Alle inzendingen over heengegaan

De man van wie ik zoveel hield is heengegaan. Zacht rolt er over mijn wang een traan.…

in het rulle zand stappen duizenden bergen en daaltjes zonder te laten zien naar welke kant zelfs de wind zucht een kleine rust waar schaduwen zijn heengegaan het is te heet om hier te staan in dit niemandsland heeft herkenbaarheid geen sporen nagelaten zon zindert en schuchter komt vloed dichterbij golfje voor golfje herneemt…

Hij was mijn broer, Als een zonnebloem gekomen op deze wereld En als een zonnebloem heengegaan. Hij was mijn broer, Zachtaardig, vredig als een lammetje. Arm in dingen, rijk in goedheid. Hij was mijn broer, Ik zal hem voor altijd missen tot ík heen ga. Alleen en warm met anderen in zijn wereldtje. Een broer van wie ik houd.…

tegenstanders bij elkaar Hij had de moed dilemma's niet te mijden, Was naast ideeënman vooral een "maker", Dacht niet in korte maar lange termijnen, Trix' trouwe sparringpartner, man van staat Het zijn citaten uit de tweede hand Maar zijn "daar kijk ik anders tegenaan" Kwam ditmaal evenwel voor hem te laat Een kloek pragmaticus is heengegaan…

De vitale kwast schildert het landschap zoals een dichter in dromen zou schilderen aan zee met het uitzicht op de blonde duinen een glas schuimend bier en een sober palet hij denkt aan haar en hoe zij is heengegaan eeuwig onaantastbaar in haar woordenschoonheid hij denkt aan haar poëzie en aan zijn kwast iedere beweging doorbreekt de kalme…

een lieve vriendin is heengegaan waar ik in stilte duizend woorden mee sprak ze schilderde en zette de wereld uiteen met haar handen en dan lachte ze, zo heerlijk op haar gemak soms zijn ziekten niet te overwinnen dan moet je berusten in de lengte van je bestaan onzeker wanneer het einde zal beginnen is er de pijn van alles laten gaan…

de klanken die jij achterliet een zucht, een lach, jouw adem levenskracht voor haar bij wie jij stilstond lief hebt had de ‘ik’ in mij het was alsof ik eindelijk de reden van het leven wist zoals ook jij vervulling vond voor even daar de zin van mijn bestaan jou niet langer boeien kon wat ik sterk dacht is als vluchtig heengegaan…

vertederd haar moederhart ze heeft even rust grasduinend in de krant een koffiekoek in de hand ze is gelukkig met dit leven haar man komt thuis een dikke knuffel zachte kus op openende lippen zalig eenheidsgevoel samen naar boven hand in hand kijken naar hun dierbare schat ijskoude ommekeer een bliksemschicht in hun hart zij was heengegaan…

ze intrigeren mij in hoge mate zijn het de stempels van een duivels kwaad het werk van een ontsnapte psychopaat die iets begroef in maanverlichte straten de gaten wachten, vullen tijd met zwijgen de leegte nam bezit van hun bestaan wat komen zou, is nimmer aangekomen eens zouden nieuwe stammen hier ontstijgen de telgen van wat ooit was heengegaan…

Hoop zo, dat ik doorkom wat waren er veel mensen wat werd er mooi gesproken de muziek was helemaal mijn keus terugkomen, dat zou ik wensen mijn vrienden en kinderen te horen wat een rijk bezit iedereen te zien wat een liefde heb ik meegekregen ook mijn vrouw heeft niet gezwegen mijn hemelvaart was stil en mooi zonder lijden ben ik heengegaan…

Wie zijn zoon niet meer ziet staan Is ver heengegaan.…

Helaas, die diepe vreugde is vervlogen, onlangs is zij heel vredig heengegaan. Ze had het al een tijd laten verstaan. De tekenen, die hebben niet gelogen. Het leek alsof haar ogen wilden zeggen: ‘Ach, ‘k ben niet bang voor ’t ventje met de zeis.…

met leedwezen deel ik u mede ik zeg u gewoon dat vredig van ons is heengegaan dat jij bent overleden met grote dankbaarheid ach, gewoon normaal zullen wij je gedenken je was een kort verhaal je was een liefdevol mens een egotripper voluit altijd stond je klaar het interesseerde je geen fluit een leegte laat je achter nou ja, vooral…

veel meer woorden heb ik niet gehoord toen bent u van ons heengegaan. U was zo moe, het lichaam was op we wisten dat het afscheid kwam en wij u los moesten laten toen God u in Zijn armen nam. Uw lichaam kreeg een plekje in de aarde uw ziel maakte een hemelse reis nu mag u voor altijd thuis zijn in dat mooie hemels paradijs.…

Al ben ik voor de goede dood niet bang, toch benauwen mij de korte dagen, de nachten waar ik woelend wakker lig en dan gedachten en herinneringen de vrije ongedwongen loop laat gaan en met mijn Vader tweegesprekken voer en ook met mensen die al lang zijn heengegaan.…

