Alle inzendingen over jaloëzie

nikske poëzie, maar wat snel bij elkaar bedachte thema's gekleurd door teveel emoties verkeerde jaloezie en strijd die gij toch niet kunt winnen ook al is uw plekske opgeschoven kwaliteit bekoort de lezer meer de jacht op goud hebt ge verloren hoe onnozel is de dichter verward en verstrikt in de tijd amai zeg, hoe zeg ik dat in Duits…

Alles wat zijn groei belemmert, groen en geel ziet van jaloezie, glijdt langs zijn glanzend pantser naar een hopeloos verleden... Hier staat Het Leven! 'Ziet u het ook?' 'Doet het u wat?' Dan duurt het 'even' voor u antwoordt. Dus zeg ik: 'Ga meebewegen.'…

Waar gaan we nou toch naar toe in deze tijd Jaloezie,stoken en onderscheid Waarom als je probeert goed te doen,krijg je alle slechts over je heen? Waarom zijn er dan zoveel mensen die je afschilderen als gemeen?…

In alle stilte van mijn dromen Ben jij eindelijk bij mij Ja, je bent voorgoed gekomen In jouw armen ben ik vrij Pijnlijk zijn de lange dagen De angst voor jouw afwezigheid De jaloezie blijft alsmaar knagen Bang dat jij je ooit bevrijdt Bang dat jij me wilt verlaten Blijf ik altijd in jouw buurt Ik hou je alsmaar in de gaten…

wiste mijn sporen langs het strand zodat niemand zag dat ik daar liep diepe gedachten denkend in flarden zoutkoude mist zweefden zoetgevooisde stemmen zij herkenden mij als lege huls schonken mij woede en verdriet jaloezie en toch ook wat haat vreugde, zelden uitgeblust en lust en rust voor mij intens gevoelens, maalstrom van genot…

omringd Doch de bevrediging die zij zocht kon zij slechts dromen zij was nog nooit echt gekomen Aldus haar gevoelens en respect te eren liet hij zich tatoeëren Erotische jaren van ineen gesmolten geluk Een ongekende passie het kon niet meer stuk Totdat zij het realistische wilde en ging ervaren En hij naar het plafond lag te staren De jaloezie…

De achterdocht, de jaloezie? Die ligt in de basis van leven Kezen, kezen, kezen Waar de homo’s, de lesbo’s De (h)eerlijkste soort in zijn…

heldere zon die het naaktstrand kust in de zon aan de oevers ontevreden kun je worden als je de lentelucht niet ruikt geen deelgenoot bent van het genot de bloesem te zien bloeien de bloeiende lente te zien met al die bloesemgeur van vreugde teleurgesteld raak je van die boodschap in een fles eindeloos vertraagd in de verzending jaloezie…

Ondraaglijke pijn, want ik heb geen vader meer, ’t is niet zo dat hij overleed misschien deed dat minder zeer maar mijn vader heeft zijn keuze gemaakt, mede door zijn vriendin heeft hij het kontakt met ons gestaakt We leken zo’n eenheid nadat mama was gestorven, maar de haat van zijn vriendin heeft zijn liefde voor ons bedorven Jaloezie…

Groen ben jij, van jaloezie?…

Kijk om me heen Voel me één met de mensen als vrouw gekleed Als man geboren Zo gevoelig en kwetsbaar Onvrede jaloezie strijd Dat voel ik allemaal Want ik zou zo graag richting aan mijn dromen geven Ik voel me namelijk een echte meid... Wacht op een teken, op een signaal Dat ik mezelf mag ontplooien Dank u allemaal..............…

Iedere zucht wordt breed uitgemeten in een te nauwe context Peinzend schrijf ik “ zelfbezinning “ in ledige hoofden Hun woorden schreeuwen op de blinde muur die zij steen voor steen bouwen, liefdeloos Zij donderen als jaloezie hen messcherp souffleert en zij zachtmoedigheid verwoesten Als kleinzerige dwazen verbranden zij…

Het kookpunt wordt bereikt: au bain-ma-Rie- ka Mastenbroek veroorzaakte allenig tekorten op de markt van goud en menig rivaal die barstte van de jaloezie De wedstrijd vrije slag lag z’ achterop, gegarandeerd dat deze werd verloren tenzij ze een reserve aan kon boren, toen vond de Keizerin de turboknop Daarna vond ze een baantje in een…

ogen en blikken niet gekruisigd in mijn spijt van tranen niet bestemd om ooit te drogen Toen wij nog kansen raapten en bevlogen beloftes deden aan een eeuwigheid toen onze onschuld lag in onvermogen; in naam der liefde trof ons geen verwijt Het waren leugens die de waarheid smoorden zo ook jouw handen in mijn ondergang door slechts uit jaloezie…

