Alle inzendingen over eten taal gewoonte

* [Volgens Simon Stevin, anno 1587: is Nederlands een ideale taal tevens binnen de wetenschap en valt af te leiden uit het grote aantal eenlettergrepige grondwoorden waardoor volgens Stevin onze taal oorspronkelijker is dan en van het Latijn afgeleide taal als het Frans.…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur het ongeduld gescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld een opkomende dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon al zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as,in de taal als evoluerend en kloppend instrument.…

Het vloeken neemt de overhand ‘t cijfer der Nederlandse taal zakt in triest te weten immers want: de taal is mooi, zeker zonder Krachttermen!…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

Ze verschuilt zich achter leugens want de waarheid is zo hard dat de leugen altijd winnen zal daar ze overloopt van smart Ze verstopt zich in het liegen want dat heeft ze zo geleerd omdat liegen een gewoonte werd vond ze dat toch niet verkeerd Dus verstopt ze zich in leugens wikkelt zich er helemaal in weet zij veel dat de leugen immer…

. -------------------------------------- Veel Afrikanen kauwen graag op qat, Maar die gewoonte willen ze hier weren, Ze moeten zich maar anders stimuleren, Dan door te kauwen op zo ’n qatteblad. Want bij teveel geraak je in een roes. In dat geval is qat niet voor de poes.…

Je bevestigde mij in trouwe eenvoud van gewoonte herhaalde jij jezelf om getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou die zichzelf was en steeds herhaalde wat zich in mijn trouwe eenvoud bleef bevinden jezelf, vond ik je mooi hoe je mij terug had gevonden.…

Ik wil een zwerver blijven in mijn taal, het zien zal ik beschrijven en voor dat werk wil ik te eten krijgen. ---------------------------------- uit: 'Dansen met een vos', 1998.…

Wat waar is en wat niet zijn wij ook in een reeks idioot ongelovige gewoonten overeengekomen. Zo ook zijn vers en zijn graf, als gewoonte, als ijzig woord achteraf. ------------------------------------- fragment uit 'Het graf van Pernath'…

bloeit in de herfst vragen groeiden en antwoorden werden geteeld, beloftes gezaaid en genezing geoogst, mijn lief de sluier hangt nog traag mijn zicht te belemmeren waar vrijheid de kunst der gewoonte heeft ingepalmd doordat de tijd als een ellendeling mijn vertrouwen bij tijd en wijle schaadt…

een gewoonte om te veranderen proeven van het moment bij anderen Een simpel iemand met boerenverstand! Dit gebeuren is een raar fenomeen, alsof je plots wint met een dobbelsteen. (Canvascollectie Vlaanderen: wedstrijd voor amateurs, professionelen, bekende mensen voor het mooiste kunstwerk)…

Armadillidium is mijn naam. Alom bekend,doch zonder faam. Ik werk in klam en duister oorden, bij slimmen en ook bij gestoorden, bij atheisten en bij vromen, vind ik ook steeds een onderkomen, zowel bij armen als bij rijken doe mij te goed aan mensenlijken. Ik stoor mij aan geen enk`le wet, mijn naam gewoonweg pissebed.…

, de gewoonten en de afstand vielen je zwaar Hoe welkom kan een mens zich voelen en zijn Als ik jou kwam opzoeken wist ik het Met open armen om ze later stevig te sluiten verdreef je voor even de pijn Dan was het net als vroeger en zorgde je voor mij Nu geen boterhammetjes meer maar pasta De nieuwe gewoonten waren je niet vreemd meer, die…

wolken pakken samen verduisteren in vele talen het blauw perspectief naamlozen roepen de wind te gaan liggen proeven de stilte van angst hun bewegen wordt gedreven door een passie voor gaan en stormenderhand overspoelen nog maakt het niet uit land en plaats om het even voor slaap eten en leven maar gezichten herkennen baarden uit…

Er zijn er die weten en er zijn er die vergeten er zijn er die vragen en er zijn er die geven Er zijn er die de weg niet weten en de taal niet spreken er zijn er die lijden en wachten op betere tijden Er zijn er die met 2 maten meten en van meerdere wallen eten er zijn er die hun kop in het zand steken en hun afkomst vergeten Er zijn…

