Alle inzendingen over dood OR moeder

Ik laat U los Oh, moederziel Om tot mij te komen Hardvochtig strijd ik tranen Oh, moederziel van weleer Laat mij los om waar te maken Waar een moeder zich verliest Strijd niet voor zoons en dochters Die u voor zijn gegaan In de nacht van donkere tranen Strijd dan voor bestaan Help mij moeder om te leven Laat mij leven tot de dood Woon…

Hoe je vooral buiten weleens zei die couperose zo vervelend zichtbaar te vinden, want ijdel tot het eind. De snottebel die tijdens een wandeling soms aan je neus kon blijven hangen, ergerde je, want 'van oude mensen'. En nu is het drie jaar geleden dat je ontleefde lichaam onder een zwart granieten plaat verdween. Agnus Dei, dona nobis…

De dood is me schrikken. Ik raak er niet aan gewend. Nu is de dochter van onze hond die dood is, dood: het bloeden wou niet stoppen. In haar plaats loopt onverschillig de poes achter mam aan die door moet. Nee ze leert niet hoe te blaffen. Stil streelt haar staart langs moeders benen, een soort van trotse troost.…

Piëta hangt roerloos op zijn moeders schoot. Alles spat uiteen in duizend scherven, Maar het kind in hem is nog niet dood, Het is gestorven zonder sterven. Hij zou zijn moeders leed trotseren, kastelen op de vloedlijn bouwen, en zo hij kon, zijn vader eren, maar van zichzelf wou hij niet houden.…

Ik hoor mijn Moeders stem. O Dood, die Waarheid zijt: nader tot U.…

Die dode zonen hebben ook een moeder die rouwt, maar ach, dat mens is vast een loeder.…

In de boomgaard van het oeverland waar de rivier stroomt naar de zee bij nacht als dromen zijn verdwenen pluk ik een appel voor de dorst en niemand onder het magere maanlicht kan mij iets vertellen over de dood van mijn moeder, mijn vader, mijn zoon.…

de liefde van een echte moeder vormt een onverbrekelijke band ook na haar dood houdt hij altijd zelfs levenslang nog stand de tijd zal haar steeds dunner slijten maar nooit nooit zal die van haar kant weten van wijken…

een droom neemt haar mee naar het jonge kind dat ze weer is ze ziet het bloed in de sneeuw hoe soldaten haar kalfje doden voelt hoe moeder haar omhelst de oude vrouw huilt als het ontroostbare kind dat ze eens was…

Op een dag denkt zijn moeder aan dit moment, aan Jezus die doodsnadering ook herkent, in gedachten Zijn armen om Vader geklemd zich over heeft gegeven opdat zijn kinderen, de dood voorbij opgelucht kunnen leven.…

in een lange rij schuifelen ze langzaam naar voren de moeder ingeklemd tussen haar dochters daar staat hij de engel engel des doods ze kijkt weg weg van zijn koude ogen met zijn wijsvinger bepaalt hij hun onverbiddelijke lot hij gebaart de moeder naar links te gaan met zachte stem zegt hij je zult mama snel weer…

Mijn moeder heeft een eitje ingevroren En dus is nu het wachten op een man Die in een wip een kindje maken kan, Want anders gaat een leventje verloren. Nee, vindt zij nooit een nieuwe echtgenoot Dan heb ik daaraan echt een broertje dood.…

Het waren geen krijtstrepen of een rekensom voor verlangen er stonden geen woorden in het zand er was een zilte wandeltocht door eenzaamheid van het verlaten land en voor iedere dode een vlieger een kind dat huilde op het strand zonder moeder en strijkbout met een touwtje in zijn hand.…

Ik ben mijn moeder kwijt.…

Zij, ik, moeder, zuster Wonen nu gespreid Tussen dode, flikkerende sterren: Daar zweven wij, in honderdduizend stukken. [Naar David Holbrook] --------------------------------------- uit: 'Ten westen van Eden', 2002.…

De moeder kijkt omhoog, naar de grote hemelboog. Zij heeft tranen in haar ogen denkt aan het kind dat eens in haar heeft bewogen. Dat ze nu door de dood heeft verloren. Vraagt zich af waarom het zo moest zijn . Het verdriet doet haar zoveel pijn Zij hoort de wind die fluistert, maar de wind kan haar niet helpen.…

Ik heb besloten Om maar te accepteren Dat mensen dood gaan Ik heb besloten Om zelfs te accepteren Dat dieren dood gaan Maar ik verdom het Om ooit te accepteren Dat de aarde sterft Moeder Aarde zal Steeds opnieuw leven baren Mens, dier, boom en plant Want er is een wet Van behoud van energie Van oneindigheid Die ons…

Breng haar met krachtige vuistslagen groot; Breng haar wat troost of een slim toverwijsje, Want in dit lijf gaat zij dood. -------------------------------------- uit: '27 gedichten en Geen lied', 2000.…

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon - goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? --------------------------------------------- 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon – goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? ------------------------------------------ uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

Zoals mijn moeder rotsvast daarin geloofde, zo geloof ik in de onsterfelijkheid. ------------------------------------------- uit: 'Wakker het vuur niet aan', 1994.…

Zoals mijn moeder rotsvast dáárin geloofde, zo geloof ik in de onsterfelijkheid. ----------------------------------------- uit: 'Wakker het vuur niet aan', 1994.…

Je laatste nacht oud op nieuw om kwart voor 1 verliet je mij De vrolijkheid van het leven is eraf Vaarwel Mijn lieve moeder...…

tachtig ze schrijft het blijft zo prachtig haar lezen is een waar genot echt, ik smeed hier geen complot in stilte lees ik haar gedichten zo laat ik ook mijn geest verlichten mijn inspiratie slaat dan aan kan ik ook terug wat schrijven gaan ze is mijn held en toeverlaat wanneer het soms eens moeilijk gaat dan denk ik vaak aan haar gedicht moeder…

» je moeder is al dood een hele tijd ook de boer op de akker is niet meer : het veld ligt braak kilte en koude dringen door dringen door de dunne huid dunne huid tot de botten alles is grijs de botten de kou de gieren grijnzen…

De moeder van Mark Rutte is overleden ook dus van onze Minister-President eveneens de aanvoerder van de VVD maar vooral de moeder van het kind haar jongste zoon Mark Rutte ze is niet overleden aan Corona ook niet aan de dood, maar aan ’t leven dat kan je gerust zeggen met 96 jaar haar zoon de politiek leider van dit land is weer even kind…

Alsof de dood niet zwaar valt bouwt ze haar leger tegen de schemer, daalt gehoorzaam door de pijn. En zij ging rusten in mijn handen, wachtend op de uitslag van de witte naalden - Maar god wat nietig, geen geronk meer in het mechaniek, geen draadloze met moeder.…

ze stond op uit oude woorden en sprak naakt en werd gewassen zoals zij leerde van haar moeder voor niets krijgen we dag en nacht maar zelf moeten we water halen om ons te wassen, opdat de dood mooi in het leven kan groeien…

Voor kroonprins Charles blijft, tot zijn moeders dood, de troonsafstand onoverbrugbaar groot.…

er schuilt een moeder in het kind dat zichzelf wiegt en een treurlied zingt blijf in het zandspoor had ze gezegd loop niet in de val van de groene velden elke grasspriet is er één, dichter bij de dood de kleine speelt alleen nog in haar handen…