Alle inzendingen over Witte Jassen

Heerlijke winter met zijn vriezende kou jassen die nat zijn van ijs en winterkou. Heerlijke winter met zijn vorst geen vorstin mijn bed met kruik roept, effe wachten: ik lig er zó in! Want die heerlijke winter met kou tot hier en terug is lekker maar die zomer die kan me niet vlug genoeg komen!…

Ze zijn bijzonder zeldzaam – witte hazen; Toch is hier in de buurt zo’n beest gespot, Een vreemd gekleurde speling van het lot, Al zou het mij daarom ook niet verbazen Wanneer het Michael Jackson is gegeven Dat hij die haas is in zijn volgend leven.…

Hoe van de boom Twee takken werden Afgebroken, ruimte Gemaakt werd voor Jong leven, nieuwe Uitlopers de kans geeft Om te groenen, ook al Is het maar voor even, Want al wat groent Trekt naar elkaar toe In weer een nieuw leven…

Zie het wit van mijn ogen lijkt ook woestijnzand. Ellende is een bleek gezicht, wij, hand in hand donzen duiven met opgeheven hoofd.…

De stad heeft zich weer gemeld de balkondeur geopend, straatgejoel zwelt aan door jengelende logistiek, scherp gedrein van tramrails snelt door de sirene geest van ijle lucht de linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe boven de daken in een verbale dramatiek schildert een…

Opgesloten vrienden verhangen hun jassen aan scheefgezakte deuren.…

Hij hield lezingen, gaf interviews, lichtte zijn bevindingen uitvoerig toe, en alle mensen schudden hun hoofd van verbazing - maar ze haalden ook opgelucht adem, want zij bestonden nog wel, en achter hun deuren, tussen hun jassen, in hun kelders omhelsden zij elkaar, in het donker, prooien van eenzame begeerte. ----------------------…

Over het glimmende vet op de vloer glijden we gezellig naar binnen toe En met kauwgom van een vorige gast plakken we de jassen aan tafels vast Na het wedstrijdje hamburger sjoelen kijken we naar restjes op de stoelen en gaan we snel proberen te raden wat eerdere bezoekers hier aten En na de overdaad caloriën doen we tikkertje met bacteriën…

Zij en haar dochter Amalia droegen jassen met een kraag van wasbeerhondenbont. Gekozen tot Dom Bontje van het jaar, Word je als Maxima toch diep beledigd, Maar hoor hoe Maxima zich nu verdedigt: “Dat ik die bontkraag draag is niet zo raar, Zo ‘n wasbeerkraagje hoort gewoon bij mij, Per slot zit ik er heel graag warmpjes bij.”…

's Morgens vroeg staan ze daar in de miezerige regen op de rand van de stoep twee grijze jassen tegen elkaar aangeleund stijf van de kou vol afgedankt leven maar ook zo breekbaar zo weerloos als twee bloemen die zonder verwijt de tuinman aanzien die ze plukt.…

Moeders leggen er hun kinderen, kinderen leggen weer moeders, enzovoort, enzovoort… en het huis verscherpt zijn blik, ruiten worden gewassen, kinderen steekt men in jassen, laarzen moeten passen, schoenen moet men boenen.…

in een gesloten groep draaien pedalen rond wie langazamer gaat wordt overdonderend ingehaald de staart klemt dunner aan het einde van de karavaan banden zetten zuigend af op nat asfalt een schutterige colonne ineengedoken tegen de wind die strak staat en op een open stuk toeslaat lange jassen op het zadel vastgepind de wind verfomfaait…

Het wil nog steeds niet bij me binnenkomen Dat deze lompe patser en proleet Het volgend jaar 'Your Excellency' heet Misschien verdwijnen straks de boze dromen Maar hoe hij naast Obama trekkebekt Zit daar vooral de 'President Erect'…

dartelend, vrijen zij vrij fonkelend, kronkelend, zij aan zij de liefde kust, wil overtuigend beminnen de lente slurpt gulzig warm zonlicht naar binnen zij wentelen zich verlangend in groenend gras laven hartstochtelijk aan weidse plas de lente bruist, de liefde groeit zo de kwistige schilder met kleuren knoeit tooien zij zich in vurige jassen…

