8248 resultaten.
nazomeravond
hartenkreet
4.8 met 27 stemmen
816 door
de opalen avond de droeve klank van
een bevlogen klarinetsolo
een avond in oud goud
een avond zelve op fluwelen pootjes
talmend de aftocht blazend…
Weemoed (senryu)
netgedicht
2.9 met 8 stemmen
282 Weemoedig de mens
gevangen in z'n verlangen
naar 't verleden…
Gras
netgedicht
4.1 met 16 stemmen
1.025 Ik verveel me,
ik lig languit in het gras
en ik verveel me
Ik denk aan hoe het was
languit liggend in het gras
en ik verveel me
Die tijd met jou,
geen smart, geen pijn
nu lig ik languit in het gras
en ik verveel me
Wat jij toen
allemaal met me dee
en ik met jou
dat was pas fijn,
wij met zijn twee
maar het mocht helaas
niet lang…
Vloeibaar goud
netgedicht
3.8 met 37 stemmen
908 een glas verwaterd ongeluk
Eerste provocerend brandend
tweede nonchalant ontvankelijk
Tijd voor een automatische piloot
probleemknoppen uitgeschakeld
En zie ik vlieg
en stijg tot eenzame hoogten
Ik dans ik zing
ik huppel ik spring
speel luchtgitaar of Sax
Ademnood draait zwarte vlekken
Vliegend op lucht
bereik ik de bodem
Weemoed…
Ik dacht
hartenkreet
2.8 met 18 stemmen
1.492 Ik dacht dat ik
Genezen was
Dat ik genas
Van droefheid
En van Weemoedt…
Net.
netgedicht
3.4 met 11 stemmen
811 Als ik iets
van
jouw hand
lees
wat het ook is
elke
reactie
of
opmerking
die je maakt
hoor ik
je stem
Dan is het net
of ik
je aanwezigheid
kan voelen.…
Ware weemoed
netgedicht
3.9 met 9 stemmen
294 Zou je me kunnen zien
dan was het in dezelfde kleuren
als in het vorig jaar
het voelt nog net als toen
ik ben niet veel veranderd
misschien mijn haar
dat grijzer is dan ooit
de tuin ligt er nog net zo bij
veel vogels die mij vergezellen
de rust daalt neer
in jouw geliefde boerenland
december, donker in mijn hart
herinneringen, die…
Regen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
512 In de verte de eerste regenzuil,
'k voel een felle weemoed branden,
diep vanbinnen,... en ik huil.…
Ik en mijn melancholicus
netgedicht
3.8 met 19 stemmen
355 mijn ziel is bijna
al een leven lang
zacht droevig gestemd
de kleur van vele dagen
schijnt herfstachtig getint
ben deels geremd,
onderkoeld
ben ik zo vroeg uitgebloeid
en is het enkel voor mij bedoeld
wil dan vluchten
ver van het heden
of in de schaduw
van het verleden
het lijkt wel
of mijn aard
is gezonken
in diepe…
straatleven
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
535 weet je nog hoe het ooit klonk
het echte leven van de straat
met losse blaadjes in de wind
en kinderen van kattenkwaad
door zakken van 't zand
het gewiebel van een steen
het openen van deuren
en het sluiten, één voor één
het kraken van een venster
en de weergalm van het glas
en veegjes van muziek
en het stappen in een plas
en een brievenbus…
Nostalgie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
158 Ben ik de enige
Vraag ik me af
Die vaak terugdwaalt
In het verleden
Denkend aan de mensen
En het plezier
Dat alles gaf
Brutaal en fel
Zo jong, vol vuur
Nog lang niet moegestreden
Is het raar
Om te erkennen
Toe te geven
Recht te doen
Dat het zoveel charme had
Het leven
In die tijd van toen…
Zo jammer
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
281 Zo jammer,
dat we openheid op het laatste plan zetten,
zo triest,
dat we moeten schermen met grofheid,
zo ellendig
dat we eerlijkheid geen ruimte geven,
zo jammer
dat er geen plaats meer schijnt te zijn,
voor liefde.…
PAPA
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
451 mijn hart
op deze dag van jouw sterven
stromen emoties over
want dit is de dag 17 jaar geleden
waarop jij vleugels kreeg
en door het venster
van ons ouderlijk huis
naar buiten vloog
herinner ik me elk jaar weer
hoe ik dicht naast je was gekropen
en jij jouw laatste woorden
tot mij sprak
en hoe we samen huilden
elk jaar weer diezelfde weemoed…
Vlaktespiegeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
95 Mijn weemoed, zoals de zee die schept
is hier een terloopse gedachte waard.
Eeuwig gedurig lijkt de bekoring
van verleden en vooruitgeschoven tijd.
Al turend in heldere betovering
door deze grote en kleine grootsheid.…
Huis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
103 Soms rijd ik nog wel eens langs
het huis waar je toen woonde.
Herinner ik me het gevoel van
spanning en verliefdheid, maar
dat komt niet meer terug, ook
niet het gevoel dat er geen einde
kwam aan de weg, op weg naar jou.
