar is in een storm van ontrouw vergaan vervolgens brak onze gevoelige snaar en heeft mijn tijd heel even stilgestaan Een warme periode is abrupt afgesloten een nieuwe wereld ligt aan mijn voeten zonder jou heb ik nooit echt genoten maar nu...nu zal ik wel…

verstand spreekt mij tegen het onzekere laat mij dolen ik dans zonder te bewegen niemand ziet die capriolen Mijn gevoel zit enorm bekneld en dan is het weer vogelvrij al mijn angsten ruimen het veld maar het is ook stil in mij Mijn hart neemt een gevoelig loopje richting een uitdagend ravijn ik ben een gespannen hoopje ach, het zal wel…

Wel, buitenaardsen kun je vragen iets te doen. Dans sterretje, dans, in paars of in groen. Opeens schiet een schotel-boemerang door de lucht; moederschip met lichtpunten: verheven spel, géén klucht, géén jongleurstruc. We worden er stil van. Kippenvel, zo plotsklaps! We worden er koud van.…

Beste..... "hoe kan ik je danken" voor vooral het menselijke dat je bood je gaf daarom meer dan strikt noodzakelijk is door gewoon te zijn wie je bent en te blijven maar ook dank voor hoe je me hebt ontvangen te eten hebt gegeven onderdak hebt aangeboden gesprekspartner bent geweest en zaken hebt gedaan en waarvan ik geleerd heb altijd…

Ik voel me zo ziek tussen die vechtersbaasjes in uniformen. Ik voel me gezond, als ik de wereld herschep door lief te hebben. Wanneer ik achter de maskers liefdevolle ogen zie glimmen. Eeuwige glimlach van grenzenloze liefde voor mij en ieder. Wanneer ik verwacht je verliefde voetstappen over mijn bospad. Als ik met jou ben,…

die verrotte ganzen iedere keer wil ik ze vangen wanneer ze samen dansen met z'n tweeen of met veel meer door de lucht doch steeds ontglippen ze me weer gewapend met camera te midden van een bos turend en hopend als ik daar sta vliegen ze over in een onmogelijke hoek tot zover maar vandaag lijken ze me goedgezind daar sta ik…

Het is wel leuk, al dat gedoe om die natuur zoals bijvoorbeeld wel of niet een landbouwpolder onder water laten lopen een bos met alles wat er leeft te kappen voor een weg of toch weer juist te laten staan wel leuk, maar weet je het maakt eigenlijk maar weinig uit komaan er zal toch altijd wel een barstje in het asfalt zijn een spleetje…

Er zal altijd een oorlog zijn, woedt ie niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd gevochten worden, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd sprake zijn van onderlinge consternatie, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd een dader zijn, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd iets zijn, wat de…

hoe lang is het al dat de kanker mij plaagt steeds weer uitdaagt om vooral "het leven te vieren" niet meer te tellen zijn de momenten van allerlei standen en poses waarin ik mij letterlijk bloot gaf voor mannen en vrouwen die mijn lijf slechts zien als defect exemplaar hoe kun je nog houden van dat wat je hebt denk ik wel…