Alle inzendingen over hunkering blokkert w

Nee, het is geen U En ook absoluut geen W Dus is het een V! ...over de financieel- economische effecten van de coronacrisis...…

Eén moment waren mijn hart en ziel compleet tot mijn leeftijd roet in het eten smeet. Nu een jaar later, ik hou nog steeds van hem wat een flater, aan de andere kant blijft het stil…

Kijk Pauw en Witteman! Heroes opinius Doen ons van elk schandaal Dagelijks kond Een Burgemeester twee Bijstandsgerechtigden Plus Gerard Spong en de Show is weer rond…

wind waait weelderig. welnee, de wind waait woest en wild. waarom? waarheen waait die wanhoop van kou? waarneembaar een welhaastig wapen, wellustig wervelend wegstuivend al wekenlang. weersgesteldheid, windkracht winters walgelijk en wederkerend. weersvoorspelling weerzinwekkend. willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind ons in woede…

Wind waait weelderig. Welnee, de wind waait woest en wild. Waarom? Waarheen waait die wanhoop van kou? Waarneembaar een welhaastig wapen, wellustig wervelend wegstuivend al wekenlang. Weersgesteldheid, windkracht winters walgelijk wederkerend. Weersvoorspelling weerzinwekkend. Willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind…

Wat ze ook willen, die dolle honden in mijn kop hebben altijd honger, altijd dorst. Niet over praten. Het daglicht weet ze te verjagen, voor even – maar zodra ik ga liggen begint het gedonder, ze krabben me steeds uit mijn slaap, piepend om teven of vlees, willen naar buiten gelaten. Hoe noemt u dat? Bestaat er een woord voor de…

Ik ben woordje Zo. Dan zal jij wel Zus zijn. Allebei onderdeel van iets groots. Twee snippers van de waarheid. Blijkbaar vullen, voelen wij elkaar aan: we beginnen te spiegelen... Zien elkaars trots om te zijn wat we bedoelen. Op te gaan in een groter geheel. Van alle kanten joelen voor- en tegenstanders: niet zómaar krijgen we applaus…

die avond vertrok een auto richting snelweg & de honden blaften niet het dashboardvak was leeg op de kaart van W Europa na cassettes wij reden zwaar weer tegemoet tegenliggers voerden groot licht in de verte wij naderden de interzone niemandsland het grensgebied -------------------- Uit: 'Popcorn' 1981.…

hoe indrukwekkend mee te deinen in je ademhaling voorbij het omheinde van hunker bevrijd toe te geven aan verleiding…

het gesprek dat ze met zichzelf voerde vond hij terug in zijn hand hij schreef naar huis zij sprak vanuit een schaduw met ogen van weggaan een laatste reis door een donker huis, denkbeeldig heengegaan in de veelheid van rouw ze ontkleedde woorden en het wachten uit openstaande deuren het geluid en de stervenspijn; erom huilen…

W.)…

Gestaag waren De woorden die We met elkaar Spraken verdampt, Warmte onttrekkend Aan de lucht waarin Ze waren uitgesproken, En lag alleen De stilte nog Tussen ons in…

We zijn het lot van herkomst of de toekomst in alle vormen of teksten laat beleven in ongeschreven gedichten het licht een andere betekenis geeft we dragen de sleutels die ieder koestert afdruk in de modder van vrijblijvendheid, een drijvend wiel gevoed door eigen speling, misschien door afgunst soms onzichtbaar vaag, gefilterd uit…

Het schijnt dat ex-dokter Van Leiden in Maastricht resideert, en dat Pim van Weert in Goes woont en Bart van Goes in Weert, W. van Cuyck in Oss en C. van Oss in Cuyck, G. van Luik in Sneek en J. van Sneek in Luik ... Zou 't niet handig zijn als ieder naar zijn eigen plek terugkeert?!…

Ik wil je niet meer herkennen Morgen en morgen en morgen Worden steeds gelijker Terwijl elke daad Zich versteent tot herinnering Wordt onze toekomst slechts Herhaald verleden Jij lacht En bestaat niet meer Ook niet morgen En ik Ik kan niet huilen Om pijn die nooit meer zal bestaan Soms denk ik dat het beter is Om enkel te hunkeren…

Er is iets achter alles wat we hier ervaren, een vreemde hunkering naar licht en troost, naar diep geborgen zijn, naar echt begrepen, maar door ons jachtig leven zelden klaar.…

Er is iets achter alles wat we hier ervaren: een vreemde hunkering naar licht en troost, naar diep geborgen zijn, naar echt begrepen, maar door ons jachtig leven zelden klaar.…

ik heb de wolken gezien het rood van luchten in warme hunkering om nog even te blijven niet te vluchten maar hun kleur te verdiepen in genieten ga ik mee duik in het donkerrood van zee om de nacht te ontlopen het is een hopen want het zwart heeft mij slechts spoken gebracht waar licht leven geeft heeft donker tijd en stilte…

tussen de sneeuwklokjes ligt een drol alles lijkt zwart- wit zo zelfs een verloren Galloway die zijn best doet om bruin te zijn karnaval dreunt tegen de klokkentoren ik dwaal door een confettiregen de prins zit dronken op zijn troon enkele narren maken belgeluiden met hun hoofd er drijft een fietswiel op de vijver de eend kijkt er…

Mijn gedachten en ideeën wil ik strooien in woorden over landen, door de wereld delen met mensen die ze verstaan. Niet mijn taal wordt steeds gesproken in woorden of gebaar maar de blikken zullen zoeken als de zielenspiegel met begrip voor elkaar.…

onze hunkering naar vrede is een vonkje in de vuilnisbelt die oorlog en strijd heet eens komt het moment van het grote verzengen…

woord voor woord fluister ik de wereld dicht tot een gulden boek in zoete winterslaap waar herinnering het leven prijst en licht zich spiegelt in een fotolijst flitsen beelden door de tijd doorheen pareltjes van wazigheid baar ik lettertjes W O R D E N nu vonkjes eeuwigheid…

W = Wacht drie tellen. EN = MIAUW zo lang je wilt. Rek je lekker uit en gaap. Val daarna gerust in slaap.…

Hunkering en warmte... waarmee wordt gespeeld! Zintuiglijk gevoel, Maakt mijn beeld van geluk.…

Een voorzichtig blauw Gluurt door een dik grijs gordijn Naar een glimp van groen En blij zingende vogels Hunkerend naar de lente.…

Uiteindelijk van onstuimige hunkering tot verstilde golving werpt ze zichzelf met een woordeloos verhaal op het strand waarin ze vrede vindt…

gelijk de lammetjes in de wei aarzelend en zoekend dan weer dartelend blij zoeken wij nu het voorjaar is begonnen hunkerend de lentezon…

Bij P&W en DWDD worden kandidaten als Van Dam en Albayrak agressief benaderd. …

waar ik immer naar hunkeren zal valt zwaar te vatten in woorden de sneeuwwitte stilte van vredige oorden de geur van stro in die sobere stal…

Kruidig hoe gul ik ook alles met kruiden bestrooi en hete pepers eet zonder jou blijft mijn leven flets en flauw, de hunkerende honger niet te stillen…