Het huis is verbouwd en de tuin,
waarin je moeder zo zorgzaam een
kleedje drapeerde vanwege je schone rok,
werd een…
en jij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
192 uiteindelijk
heb ik dan toch geleerd
om het goud
uit je blik te zeven
waar ik hoopte
je te ontmoeten
ben ik je misgelopen
en nadien kwam je schuilen
met dauw in je haar
en keek je verward
als de vlucht
van duizend spreeuwen
bleef ik je zoeken
was ik het die riep
wonderlijk je thuiskomst
de warmte
de weemoed
toen je weer
met me sliep…
Een uiterwaard van kwel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
93 Mijn longen vullen zich met natte lucht,
tot waar de weemoed in mij gekt.
Nu is ieders eigenheid nog onbeducht,
weldra met dampige teelaarde bedekt.
Onbeholpen tast ik naast de weg voorbij
alwaar mijn nieuwsgierigheid is gewekt.
Met mijn zielement tot in dronken barbarij,
het vruchtvlees met denkvaten doorspekt.…
Avondroos
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
529 buiten lijfelijk bereik
vloeit een warme gloed
als zwijgende voorbode
van de tanende hartsvloed
dit weemoedige vuur
zinkt in de oever van het land
de avondzon blijft achter
als kringen in het zand
’s avonds wordt het stil
alleen wat doffe klanken in ’t riet
’n roerdomp, alsof die zeggen wil
je hoort me wel maar ziet me niet
de wind…
Badwater
hartenkreet
4.7 met 6 stemmen
183 Wanneer ik 's avonds in de tobbe lig te weken
diep onder 't schuim, van af mijn tenen tot de kin
gelijk een licht en luchtig uitgespreide deken,
dan krijgt mijn droge leven weer een beetje zin.
Want als ik 's avonds in de badkuip ben gekropen
dan zwerven mijn gedachten op de wilde vaart.
Ze zeilen weg over de zee tot in de tropen,
ik voel…
Mijn gister-ik
netgedicht
3.5 met 6 stemmen
152 Gister op het strand
zag ik mezelf lopen,
in strakke t-shirt jurk
met lange split.
Een beetje trots
want zij-ik mocht er best wel wezen,
een beetje droevig ook
want ik ben haar niet meer
en vraag me af
die gister-haar die ik zag lopen,
zal zij ook ooit
haar gister-ik voorbij zien gaan ?…
[ Mensen onthouden ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
39 Mensen onthouden
al het moois dat ze denken:
in Pakhuis Weemoed.…
[ In mijn hoofd zit jij ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
16 In mijn hoofd zit jij
daar nog, om ons waait de wind –
van jouw verhalen.…
Terug
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
26 Mijn thuis
als het nog bestaat
in de rimpels en grijze haren
waar ik uitrust
Mijn lijf
stram van de jaren, alles
zo lang geleden, ook jij
mijn lieve onbekende
Mijn ziel
vol tranen, herinneringen
aan jouw zoete lippen
om nooit te vergeten
Mijn lied
mijn adem, die nog zingt
waar ik ophoud
terug te komen…
Van de dagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
191 Vandaag ben ik onvervuld,
de lichte meisjes van het vroege uur
en de zwarte wijnen van Cahors,
ze dragen noch ze schragen.
Met eeltloze handen zwoeg ik verder
aan de kuil, mijn misantrope opus.
Waar het schrijnt als zomerjeuk,
hoor ik het lome ruisen van de populier.
Laat me mijn ziel schurken,
genadig tegen jouw robuuste rug
en vertel…
Geen reden om te klagen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
178 Ik zie voor mij geen reden om te klagen
Over de gestage voortgang van de dagen,
Al overvalt me soms neerslachtigheid
En ook de weemoed, moeilijk te verjagen.
Elsschot
“en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.”…
Weemoed om het strand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
46 De foto opent mijn herinnering
aan de vrijheid van het strand
de ruimte waar alles kan
waar ik mijn fantasieën opjoeg
tot ik ermee wegvloog
de hemel in
maar er zat altijd een strik
om mijn enkel, met een touw
dat mij weer omlaagtrok
en als ik een aanloop nam
en in zee sprong, spoelde ik
na een tijd vanzelf terug
naar de familie aan…
Ik had zo graag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
182 Ik had zo graag
een nieuwe lente willen schrijven,
zo een die juicht en zingt
en iedereen doet fluiten.
Of anders ook
aan Holland willen denken,
het reiken naar den einder
naast de langzame stroom
van het wassende water.
En als ook dat niet kan,
dan maar een droevig lied
Zo van « het is november en het giet
zo troosteloos en…
aan het einde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
104 in het wegstervend
licht werden
vleugellamme woorden
voorgoed tot stilstand
gebracht en in
vergetelheid begraven
buiten wierp de warse
wind de glazen om
de stilte suisde
toen heimwee
ongezien naar
binnen schoof
bidt men tot een god
aan het einde van
het verlangen?…
Diamanten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
36 Onze band vervaagd tot wat
woorden geladen met gevoel
om een hartvol roest
Schitterende herinneringen
De kleur van jouw ogen
Die eerste keer, verdwaald
in elkaar, samen
de weg aan het vinden
Alles waar jij goed in bent
dat je toch los moet laten
Cadeaus zonder pretentie
hand in hand gegeven
voor het hotel, in vallend blad…
Herfststemming
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
86 Gordijn in somber
als avondmist van de herfst
hangt over mijn hart.…