Vergeef me mijn jaloezie, vergeef me mijn ongeduld, vergeef me dat ik geen mensen aan mijn sponde duld.…

ik heb jou zacht gestreeld geheeld wat vroeger zo onkwetsbaar leek dat in de loop der jaren zijn glans verloor werd afgedekt voor iedereen jouw schat de edelstenen uit je jeugd in een stralende lach die jij aan ieder gaf jaloezie heeft jou de mond gesnoerd pestgedrag heeft jouw spontaneïteit gesmoord tot in je hart waar…

niet buiten de wereld maar verwelkom ze met eenvoud en liefde ze zijn gewoon niet aardig een dichtersnood onwaardig stille stemmen van eenzaamheid uit onwil slechts onsympathiek ik kom ze niet tegen in mijn duisternacht waar je lacht laat ze maar slapen in de stilte van die eenzame klacht het mensenhart wordt niet zachter door jaloezie…

Je zou het niet zeggen, jonge vriend maar als baby was ik heel schoon Ik zie je vreemd opkijken, maar er zijn meer zaken ongewoon Zo pronkte ma’ma met mij urenlang het dorpsplein rond Een ieder zag mijn oogjes zo blauw en mijn haartjes zo blond Doch er waren ook boze blikken en jaloezie deed ook hier zijn werk Een vloek werd gesproken…

Er is ruw aan gerukt je ruikt nog de geur van vers verdriet - geen wonder - je ziet de rauwe kleur van rood de pijn erin gecapitonneerd op zijde bezeerd door venijn lagen de jaden jaloezie, de zalmcamee met de zoute ogen en al haar galgouden ringen, een robijn, het oog van een zwijn en het smalensnoer dat niet meer kon zingen.…

met je eens zo weelderige trots, maar gesmoord in jaloezie en twijfel zijn ook hier de zwakkeren in en door jouw hand vermoord, al ben jij de toendra’s uit de kou, het water van de meren waar ik zo van hou – doch je adem is onzuiver als je paart met het land van Uncle Sam terroristen genoemd door velen, al noem ik ze strijders van de haat…

verlichten van de zee waar vóór het vallen van de nacht de Asunción zijn zeilen bolt in ademloze kleurenpracht We spelen er gevaarlijk mee Gebald rolt het de hemel uit met orenpijnigend geluid en vonkenregenspuwend fel in gloed van hel Gloeit wangen op tot inkarnaat waar liefde ogen vlammen laat doch stapelt koortsig kolen op waar jaloezie…

hele slechte een échte foute man het type monofoob de held uit een roman ben stapelgek op soap verzot op Italianen zij zijn beslist relaxed want ik als courtisane ben toch wel oversekst ik houd van strakke billen ter bevordering van lust van tattoos ga ik rillen een piercing mag gerust ‘k heb zero schuldcomplex geen last van jaloezie…

Mensen kunnen je maken of breken zo is het altijd al geweest lieve woorden influisteren of je de grond inboren en dat laatste nog wel het meest Nu sta ik meestal daar wel boven er zijn al zoveel dingen over mij gezegd maar als ik dan eens opheldering vraag ben ik het die het verkeerd heb uitgelegd Mij maakt het al jaren niet meer uit jaloezie…

feilbaar denken bevindt zich de waarachtigheid de onaantastbare gepantserde kern waar vuile dingen niet doordringen waar een schimpend woord op afketst en snijdende zinnen afbrokkelen waar boze blikken smelten druipend omkeren naar zichzelf waar gloeiende toorn zijn driftig gemoed verliest en zo tot inkeer komt waar harde jaloezie…

Is misschien hun streven gebleven, om onze kinderen een betere wereld te geven, een wereld met minder jaloezie en hebzucht, een wereld met een gezonde lucht. Misschien met een keus voor genoeg is genoeg, hebben onze kinderen ook nog een toekomst voor de boeg.…

de wereld is het goud waarvan je houdt als je ooit liefde hebt gekend door warmte bent verwend maar kleuren klateren met blikken klanken kou kruipt op uit vloeren met verrotte planken ze jatten letters uit de blauwe lucht en zwarten ze om schaduw mee te maken ze haten licht schrijven jaloezie dwars door je heen, sarcasme snijdt…

moeten de tranen dan eeuwig blijven stromen Waarom wekt onze band zo'n enorme jaloezie elke dag ben ik op zoek naar het begin,wil ik weten wie Wie degene is die jouw hart heeft gebroken als harteloos een dolk pakte en jou heeft neergestoken Neergestoken in de figuurlijke zin van het woord Jouw handicap maakt je machteloos,je leven hangt…

Iedereen met zijn eigen wensen welwillend zich in te zetten voor een leven waarin zelfzucht en jaloezie worden weggeschoven. En met hulp van boven... zal men vroeg of laat nog alleen in harmonie en in vrede leven.…

dat vreemde oog gericht op jou ontkleedt je met zijn blik verhangt citaten toont in kwetsbaar lijf zijn schijnbaar ongelijk vertederend zacht breekbaar wit gepikt en gevreten bloedloos gemaakt door gieren van de straat de kale nek van jaloezie ver uitgestoken in wat rest een bleke schoonheid rood verkleurd vertrapt als afval…

De vlam die flakkert, fluistert poëzie jouw naam het zachtst gesproken, ’t vaakst gehoord, godinnen barstten haast van jaloezie, Apollo, Zeus, door j’ heerlijkheid bekoord Zij trachtten jou al eerder op te halen, als vrome Ikaros viel jij ter aarde, waar zij je van je dartelheid bestalen, bescheiden restte jou het lot t’ aanvaarden ...…