Alle inzendingen over anders dan anderen OR wens OR emotie

bogen staan gespannen toekomstplannen raken kwijt er wordt teruggeblikt met rouw en spijt hoe anders zou dit lied toch lopen als klanken mengen zonder vrees in vervreemding te verdwijnen nu maar blijven hopen op een veelstemmig eindrefrein waarin nieuwe noten aanvullend en welkom zijn…

Bang was ik nog nooit niet voor een God of goddelozen niet voor duivels of de dood of voor het engelengezang Nee - pas bang werd ik die dag toen jij daar thuiskwam met tien dozen en mij zei dat het nu tijd werd voor een bloemetjesbehang…

terwijl de rozenblaadjes over haar huid gleden voelde het alsof de aarde verschroeide haar keel dichtgeknepen beet ze hard op d'r lip hopend de emotie te kunnen onderdrukken zijn ogen groot van verbazing toen zij het panisch uitschreeuwde ze stond in brand…

De roes zie ik als rust De weg is al in zicht Maar waarom al die haast Het is maar dit leven Wat voorbij raast Waarom iets veranderen Als het pad Waar wij wandelen De tijd zal het leren De rest En al die anderen.…

leven waarde Zonder jou Bleef er de vraag Waarom ben ik op aarde Jouw komst Was een gedroomd moment Meer was er niet te wensen Nu ik je ken Staat voor mij vast Jij bent de top der mensen Dus zeg ik je Nu nog maar eens - Niet dat ik dat verander - Jij bent mijn grote, lieve vriend Mijn zoon Mijn kind Mijn Sander Mijn jochie als geen ander…

Tijdens de laatste ronde met zijn Spaanse hond knispert het gras onder lange slanke hondenpoten lichte vorst platgewalste herfstbladeren verzachten de harde grond putten lijken te glimmen vierkant en donkere strepen horizontaal een oude kinderstoel ligt achteloos in `t gras grofvuil de Spaanse gromt in eigen taal.…

De een kan mooi zijn Dankzij de lelijkheid van De ander – of niet?…

Ik kan niet anders dan mijzelf belijden; Wanneer ik spreek, spreek ik mijzelve uit, Dan zoek ik soms, zo heimlijk mijn verblijden En smart te zingen, dat de oningewijden Niets horen dan een liefelijk geluid... Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Ik spreek mijzelf in al mijn liedren uit.…

Zullen ze me ooit accepteren Ik ben anders Altijd alleen Ze kijken me na Praten achter mijn rug om Vele mensen vinden mij maar stom Maar waarom Omdat ik anders ben Anders dan de 'gewone mens' Kijk eens in mijn ogen Praat eens met mij En je zult zien, dat ik deze benadering niet verdien.…

je beiden eerlijk bent over wat je voelt en nodig hebt zolang je niet voor de ander denkt bang om die tot last te zijn in haar eigen leven, hoe lief ze ook is om voor mij haar eigen behoeften op te willen schorten, net zoals ik zou doen voor haar, als…

Geraakt, door woorden een ander geworden, Maar nooit mezelf geweest.…

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, zodat ik mijzelf er buiten sloot, verloren in een wijde atmosfeer, aan de overzijde lonkt de altijd groene weide, beweeg ik het aangeboren lot heen en weer, zwijgzaam roepend en bevreesd dat iemand mij stem zou horen, als ik in iemand anders zou zijn geboren.…

de vrouw van mijn weten voel ik achter oogleden stapvoets naast me gaan ebt de vloedgolf haar gedachten nemen hun eigen vlucht vliegen precies daar waar het erop aan komt mijn geweten spreekt wordt behoedzaam samengekneed die haar kloppend hart begrijpt en weet als geen ander bij wie ik hoor……

Was het maar anders dan normaal, zat ik maar niet vast voor niks, maar ik kon niet kiezen ik moest vast voor mijn eigen bestwil. ik wil liever vrij zijn en blij zijn niet hier zitten met kerst en oud en nieuw. nog 5 maanden te gaan was er maar een ander bestaan.…

zomaar een dag een dag zonder lach zonder stralen zomaar een gevoel een gevoel met geen doel zonder eind zomaar een gedachte een gedachte aan hoe we lachten zonder toekomst zomaar een herfst een herfst waarin iets sterft zonder liefde zomaar ineens is alles anders zonder iets te zeggen…