Jaar in en uit wordt er veel weggegooid Het raakt bedorven of er vallen gaten Wat blijft is de gewoonte om op je knieën de matras te betreden daarna met je hoofd Later de moede rest draaiend te ruste legt op de rug Nog even de dagelijkse zonden overpeinst en vergeving vraagt…

het zou zo moeten zijn- elke dag een kus, maar niet alleen om dag te zeggen in de armen van gewoonte vandaag niet, vandaag verhaalt van nu een rode gloed langszij met in mijn hand haar wereld binnen bloeit liefde, buiten zie ik dood langzaam levend kleuren…

hebben we het verleerd is het fout of gewoonte gevoelens in de mist toch is er een tijd... die echt bestaat laat ze terugkeren om verder te gaan…

momenteel droomt hier regenwater dat vocht proeft op betraande huid aldus te verwijlen, tot ontluistering te verhuizen naar gewoonte, te schuilen in stil geboomte om zodra het einde aan slaap dagzoomt en adem een wolk in luchtledig tekent weer in gedachte te verdwijnen…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

zie de lente komt het wordt weer tijd voor nestjes en het kievitsei…

Achter brillen met geschilderde pupillen worden doordeweekse daden uitgedacht. 'Hoe eensgezind spannen zij samen.' Blank gebolsterd, ruw van pit weet men zich op zondag voor de heer verschoond en opgewit; de eigen lijven achter eigen borrels, bijbels en bloedeigen boerenwijven. 'Sla neer de kracht van wie afvallig rebelleert' Beter…

De imam gaf minister Verdonk heel beslist geen hand, daar lichamelijk contact tussen een man en een vrouw volgens de Koran ondermijnend is voor hou en trouw. Verdonks zichtbare ongeloof beroerde toen het land. De imam houdt desondanks vriendelijk voet bij stuk, daarmee weerstreeft hij knap de (on)maatschappelijke druk.…

Gistermiddag deed ik het nog, maar ik had onmiddellijk spijt, vreemd gaan die dingen toch: de gewoonte raak je niet kwijt. Ik wil het heus wel bedwingen, maar je verslapt daarbij zo snel en dan, ja zo gaan die dingen, ach, u begrijpt het zeker wel.…

Ik vlucht voor het leven Ik vlucht voor de mensen Ik vlucht voor verplichtingen Ik vlucht voor zondige wensen. Ik vlucht voor de natuur Ik vlucht voor alles, voor iedere stem Ik vlucht voor de schaduw Ik vlucht voor hem. Ik vlucht nog altijd Ik vlucht voor de nacht en de maandag Neemt u me niet kwalijk, maar ik moet nu gaan. ------…

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik: een man, klein, dik, met onbemand gezicht die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten. En alles wat hij dacht was mij bekend: belasting, voetbal, Emma, missverkiezing, broccoli, koffiefilters - heel zijn mond een dunne brief vol blanco levensdrift. En ik was in verwachting van een scheef gedicht, wou…

Niet rooskleurig het licht van mijn feiten: een handvol dode mussen en geen vogel in zicht. Toch hoor ik hem zingen, de lijster, voorbode van de zoveelste lente en prompt steekt de hoop zijn zoveelste kop op. --------------------------- uit: 'Onvoorzien', 1966.…

Onder de lamp aan tafel zwijgend eten wij: onze handen als witte vlekken komen en gaan; onze beringde vingers achteloos met het vertrouwde brood spelend. Geen vreugde niets ongewoons is er in de klank van onze messen en vorken.…

om het uur vertrekt de dagloner voor zijn dagelijkse pendelreis hij maakt zo alle dagen steeds gewoner verruilt ledigheid voor een vaste prijs de pendelaar tussen mensen als de zijne volgt de tegels op het rookvrije perron terwijl het zog van passerende treinen lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon langs afgewende blikken van zwijgzamen…

Als een Spinnetje het Vliegje, Vangt Gewoonte ons in haar net; Och bedrieg-je Niet — dat ge óoit er U uit rèdt... Mocht ge niet (van jongs af) leren, Wat te laten en te ontbéren. Vastgepakt en uitgezogen Sterft Hij aan zijn eigen zwak, Wie 't vermogen Zich door 't net te slaan... ontbrak!…