Alle inzendingen over haas

Magere haas, golfplaat van eterniet, contour die slingert, sierend niets voorbijschiet en ontroert. De reigers vasten, maraboes mijn stiltes trouw gebleven in menselijk teveel. Tellen houdt op. Roestende emmer, halfbedoelven steekt schuins zijn hengsel uit naar het gewapend riet.…

De torenvalk kijkt zeer tevreden naar bos en beemd beneden de velden zijn goed jachtgebied zijn status hoog verheven hij overziet met scherpe blik wat daar zich tussen kruiden gevangen in zijn ogenblik bevindt aan lenteleven Het erfrecht van de dood laat jagers prooi beloeren een haas valt hem ten deel hij kan zijn kuikens voeren Daar…

Ja inderdaad, ik weet nu wat te doen Zie ik 'de brandweer als de brandweer' komen Dan treed ik wel terzijde als een haas Belandt mijn voertuig in de sloot? Helaas! Spuit elf spoedt onverwijld zich naar de plaats Delict waar 't sinds een uur behoorlijk fikt Een vlammenzee, door 'n omgevallen kaars...…

me zachtjes wil gaan strelen ontploft de wekker met een wild geraas een oude boterham met pindakaas vervolgens op m’n werk een dag vervelen wat saaie post, wat zure klanten mailen bescheuren om de grappen van de baas dat zeker nog een jaar of tien - helaas mijn straf is langer dan van criminelen dan weer naar huis, de snelheid van een haas…

Een mens hult een steen in het zachte binnen van een brood en wacht op de meeuwen, de mouwen, de huid en het hart van de haas gestroopt. Er ligt verf op de vensterbank waar mijn ellebogen rusten. Op de velden staat een scary man. Roerloos maakt hij dag na dag een bootleg van het ruisen van een zonevreemde pijn.…

'For what is a man, what has he got -' Paul Anka Wat is een man, zijn vrijheid staat te roesten voor de deur en schuld klopt in zijn onderbroek. Zijn droom een spannend jongensboek onder de dekens van een kind, zijn angst de wind door dunnend haar.…

(voor Hella Haasse) Het was midden in de nacht dat ik na het indrukken van de televisie je overlijden vernam, naast je dikke romans schreef je toen je een knappe jongedame was allereerst gedichten en daar zal ik je van blijven herinneren niet van Oeroeg of de Heren van de Thee maar van de aanvankelijke dichteres in jou, die helaas is overgesprongen…

Ze hebben ook van mij een dolle haas gemaakt, maar na lang worstelen ben ik bevrijd en kijk ik jou recht in de ogen om in jou te kruipen. Je leert me het leven niet aan mij voorbij te laten gaan en met trots mijn eigen ritme onverstoorbaar vol te houden.…

Je kind dragen Is de grote verwondering Je kind wegdragen Is de grootste opdondering Die een mens, een vrouw, de moeder Kan krijgen, moet zien te verwerken En ik als buitenstaander Sta erbij en kijk ernaar En weet niet wat te doen, wat te zeggen Het is niet uit te leggen Een moeder hoort haar kind niet te verliezen Een vader ook niet…

Een week voordat de Paashaasdrukte losbarst heeft Inge Boulonois ons reeds getrakteerd op een pittige kraker (zie haar bijdrage van vandaag). Een salmonellavers ditmaal, geheel in stijl van trijntje fop. En gewijd aan het euvel dat telken-male opduikt in obscure chocoladefabrieken in Bobbejaansland. ________________________________ KAKELVERS IN…

. -------------------------------------------------------------------- (geschreven voor de scriptie “Ouders opvoeden” van Fanny de Haas)…

Zo machteloos, verdwaal ik in herinneringen uit de valkuil van mijn jeugd, dwingt Maartse Haas mij van een smalle rand en steekt een lemmet naar mijn ondergang. Stamelend spreek ik met doden die mij noden tot gezellig samenzijn.…

Hij ligt er neer, krijgt in de gaten dat tussen groene pollen kweek een kleine haas verscholen zit. Een jongenshand betast de zachte vacht en kinderfijne vingers aaien. Water, lucht en land, vervloekt. De jongen voelt zijn verre pijnen. Samen gaan zij naar de waterkant.…

doordringende snijdende koude in een gure oosten wind mijn voetstappen klinken wat dof op het met klei doorweven grind bomen zijn groen uitgeslagen mos stijgt op langs de stammen hun kruinen bewegen en ruisen zacht er wordt de komende dagen wat lichte sneeuw verwacht beklemmende intense stilte omringt me in 't hart van 't bladerloze bos een haas…

deo et pro domo in de lente Gaan douze points van 't amateurpubliek Naar Zweden Finland en de republiek Der Kosovaren zonder hun talenten Verstand op nul dix points pour la Belgique Maar les Pays-Bas van Limburg tot aan Drenthe Krijgt niks nul punten nada komma niente 't Was veel te zacht, hun lied voor elckerlyc 'Morning has…

