Netgedichten

netgedicht (nr. 67.684):

De edelstenen

ik heb jou
zacht gestreeld
geheeld wat
vroeger zo
onkwetsbaar leek

dat in de
loop der jaren
zijn glans verloor
werd afgedekt
voor iedereen

jouw schat
de edelstenen
uit je jeugd in
een stralende lach
die jij aan ieder gaf

jaloezie heeft jou
de mond gesnoerd
pestgedrag heeft
jouw spontaneïteit
gesmoord tot in je hart

waar jij vroeger
bloeide werd
stilte je grote vriend
de enige waar jij
nog troost bij vindt

wij zijn terug gegaan
naar leuke momenten
jij hebt de edelstenen
zien schitteren
tussen de mensen

wij hebben gepoetst
tot zij eindelijk
naar ons glansden in het
heerlijke plezier van weer
onbezorgd te kunnen dansen