Alle inzendingen over beklemmen

Tintelingen, insomnia, paniek, beklemming Waarom Hoezo Het put me uit, maar ik slaap niet…

te vroeg voor naweeën mengen stemmen met de wind te verstaanbaar voor ijlen gekleed in afzondering smoort een zucht in het strooisel van verlatenheid doch niemand vraagt hem de weg aan de zoekende in tastbare ommekeer enige monden stuwen woorden leunen langs gevels naar ver, weg uit haperend zicht waarom ook omarmen, beklemmen als…

Zomaar Schreef in haar een briefje Jij bent het Neem me met je mee Ik val voor jou Jij schat, mijn liefje Met heel mijn hart Jij hartediefje Ik deel hem liefdevol in twee Nee maar Schreef jij ongevoelloos Zie maar Wat je er mee doet Ik wil dit niet Het is te beklemmend Ik weet niet wat ik er mee moet Laat maar Schreef ik terug…

Het antwoord is soms een minimaal verschil die de ziel van zijn duistere beklemming ontlast.…

Eens is het diepste duister van de nacht hopelijk verfrissend als de regen na een snikhete dag heb je helemaal niets op haar tegen Voelt het beklemmend zwarte donker behaaglijk zacht behaaglijker zelfs nog dan die regen Afhankelijk van de omstandigheden is het niet eng niet echt vervelend maar is het soms onverwacht zoals gezegd juist…

kind van de zon licht in leven bron van ontstaan schenk ons jouw kracht schitter in kleuren door diepgrijze nevel doorbreek de beklemming bevrijd ons hart hoop in de morgen schenk ons een lach kleur al het grijze schilder de dag leven in leven omring ons met hoop zoveel warmte te geven liefde elke dag beloof zonnige dagen in kille…

Van dat hupsend en vinnig venijn dat als vraatzuchtig rupsje nooitgenoeg haar cocon beklemmend om mij sloeg lijkt de honger nooit gestild te zijn. Verstand nipt weer van appetijtelijk azijn als een groen blaadje slaat het zich voor de kop verdoofd als ik alles gelaten verkrop het verlangen krijgt men toch niet klein.…

Beklemmend.. Beangstigend.. Kleinerend.. Houden van.. Soms kom je in situaties.. Waarin het houden van.. Niet meer zo simpel is.. Niet meer zo vanzelfsprekend is.. Dat het van één kant komt.. Houden van.. Soms is het makkelijker.. Om niet te houden van.. Om je gevoel los te laten.. Om te weten dat..…

de handen reiken niet verder dan het kloppen van mijn hart de armen nog verder strekken verlicht ook niet beklemmende smart; ooit kon fluisteren warmte opwekken je aangezicht verstart verwachting vordert verwarring, denken raakt overdadig gehard en wordt hoop een aftreksel van bedeling terwijl de lente toch blauw de aarde bedekt vogels…

met paard en wagen doet hij zijn ronde het is de laatste keer de vuilnisman heeft een vrachtwagen gekocht een stukje zandweg wordt verhard achtergebleven sporen vinden hun graf er komt asfalt misschien iemand krabt oude verflagen van de muren als plots een zware beklemming over de warme middag valt zwartgrijze rookslierten…

schijnsel van de ondergaande zon de laatste schittering in je tranen breekt zullen sterren je in troost omringen wil de merel je in zijn lied bezingen zal de nacht in je armen sluipen waar heel even alle zorgen geborgen en de zachtheid van een wereld in dromen weer verlangen schept naar een nieuwe morgen waar de zon in liefde ontwakend beklemmende…

ik wist deze mist lichter dan die jij mij ooit in zicht hebt gegeven zij straalde in duizenden partikeltjes die dansten op een dralende melodie van stilte bekende vormen gaven het knus warme beslotenheidsgevoel in hun demping van alledag jouw mist is beklemmend met het unheimliche gevoel van opgesloten zijn waardoor de blik…

De stilte hoorbaar gemaakt Oorverdovende stilte Jouw gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw…

beklemmend gevoel het hart is onrustig gelukkig, borstkas als pantser … het hart wil eruit je moet weer op reis, op reis langs de hemel je wil dit vermijden tegen gelijk welke prijs maar niets kan het stoppen het gas verdooft snel daarna volgen schokken je geest in de knel met de dood in de ogen zweef je langzaam van de hemel naar…

laat me je lachen laat me je leiden laat me je dansen laat me je bevrijen laat me je sieren laat me je strelen laat me je kussen laat me je bespelen laat me je grommen laat me je temmen laat me je kleuren maar nooit beklemmen laat me je dagen laat me je verleiden laat me je dansen laat me je geleiden laat me je minnen laat me…