Mijn verlangen is te zijn... zoals ik ben wij zijn een 'Hij' ik houd van hem en hij van mij men oordeelt snel alsof dat werkt maar ik geef niet op ik blijf sterk.…

Vanaf de kleuterschool wist ik het al Ik was niet normaal Ik maakte geen kabaal Ik was anders, zo anders Hoorde ik wel hier thuis Was dit mijn huis Toch sloeg ik geen kreet Terwijl ik van me afbeet Maar als ik thuis was Huilde ik me heel zachtjes in slaap…

sinds kranen afwijkend worden geplaatst praat ik anders met water het overkomt mij opgedrongen poëzie open gesprongen uit bedwelming van regengordijnen waarin patronen verschuiven dorst gelest naar waarheid het belooft veel voor later…

Mama, je staat op punt ons te verlaten Je ondergaat je lot erg gelaten. Het worden harde noten om te kraken Niets zal nog hetzelfde smaken. Samen, slaan we ons erdoor, dat deden we steeds In mijn hart ' blijf ' je eeuwig leven, we kennen geen vrees.…

vandaag moest je weer ontgelden, dat je anders bent dan zij. elke dag laten ze je weten: jij hoort er echt niet bij! en hoe je het ook probeert, je bent anders dan zij. je hebt sproeten of je stottert, bent homo, moslim of jood. je bent anders dus dan zij zijn, dus zwijgen zij je dood. ze zwijgen, of ze slaan je.…

Ik ben de plaats die 't rif van Mr. Fok begrijp, Die in de rook zijn leven zag verzwinden: Wat meent gij lezer, dat gij in dat graf zult vinden? Niet als wat as van een schoon uitgeblazen pijp.…

Zichtbaar tastbaar hoorbaar lief instilte zwijgend samen zijn ontmoet ik jou in spraak en onverdeeld genieten verzwegen pijn samen aarde samen leesbaar zijn.…

Kan ik de noorderzon nog raken, het hart te groot, omdat ik mijzelf er buiten sloot, verloren in de nevel van de atmosfeer, aan de overzijde lonken groene weiden, beweeg het aangeboren leven heen en weer, zwijgzaam roepend, in angst een andere stem zou horen, als ik in iemand anders was geboren, om mijzelf te vermijden, schudt een droom…

Anders Genieten van je laatste jaren, Toch komt alles anders, De wens om te genieten is weg. Maar de dood is nog geen optie, Zoeken naar, maar wat is er nog, De wens om te genieten is weg. Ik weet het even niet meer, Dromen van verleden zijn nog mooi, De wens om te genieten is weg.…

Ik reikte ver over naar wolken in water zag hoe ze deinden dichter bij mij om nèt buiten bereik van mijn hand te vervagen mij bleef niets anders dan leegte te dragen in verlangen naar dichter bij jou…

mijn woorden passen niet ik zie het aan je verre blik ze werken als een lappendeken op kleine treurnis of een groot gemis maar nemen niet de koude weg van slecht bericht want troost is anders niet dan niet verlaten niet meer dan voelen van de hand die in de nacht als een vertrouwde stem de grootste angsten kan verdrijven…

Ik ben anders dan anderen, ik tover bloemen op sombere gelaten, ik maak mensen kwaad omdat ik te dichtbij kom met mijn waarnemingen en orale uitingen. Soms zou ik ook wel voor altijd willen zwijgen, zoals de massa, maar dat is mij te gemakkelijk, te braaf en te laf.…

De ander is als geen ander zo anders als de ander zo onveranderd anders zo zichzelf het dierbare ik draagt mede andermans pijn zo anders kan de ander niet zijn.…

zou zo graag bij je weg willen kruipen maar hoe kan ik bij jou schuilen wanneer juist jij mij dit gevoel geeft en er niets anders dan dit tussen ons leeft.…

Als iemand binnen komt naar buiten treedt uit zijn beslotenheid dan worden liefde en verdriet een tweevoud dan ben je met tweeën alleen en niemand die onze eenzaamheid delen wil in de naam van de vader en de zoon in alle eeuwen der eeuwen laat ons beiden bidden wat een geluk…