Alle inzendingen over kunstwerk OR levensverzekering OR atelier

ik zet mijn liefje weer eens op het doek met het verzenboek dat op de arm rust dat ze prachtig is ben ik mij van bewust wat mij betreft hoort ze in die ene hoek de rok die ze draagt kleur ik met geel in omdat het prima bij het tafelkleed past ondertussen doe ik wat verf op de kwast die moet zorgen voor een prachtig begin vanaf mijn kruk…

maar hij hulkt dus en ik ken het niet licht voor anderen maar ik mag loetje zeggen in de leegte van zijn atelier…

pijn verstaan smijt kleuren snel op het palet vermoordt ze met je schildersmes en legt de stukjes op het doek omdat je hart en ziel verbloedt een goed moment wordt teer gekleurd licht wordt opgewit zelfs zwarte schaduw wordt dan aangestipt in spel van lijf en lijn de marges zijn zo klein want meestal heerst er chaos in het atelier…

heb mijn atelier aan huis met hoge ramen op het noorden witte muren stimuleren het gebruik van kleur op grote doeken ik kan het maagdelijk moment van exposeren niet doorbreken de twijfels zijn te groot om kunst aan het publiek te geven dwaal verwonderd langs mijn schilderijen zal ik me ooit van die angst kunnen bevrijden…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

denderend door m’ n kop gillend metaal recht door kromming oorverdovend stil verwrongen staal dampend als een macaber kunstwerk…

Elk ei verraadt zich door zijn makelij ’t Komt van een paashaas, kip of atelier Magritte, Dali, Brancusi, Fabergé Heel fraai of lekker: ’t mag er zijn, zo’n ei Maar gvd geen vuil ei vol malheur O ondermijn de broedplaats van terreur…

wensen kleedt toekomstbeelden in kunstwerken zorgvuldig en doordacht mystieke wondertjes geschapen helderheid in dag en nacht *Voor Irmlinda de Vries*…

ze spreekt niet nevelt zich in stilte haar ogen flitsen niet ze staan vast haar atelier is al vol Schubert’s Letzte Hoffnung zij legt klanken vast ragfijn in truffeltjes zat hij maar vast aan haar toonladders hij kon kijken naar haar handen naar de rode rozen op haar met verfspatten besmeurde jurk regenboogjurk van rode rozen…

Over vriendschap en maan is al veel gescheven maar dat ik op de donkere kant van de maan een neon kunstwerk voor jou heb opgericht en "amitié" heb genoemd is vanaf Jupiter duidelijk te zien…

destijds baande lompheid mijn benen door het hoge gras alsof ik beslist de eerste was rondzag of er bloemen bloeiden die ik in volle glorie plukken kon het voelde als mijn letterweide merkte in mijn geest de geuren van pastel tot hun primaire kleuren petieterig tot hoog gesteelde zolang mijn letterweide streelde alsof ik ontroerd de zon…

Wat zou ik graag voor even een spaakje willen zijn van jullie fris gekleurde parasol dan zou ik zwijgend luisteren naar wat niet wordt gezegd. Hoe vredig wandelend gaan jullie door de regen, de jongen ijslikkend, de opa trekkend aan zijn sigaret. Wat wil je aan de kijker exposeren, de parasol verkozen boven paraplu, ben je gezellig aan…

wordt een wrak als ik er niet voor zorg en ontevreden ben als het allemaal niet zo mooi is als het lijkt, en er van alles moet veranderen wat ondoenlijk is Overal zie ik glanzende mensen ze wijden hun lichamen als tempels van vlees, botten en bloed aan plastic schoonheid of aan iets hogers maar mijn tempel is voor mijzelf een kunstwerk…

Lichaam dat Met gesloten Ogen tot Rust komt, Spieren en Vezels waar Alle spanning Uit verdwenen Is Alleen de adem Nog die merkbaar Aanwezig is, die In en uit gaat Met het aanrollen Van de branding Die ik in Het onderbewuste Hoor - Na de ruisende Vloed is het Totale rust Die overblijft Als het in mij…

Heb het leven Lief zoals je Mij hebt lief Gehad liefste Mensenkind Dat zo vaak het zicht Belemmerd ziet door Angst voor het leven, Dat zo vaak je pad Bezaaid ziet met Belemmeringen die Alleen voor jou zo Zichtbaar zijn, En voor mij Verborgen blijven…