En zij is zwijgend heengegaan.…

Vandaag opnieuw een bloemstuk Eenzaam bloeiend langs de weg Ter herinnering aan een ongeluk Dat niets voor had met pech Hier stierven jonge mensen Zo plotsklaps heengegaan Vol dromen, vol met wensen Aan het begin van hun bestaan Nog jong en onervaren Roekeloos achter het stuur De rust niet kunnen bewaren In hun laatste levensuur Om te bewijzen…

daar ik zojuist ben heengegaan Gods licht schijnt mij tegemoet zijn warmte draait om mij heen Nu klinkt er een welkomstgroet ik schijn waarachtig niet alleen Op de dorpel van ’t hemellicht voel ik mij gerust als nog nooit De weg naar gisteren is gedicht nu ik ben opgenomen in ‘t ooit…

De eeuwige rust voorbij dat drukke leven wat was zij hier aan toe het leven met haar ziektes omgeven Als dan ook je liefste is heengegaan denk ik dat overblijft te zeggen ik wil naar hem toe dan kan ik het leven erbij neerleggen Een leven lang zorgen voor het gezin als vrouw, moeder en oma, altijd daar met haar eigen persoonlijkheid en karakter speelde…

in voor- en tegenspoed samen aan een toekomst zullen bouwen Ook vandaag ben je in mijn gedachten dichtbij me voel ik de warmte van je hand op afstand sta ik geduldig te wachten totdat je mijn naam schrijft in het zand Wat ik o zo zeer heb nagestreefd het bewijs van je echte bestaan vertelt me dat je werkelijk leeft en niet van me bent heengegaan…

beweegt in cirkels Niets lijkt je meer te raken Het zal de laatste nacht zijn dat je in verwarring raakt Je lijf rilt en gilt om coke Niets anders dat je nog smaakt De nacht drijft langzaam weg Zonlichtstralen strepen op je handen In rust ben je zachtjes weggegleden Je lichaam zweeft over verre landen In deze vroege morgen ben je zomaar heengegaan…

Blijft Sammy nog tot hoofd omhoog bij machte Nu wie hem schiep voorgoed is heengegaan?…

zwart gat Want gisteren las ik het fraaie slot Van een echt indrukwekkend goed complot Het was die Salander die mij opvrat 'k Was op de personages echt verzot Kalle Blomkvist was ontzettend gevat En Lisbeth werd vaak erg jeugdig geschat Drie dikke delen; toch las ik ze vlot We zullen op dit werk moeten teren Want Stieg Larsson is van ons heengegaan…

mijn opa's heb ik nooit gekend en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee is nooit heengegaan wanneer lopen we langs het afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een…

HERFST Het wordt nu herfst, de jaren zijn vervlogen, als zand door onze vingers heengegaan, jaren dat wij vaak bevlogen, niet dachten aan ons zo sterfelijk bestaan. Vervlogen zijn de jaren van weleer, en aan je lot valt niet te ontkomen, het einde komt, al kom je in verweer, en is steeds meer nabijgekomen.…

Gij kent de diepte niet der donkre dalen, Waardoor ik huiverend ben heengegaan, Had ik één taal, meer dan der mensen talen, Nog zou mijn Lied het u niet doen verstaan. Maar ook gij kent de bonte bergen niet, Waar Gods wil mij machtig heeft heen geleid, Waar het hunkerend oog de verten ziet, Van 't Heilig Land tot de open zee gespreid.…

uitgemergeld ligt hij daar, mijn vader hij is zojuist in vrede heengegaan zijn lieve vrouw is kalm, maar aangedaan schor klonk zijn zwakke stem: "kom nader" verzonken in hun scherp gerande kassen zoeken zijn ogen, panisch haast, mijn blik het spreken valt hem moeilijk en ik schrik ik laat me wéér door het verval verrassen dan, teder, raakt…

De tijd lijkt stil te staan in koude kille uren ik voel me een slecht verliezer hoe dan ook lijk er niet mee om te kunnen gaan met het aanvaarden van de dood is het de angst om zelf ooit te gaan ik kan het niet benoemen de tijd lijkt stil te staan nu er weer een heel lief mens is heengegaan mijn fluister klinkt heel verdrietig in de…

het gesprek dat ze met zichzelf voerde vond hij terug in zijn hand hij schreef naar huis zij sprak vanuit een schaduw met ogen van weggaan een laatste reis door een donker huis, denkbeeldig heengegaan in de veelheid van rouw ze ontkleedde woorden en het wachten uit openstaande deuren het geluid en de stervenspijn; erom huilen…

Er ruist een fijne regen langs de schaapskooi van mijn overtollige verwachtingen, priemend licht is schreiend heengegaan en uit de sikkel van de maan welt een wollige traan.…