Na al die jaren van gemis kan een scheiding beklemmend zijn. Het niet verder kunnen reiken dan spiritueel vraagt van een mens soms veel te veel. Wie anders kan mij nu naar die boom toe drijven. Waaronder ik zoveel van mijn gevoel heb kunnen beschrijven. In het hout kerfde ik tientallen malen jouw naam.…

Het valt, versnelt en stroomt dan traag en zoekt klotsend zijn bestemming, meanderend door het platte laag tussen oevers van beklemming. Scheidende waters worden wegen die ons leiden naar het overschot van de oorsprong zo verafgelegen, maar ieders onvermijdelijke lot.…

ik ben met je mee geweest heb gelift op de donkere blik in je ogen voorbij een nog lichtende horizon die in al donkere tonen depri weg zwom het beklemmende raakte mij met vochtige kou die zwart glimmend schimmelende muren bedekte jouw vooruitziende blik bodemde ons voorzichtig jij kende als geen ander de verleidingen van…

eindeloze rijen onder warme woorden rusten geliefden zacht verblindend geuren blanke bloemen in de zinderende zon een witte vlinder fladdert bijna onopvallend naar een volgende toch heerst hier voelbaar verdriet van veel herinneringen in treurige berken die eeuwig lijken mee te wenen zwijgt bedrukt een zwarte vogel het beklemmend…

De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden. De stroom van mijn gedachten verdampt en vormt weer wolken. Harde regen dreigt mijn gemoed voorgoed uit te schakelen.…

De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden. De stroom van mijn gedachten verdampt en vormt weer wolken. Harde regen dreigt mijn gemoed voorgoed uit te schakelen.…

cumulatief en de pijn die aarde lijdt is onbeschrijfelijk tot dood is bijgeschreven geen secondanten de handlangers zijn gevlucht want de overmacht heeft alles uit de kast gehaald bij het constant weerlichten van hellevuur en bolbliksems zij verlichten deze apocalyptische strijd in de andere magisch mystieke sfeer en tijd beklemmend…

Terrorisme is een tang het werkt beklemmend en doet pijn Onveiligheid maakt mensen bang en kunnen niet zichzelf meer zijn Geloof is niet waar het om gaat filosofie is het gemis Ongeloof de gouden draad die ook hier centraal in is Waar is de veiligheid gebleven gemoedsrust als een zeef die lekt Om niet meer zonder angst te leven is het…

Het vaste van de vorm ging haar beklemmen. Ze schreef zich vrij van het verheven moeten. Haar vingers kleefden aan de plaatsingsknop maar zij bedacht zich, deed alleen de groeten.…

Om dan de weg naar buiten te vinden als het hart zich van alle beklemmingen heeft bevrijd.…

ik blijf geketend aan koude stenen waren mijn ogen gesloten toen ik voor het ontluikende koos alle wegen leiden al jaren altoos naar krimpende eigenwaarde en kan slechts pijnlijk staren naar ieder die kennelijk het geluk voor eeuwig baarden ik raak zo stilaan besloten in een wereld van vier muren waar het hart wordt vol gegoten met beklemmende…

Laf hart Durft slechts tegen WEER-LO-ZEN Die zingen tot zijn Laatst' adem 'm benauwt Een beklemmend gevoel voor d' Rest van zijn leven…

Ik heb niks met passie elkaar in lijven slaan het is me veel te klef te beklemmend te benauwend ik word er zo slap, zo slijmerig van. Nee, dan de schoonheid die de afstand schept de zeeën van ruimte de eonen aan tijd: daar groei ik van als een onmeetbaar verlangen naar lengte.…

verdwijnen wind transparante naaktheid slaat in hoeken van digitaal leven vanachter lichtende schermen stroomt chemo door aderen van geleende tijd gif licht op in elke cel modderpoelen en draaikolken van leugens leugens om bestwil en eigenbelang om landsbelang en geld wij zijn verloren gelovigen tegen beter weten in horigen in beklemmend…

Een onmogelijk te beschrijven leed daalt over de hele wereld neer een alles beklemmend zwart kleed ontkennen is nu geen optie meer. Barmhartig is hier het grote woord haal die duizend voetjes naar ons huis de minister heeft ons niet gehoord in naastenliefde geeft zij niet thuis.…