PAPA
gelijk het kille weer vandaag
giert de storm om mijn hart
op deze dag van jouw sterven
stromen emoties over
want dit is de dag 17 jaar geleden
waarop jij vleugels kreeg
en door het venster
van ons ouderlijk huis
naar buiten vloog
herinner ik me elk jaar weer
hoe ik dicht naast je was gekropen
en jij jouw laatste woorden
tot mij sprak
en hoe we samen huilden
elk jaar weer diezelfde weemoed
zou het ooit over gaan?
met trots draag ik jouw naam
als eerst geborene
en zolang ik leef
leef jij in mij
en is de dood slechts een begrip
zie ik jouw ogen elke dag
want jouw bloed stroomt immers
door de aderen van mijn kinderen
maar blijft je stem in de eeuwigheid verloren...
Geplaatst in de categorie: verdriet