het wordt wit
zoals van buiten naar binnen kijken
vergapen aan wat je niet hebt
raden naar waar ze over praten
hier vallen sneeuwvlokken om me heen
vullen de gaten in mijn versleten jas
de kou is dikwijls te verdragen
als brandende lampen bij dag
in een vrijwel verlaten warenhuis
er is zoveel dat je eens hebt gehad
waaraan je geen eind aan kunt maken
Geplaatst in de categorie: emoties