gegeven het jawoord mocht er zijn een gekleurde lach tekende mandala’s in de lucht de groei was wonderlijk licht zoals hemelwater is en bedekken kan III lichtluchtig is de dans van zwijgzaamheid de proeve van geluk ten einde naar de voetstap in de zachte aarde IV ik geniet van de warme wind de zucht van het ontwaken de haas…

voorbij het schaduwrijke loof van eeuwenoude eiken zindert zomerse hitte over geelkleurende korenvelden naar kerktorens in het verre land stilte markeert de vlucht van een spaarzame vogel die hard schreeuwend de koelte verlaat geschrokken door een plots springende haas wind ruizelt het blad krijgt houvast in spiralend zand op het uitgelopen…

Haar hand liefkoost de haas van een jonge stier, zijn zoekende tong is gemaakt voor de hare, verzaligd streelt ze zijn ballen de pan in. Hartstocht is een keukenprinses met aanraakbare huid, donzig als deeg, geurig als boter, een weerloze van bot bevrijde eend die naakt wil zijn als een olijf in olie, een perzik op sap.…

Daarnaast ben ik ook eigenlijk bang als een haas.…

De versjes kende 'k snel van buiten, reden te doen of ik kon lezen als een haas Bezoek gaf ik het boekje. 'Zoek maar uit!' Waarna ik zogenaamd dat vers voorlas maar uit mijn hoofd opzei, voldaan en luid. Soms bij het voordragen van poëzie voel ik me 't kind dat in de kleuterklas doet of het lezen kan.…

familie van de tijd nu en later geheten elkaar ooit een hand zouden kunnen geven dan is wat wij weten dat er voor altijd even een onzichtbare muur is die hen scheidt echt we zullen het nooit maar mochten we het toch beleven dat ze daadwerkelijk elkaar een hand kunnen geven dan bestaat er dus geen tijd* dan zal een koe eindelijk die haas…

Een kerkje zo oud en ach zo geweldig oud in het hoge gras de verweerde stenen een haas rent over het kerkhof De wind een koeltje op deze warme dag boven de akker zingt de stijgende leeuwerik jubelend als een engel een stipje aan de hemel Het beekje ritselt en murmelt de jongen ziet het kerkje zo oud en ach de verweerde stenen…

The sun comes up and in the end all decisions were only justifications for what already has been decided unconsciously. On the bench in the clear light of the morning sun, your hair knotty, touched by sleep becomes an untouchable halo.…

Gemakk'lijk lig ik in mijn leuningstoel naast 't rode pluche van zonnig tafelkleed; Plancks quantenleer zou 'k lezen, maar 'k vergeet van mijn hier-zijn 't hoogst wetenschpp'lijk doel: want 'k zie een tulpenveld, vol gekrioel van lichte en donkre vlammen; eer ik 't weet, silhouetteert mijn hand een haas, die eet met mumm'lend mondje…

onmenselijk groot verdriet de tranen die van haar wangen rolden vergeet ik heel mijn leven niet Ze kon het leven zonder hem niet aan en nu was het liefste haar ontnomen 's morgens ging hij opgewekt de deur uit om 's avonds nooit meer thuis te komen Een mens met twee promile achter het stuur had hem op het asfalt neergesmeten is er als een haas…

de trein heb dit dertien jaar niet gedaan kijk uit het raam zie huis na huis gezin na gezin met kinderen zonder een enkele grijze muis Geluk dat zoveel mensen kennen gezellig met elkaar binnen een koe staart eenzaam voor zich uit een kat ligt in een vensterbank genoeglijk van zich af te spinnen En buiten verkleuren de bladeren een haas…

We houden het heelal goed in de gaten, De telescopen staan omhoog gericht, Een zware ster verdween plots uit het zicht, Daarover blijven astronomen praten. Gecondoleerd, maar ik ervaar geen leed, Van deze ster had ik niet eerder weet.…

Al wat binnen lag komt door mij naar buiten; zo weet ik 't wilde tieren van haas en muis te stuiten.…

. - Blauwig waas Om verre dennen in laat middaguur; Naar 't glooiend stoppelveld, vol sprietjes vuur, Uit stofwolkjes van grindweg loopt een haas. En ouërwets bolronde dahlia's Gloeien, mooi evenwijdig met de muur Van 't boerenhuis; laag tjisp'ren om de schuur Zwaluwen, over 't pad langs 't ijzergaas.…

Of ook: de haas die sneeuwblind wegschiet -donkere beweging op heldere rust- twee blauwe reigers verbazend traag opvliegend uit het berijmde oeverriet een rillend konijn met zieke ogen in het afgeknaagde onderhout schokkender dood -want met nog slechts een zucht een lichte trilling van leven- dan het stijfbevroren eendenkreng even verder…