In de eindeloze gangen naar de klas hangen geen jassen, staat geen tas alleen de herinnering waar ik naar zocht De zon die door de hoge ramen schijnt verwarmt het oud versleten zeil Waarover menig kindervoet in allerijl nog zichtbaar in een klas verdwijnt Één voor één passeren ze mijn gedachte de oude broeders, klasgenoten Hun namen zijn…

Het was een amusante foto van een stranddag uit ons leven waar wij staande in de storm jassen hadden uitgedaan waar ik die dame mij herinner al op leeftijd - die toen even nog van ons dit kiekje nam maar onderuit toen is gegaan Haar hoedje waaide door de wind waar zij bleef liggen in de regen met die camera van mij die ik weer snel had…

U ziet dat ook een koningin moet op de kleintjes passen, waarschijnlijk zit ze nu al thuis de piepertjes te jassen. Lucas 18:14…

het zijn de echte vragen waar de antwoorden aan voorbij zwemmen omdat ze niet echt passen ze zijn te klein te groot te kort te lang of de kleur staat ze niet het zijn foute jassen basale vragen als zijn we alleen in het universum gaat het licht ooit uit hoe oneindig is oneindig is er leven na de dood waar is God?…

Met dank aan dertig millimeter regen, Een witte kerst is niet altijd een zegen.…

Ik schrik me dood want Ariël wordt zwart Kan ik mijzelf nog wel in haar herkennen Ik weet niet of ik daar wel aan kan wennen En is het te verdragen voor mijn hart Gelukkig heb ik nog wat Ariel Met twee capsules lukt het zeker wel…

'k Draag een witte lelie naar jou. Maar je metalen woorden kunnen de kilte niet klaren - in mijn handen, de bloem, die ik reiken wou - Ik proef op m'n lippen het vergrendelde woord. Onschuld sterft weer in mijn mond. Ogen neergeslagen, warmte wordt niet gehoord - witte blaadjes vallen luid op de grond -…

welkom in de wereld van vele tinten zwart kijk even rustig rond op je gemak kijk en beslis of je de brenger van verlichting wilt zijn op dit scheepswrak…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van dit blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht dichter contra gedicht pupil, blinde vlek.…

op de vouw van zwart kierde licht in vlakke velden speelde pluis als wervelende helden in warm stijgende lucht zij zwermden geen grandioze vlucht alleen de eenling danste wit terug…

zoals van buiten naar binnen kijken vergapen aan wat je niet hebt raden naar waar ze over praten hier vallen sneeuwvlokken om me heen vullen de gaten in mijn versleten jas de kou is dikwijls te verdragen als brandende lampen bij dag in een vrijwel verlaten warenhuis er is zoveel dat je eens hebt gehad waaraan je geen eind aan kunt…

Slechts gehuld in onschuld sta ik voor je vol vertrouwen in wat komen gaat want onze levens zullen zich vlechten als boomtakken die een koepel vormen tegen regen stormen weren zon doorlaten net als loof zal ons bestaan zich kleuren naar seizoenen van leven tot het laatste lege blad door ons is beschreven…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van het blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht Schoonheid en beest dichter contra gedicht: pupil blinde vlek.…

De natuur was ’s morgens in wit gehuld als een aquarel geschilderd met geduld, en prachtig door de zon beschenen, de herfstkleuren waren even verdwenen. Wandelend door het bos, zag ik de sporen van Fazant en Vos, in de sneeuw waren ze gebleven, met sporen van meer leven.…

de winterschilder schildert alles wit hij laat de deuren, posten en kozijnen met verve onder hoogglanslak verdwijnen m'n huis glimt als het reinste melkgebit z'n laatste werkdag roept hij me apart meneer wilt u het wit, of liever zwart…

broekje het liefst zo snel mogelijk vies maken Ging met voetballen onderuit in de modder en het natte gras Mijn moeder kon lekker toch niet de hele dag over me waken Thuis vroeg ik m´n moeder wijzend Doe je gauw weer de witte was ...omdat dit ook een witte was?…