Elke dag was je palet het geel van zonlicht het grijs van het ontbreken En ik voelde me bekeken je penselen volgden mijn gaan en komen en de twijfel ertussen Het lentegroen bij mijn aankomst in het atelier het glas van ruiten waarin ik me spiegelde En dan de kussen op m'n huid als doek, papier in alle kleuren van de…

ik plet niet wat mij ongevallig is maar smeed liefdevol het rond de smidse is het atelier waar ik met balg en vuur mijn passie vond met lederen voorschoot hamers en mijn tangen een volle waterbak waarin de ijzers sissend hangen mijn kunst kan alle tijd trotseren oud roest is de perfecte laag tegen verder oxideren…

Als kind keek je door de wazige ruiten van het atelier van de kunstschilder Salverda, die krukjes en melkflessen beschilderde. Je vond hem de tovenaar van Kollum. Je wilde net als hem zijn en tijdens de kerkdiensten gaf hij jou groene pepermuntjes, die de witte pepermuntjes volop overtroffen.…

groene vlakken, tint op tint een werveling door goudgele halmen braakliggende grond voren met hier en daar een kronkel witte of paarse bloei - een aardappelveld het platteland, door geen kunstwerk te evenaren…

Wat mij nu van dit kunstwerk bij zal blijven: Dat het dus Kunst is woorden fout te schrijven.…

Een grote envelop, door kinderhand beschreven, fleurt mij altijd op een parel door een kind gegeven De inhoud is ook deze keer een kunstwerk van formaat een lieve verrassing altijd weer met een trotse tante als resultaat…

Zie de foto van zijn kunstwerk, mijn gevoel toen ik er naar keek als volgt verwoord: Als regenbogen zich zouden kunnen verbeelden dan roept dit buigende beeld zoveel kleuren op waarover je je mag buigen!…

het atelier staat wijd open maar eerst worden van licht de tere benen gebroken voordat de bezoeker zo kan staan als de schilder zijn bezoeker droomt maar vaak is de bezoeker in het atelier een haan met haar en veel zitvlees met stemverheffing geen schilderij kan hem aan soms ook komt als op kousevoeten de beschouwende bezoeker die diep…

Broos ligt het hart in harde woorden gebet Het oog breekt het blinde licht tussen twee schaduwende gestalten Dan, wanneer de spanning uiteenspat zwijgt de ruimte de stilte dood Er sterft een droom... een toekomst samen, nogmaals in de handen van deze tere geest Al wat leefde tussen hen is vermomming Is de gedeelde discrepantie Een vacuüm…

Tegen een roze lucht oefenen kale dansers hun stramme takkenarmen als een groep nordic walkers op fris kleurend groen. Rekkend, strekkend als geweien in de verte, kleurig groeit de lente boven doodgewaand roodbruin. Gapend van de winterslaap reiken ze naar het licht, buigend in tegenwicht roepen ze lokkend: Groei en zweef, stuif en geef…

Er zijn ook nog veel die zijn werk niet kennen naast anderen die geloven in idiote demonen die volgens hen in Bansky’s kunstwerken wonen. Alsof zat in de muurverf krachten van verderf dat is echter enkel door hen zelf te geloven die hersenspinsels gaan mijn en ons denken te boven.…

Met opzet verdwaal Ik vandaag in het Labyrint van mijn Leven - talloze Cirkels volg ik Met mijn vinger Op wat een landkaart Van mijn leven lijkt Te zijn - En terwijl ik je volg, Lijn die best eens Mijn levenslijn zou Kunnen zijn, komt Er zo maar een gedachte Bij me op, krijg ik een beeld Van vrijheid voor altijd En een…

Te vaak hoor ik van jou Dat het schuurt, wat ik zeg, Wat ik denk, of wat ik doe Je kijkt er dan steeds Ongemakkelijk bij - Hulpeloos zwijg ik in antwoord Op jouw klagen, op jouw zuchten, En heb maar een verlangen nu, Dat al het klagen en zuchten Zal verwaaien in de wind Zoals het zachte mergelstof Gewichtloos door de wind Weggedragen…

In Moskou is een kunstwerk opgericht dat in die stad de hoofdprijs heeft gewonnen. Een fallus, - echt, ik heb het niet verzonnen - komt op het wegdek van een brug in zicht. Een beeld dat goed de politiek weergeeft. Ze doen gewoon wie er de grootste heeft.…

Het licht valt weer op de juiste plek bij de armsten verzacht de buskruit dampen zijn atelier ademt sfeer het alledaagse houdt op linnen doet ‘t licht met kleur bestrijken tot onze verbazing keer op keer op het gezicht aangebracht in lichtpunten zonder smoor zien wij het wereldse schitteren met een parel aan haar oor.…