Alle inzendingen over Woord-danseres OR Taal

Vandaag hoorde ik het mooie woord langzaam zo langzaam vallen dat de wind er vat op kreeg. Ook fladderde er een woord achteraan (met een botte, afgeknotte klank) dat ik niet goed kon thuisbrengen maar waarvan ik vermoed dat het diepe sporen achterlaat in iets dat zich aan het oog onttrekt.…

Maar nu de taal waarmee de mens het doen moet ik het maken het lichaam dat in zonlicht de kracht krijgt van honger en in de gebalde vuist van oorlog en liefde zichzelf afkluift zingend de taal het gratis theater van de ontkenning, levend en buiten de dodende stromende tijd die de ogen vertroebelt het kijken schoonspoelt. ---…

Een droom ligt in het dichterschap boven het zomerse land van zwijgende wolven in dit eenzame lijf heb ik ooit het hart van een kind gehad zwerven moet ik nu in wildernis over het veld van verlangen terwijl communicatie alsmaar stiller wordt komen dromen terug in mijn lichaam huilt het hart van een vreemde.…

Zeggen wij woorden, gedichten. bedoelen wij: mensen, gezichten. Wij spreken een dubbelel taal: iedereen, allemaal, eeuwigheid, overal, betekenen: jij en ik, ademval, ogenblik. ----------------------------------------- uit: 'Warmte een woonplaats', 1961.…

En in dit verliefde brein Lijkt het nu opeens complete chaos te zijn Er komen wel woorden in mij op Maar ze vormen geen zinnen Geen staart, geen kop Ik kan er niks mee beginnen En met stoffer en blik Veeg ik de letters bij elkaar Het is beter dan niks Een restje nietszeggende barbarentaal…

Strooi woorden in het rond kijk ze meegaan met de wind tot ze ergens ver weg landen als zaailingen voor een gedicht spuug zinnen in het water zie hoe ze meedrijven naar zee tot ze ergens ver weg stranden als oogst voor een jutter al die letters duizenden letters laat ze maar komen laat ze maar gaan wat blijft hangen is soms de moeite…

op een klein stukje van mijn huid schrijf je het woord elektriciteit met je zachte lange vingers helemaal over me uit je ontdoet me van mijn woorden berooft me strelend van mijn zinnen vonkenregels produceren plots een hart kloppend kabaal metaalmoeheid maakt zich meester van de punten en de komma's ik vouw ze uit tot liggende streepjes…

Jouw laatste woorden ademen nog rustig door in een lucht van taal…

Lippen fluisteren teder de taal der liefde zij dichten woorden ...…

praten met de hond hij kijkt woorden uit mijn mond met een neus voor taal…

als liefde al vonkt maar woorden nog niet vallen spreken ogen taal…

Mijn poes spreekt een taal zonder moeilijke woorden: onze lichaamstaal.…

Een gedicht over armoe van kwijtgeraakte woorden van een stem die wel wil spreken maar de taal niet meer beheerst.…

Als stilte de taal der mensen was, slechts gebaren en signalen, geen enkel geluid. Als stilte de taal der mensen was, onachtzaam alle woorden, alle talen, een kreet onbeduid. Als stilte de taal der mensen was, vreugde en emotie gesmoord. Als stilte de taal der mensen was, liederen en melodieën nimmer gehoord.…

Alles wat ik in woorden heb gezegd. Het is eigenlijk heel bijzonder. We noemen het dan taal. Een verzameling klanken, maar niet voor allemaal. Zoveel mensen en zoveel talen. Zovele woorden en allemaal anders. Zij denken in hun eigen taal. Ik ging er een paar leren, maar toch niet helemaal.…

Smalle taal. Zuinige woorden. Vandaag waren echte woorden als pijn en niet te zeggen...…

gouden toverfee in de laagstaande zon vliegende danseres aan de waterkant sprookjes insect uit een plaatjesboek je beweeglijke kop met grote facet ogen prachtig kleurend lijfje met je glazen vleugels paring in tandemvlucht in de hese ochtendlucht trillende vleugels van koude snakkend naar zonneschijn door jou is mijn liefde…

bewapen je met woorden met woorden ferm en fijn omring ze met akkoorden laat het geklonken zijn bewapen je met zinnen met zinnen zoet en zacht die symfonie zal winnen die geeft de regels kracht bewapen je met talen met taal in kleur en klank die wijs zal vrede halen bij donker en bij blank…

Metaforen zijn een hel voor de taal Ironie is een woord dat ik nooit gebruik Alliteratie is iets ingewikkelds En assonantie toch compleet onnodig Zo worstel ik met de taal en zij met mij Mijn docente lacht Terwijl ik me verlies in deze stoeipartij…

op simpele wijze schrijf ik woorden als kinderen die ademen in het bed van de taal in iets onbestaanbaars een sprookjesboek om voor te lezen op de rand van het bed woord voor woord hand in hand…

spreek beleefde taal dat wordt het beste verstaan en voorkomt woorden [senryu]…

In de stilte in herinneringen in woorden in die andere taal. Bij mij om me te beschermen dicht tegen je aan en ik na al die tijd toch huil.…

Ik vertel jou van de broosheid, jou, porseleinen danseres, van de aalgladheid van momenten als regenbogen tussen lach en traan en voor het eerst sinds lange jaren snijdt verdriet mijn ogen open.…

In duale Lijnen danst hij met Zijn danseres figuren met Een bekoorlijke fantasie. Muzikale noten ergens Sterft een zwaan aan Een zilverkleurig meer. Met een pas de deux wordt Beklonken dat liefde leven Danst met muzikale eer.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Soms gebeurt het, soms worden woorden, als men ze niet verwacht, vallen ze moeiteloos uit de palm van de nacht, ze komen als de maan gunstig staat, als ik drink, adem, proef in wat ik dacht te schrijven, zonder bitterheid, in de nasmaak van de taal, om me in te warmen, een grootse taal die alle talen in zich heeft, niet vervreemd…

Misschien slaapt er nog iets diep in je hoofd iets van de taal van je moeder want taal kan slapen - je probeert te bedenken wat je droomde terwijl de droom alweer verdwijnt in een steeds donkerder wordende schemer nog voor je de woorden ervoor terugvindt bij het woord moedertaal zie ik een oude foto een schemerdonkere slaapkamer en in het…

Intentie van bezoek lees je in oude lichaamstaal en moderne woorden. Zonder taal is de mens een in het wild levende primaat. M’n vrouw vindt, dat ik dat ook ben MET taal en dat is niet aardig van haar.…

De taal van mijn ogen ze aarzelt niet, ze kan stil ontwijkend en vragend zijn, zonder een enkel woord in het donker. De taal van mijn ogen kan bij nacht oplichten, met een blik de sterren strelen.…