Alle inzendingen over beek OR bomen

Herinneringen drijven door vingertoppen langszij, hier aan de oever waar wij ooit speelden en sliepen kabbelden wij in slaap op het ruisen van de stroom. Onze dromen spoelden mee en golven waterig voorbij.…

Zij weten niet van de schaduw die de bomen langs het pad beletterend werpen op het gras ?…

Mark Rutte sprak toch duidelijke taal: Als wij het virus hopen te bedwingen Dan moet u niet gaan juichen of gaan zingen Ook bij het voetbal geldt een nieuw normaal Hou afstand en blijf zitten op je plek Ook als er wordt gescoord hou je je mond…

Niet zomaar een stroompje op de Veluwe. Ik kies mijn bedding door een statig bos. Halverwege moet ik wèl jongleren: publiek is dol op een waterval. Dan volgt het oergebeuren: bruinsappig murmelen langs bladeren en boomwortels... Soms flitst een fietser mijn diepe loop, hoor ik gemijmer uit het calvinisme. Als een Jabbok* voor de toerist…

Hoe kan je de corona-aanpak steunen? Ontlast jezelf, maar doe het zonder stank, En raak niet aangeschoten door de drank, Bedrijf de geilste seks, maar zonder kreunen. En ook voor deze regel zul je buigen: Als er een doelpunt valt, beslist NIET JUICHEN!…

Veluwse beek In gemoedelijke natuur Waar rust heerst Nabij een verlaten kreek Flonkerende lichtval De beek op weg naar het dal Merels zingen Een juffer dwarrelt voorbij Stroom maar Neem het mee naar binnen Rust stroomt je tegenmoet Door zachtheid van oevermossen bevangen Kolossale beukenbomen al eeuwenoud Iedere keer voelt het beeld…

De gulle gever keek zijn weggegeven paard niet meer in de bek…

Hij speelt een stukje Watermusic samen met een ruisende beek…

Van jaar tot jaar, klimaatverandering en seizoenen worden doorgeworsteld met heel veel energie en een uitzonderlijke moed Zonder tegenslag of nare gebeurtenissen zal je deze strijd niet verliezen O lieve boom vol wijsheid, een fascinatie, inspiratie en meditatie, telkens weer.…

Vol bewondering en verwondering kijk ik al vroeg in de morgen hoe jij als een reus lijkt uit te rekken met jouw reusachtige, gespierde takken waarop de vogels bekken, snavelen onder elkaar en poetsen hun verenkleed voor de komende vluchten in pastel dageraadlucht.…

Tijdens de ochtendschemering Op een stille morgen Wandel ik langs de beek Water, vertel mij, Hebt u mij hiernaartoe gevoerd? De bomen omringen mij Deze stille, dreigende omheining Is mijn thuis, mijn gevangenis Aarde, vertel mij, Waar kom ik vandaan?…

M’n armen zijn te kort als ik alles wil omhelzen alle bomen van het verre bos de geuren van het gemaaide gras de glinstering van de stromende beek de witte wolken drijvend in de blauwe lucht het edelhert, met zijn trotse blik in d’ogen het mos liggend aan de voet van de eik muis knabbelend aan een beukenoot wuivend riet, de wortels kletsnat…

ik denk dat ik het speel via mijn zus normaal sta ik niet met de bek vol tanden en praat toch ook niet echt de haut en bas ik wond haar om één vinger van m'n handen als zij niet zo kort afgemeten was om nu dan maar eens to the point te komen ze blijft bij elke tak wel twee uur staan ze houdt niet zo van doorzakken en bomen zo'n saaie…

ons vast we moeten naar haar kijken ze trekt aan ze duwt weg ze is een lint een lint om een bom alles gebroken zoveel te zeggen Frida Kahlo…

De bomen blozen van vruchten. En ons hoofd is schoon als duizend rozen, nu we overvloedig zijn van zwenkend zomer-bloed... o God, God, ik en kende U niet, en was verlóren; maar nu ge Uw adem door mijn adem deinen doet, is Uw gedaante menig-voud in mijn herboren, 'lijk, beken-veel door 't barstend lente-land, een vloed.…

Aan de oever van de beek lig ik in het zachte gras In het ruisen van het water proef ik mijn gedachten Woorden van een zoete smaak fluisteren liefdesakkoorden Het ritme streelt mijn gedachten en laat de woorden leven Langzaam vaar ik mee naar het land van liefde Zweef in oneindigheid op mijn zoete gedachten Aan de oever van de beek…

Och, hoe schoon vlieden de beken door hei - en weidevelden heen waar speenkruid, duizendblad en klaver boterbloem, margriet, papaver aan ranke oevers dicht bijeen het welig moskarpet doorbreken zie hoge zwaluwen elegant over de windkraag balanceren torenvalken nauwgezet prooi bespreken in gebed en vlinders dartel koketteren boven het zongedroogde…

Door diepe beeken stroomt verlangen vervuld is mijn hart dat haar bron verkoos te monden in de glooiing van het Limburgse.. zacht en verfrissend kersenrood dat druppelt door de kerven, maken een warme gloed dubbele voldoening schenkt ze boven tussen bron en monding gebogen kom mijn schoone..…

er is niks op tegen op je bek te vallen daar word je groot van zolang er maar iemand is die de boel weer oplapt zonder eeuwige trouw te verlangen…

Hij leek een halfzacht ei, maar toen ze kwamen en hem met knuppels onder handen namen hield hij voor 't eerst èn tot het laatst zijn bek. --------------------- uit: Traject (1955)…

Gelukkig dat er hoop in Brabant gloort: Kom naar de Beekse Bergen en verschaf je de aanblik van een fonkelnieuw girafje.…

lisdoddeblad door om te drinken waarop elke plant het slim idee vat, alvast de lippen tuiten Het hele moeras loom leeggezogen nippend groene bladeinden begeesterd is de giraf, het tafereel zet aan tot deelnemen het beeld met giraf, doet alsof hij heel grote reiger is, gaat op één poot om te vissen, dan voorts languit, hard op de bek…

Eenzaam in het gras bijt ze in haar eigen staart, venijn in de bek.…

De beek door het dal fluistert over verleden van een heel oud land.…

De beek is verstard; de rietkraag langs de oever huivert in de sneeuw.…

De beek stroomt statig, maar achter de brugpeiler spelen draaikolkjes.…

Ik zou je bij mij moeten schrijven maar ik weet de beeldspraak niet: Je sijpelt door mijn land als een beek van dunne woorden, helder maar spaarzaam maar helder maar zelden. Even klink je misschien langs mijn heuvelrug, hoor ik je echo in een desondanksgeluid.…

Beken ruisen immervoort, En de schone rozen Neigen 't kopke over boord, Spiegelen zich en blozen. Jeugd en liefde wandelen stil Hand in hand en dromen; 't Vogelijn bouwt, naar lust en gril, 't Nestje in de bomen. Kom, de liefde wacht naar u, Blijf niet langer binnen; Kom, de liefde lacht naar u, Zing van 't zoete minnen.…

Iedere dag een nieuw Dillema om jouw ontrouw te maskeren het uitzicht fraai zie hoe het genieten is landschapswaarden, lijvige heuvels ruige rivieren, bibberende beken bomen die langs lanen staren bladeren melodieën logboeken vol groen en in het bij je zijn klinkt een lied van hetzelfde gezicht ogen die naar een verte staren is…

de beek klaterend haar blikkerende tanden wast waartussen de vissen als parasieten de restjes eten ik raap een paar losse tanden op glibberig zijn ze met groene plaque…