Alle inzendingen over kwel

… hoe een pad zich vult met lentelucht na lange winterpoos en luid kwakend het dril bevrucht verzinkend in het kroos … hoe de goudveil zijn blaadjes spreidt in onbezoedeld kwel en het sleutelbloempje slank gedijt langs de boorden van het veld … hoe ‘t Vliegend Hert zich gulzig voedt met sap uit d’eikebast en ‘t koekoeksei wordt uitgebroed…

de tien geboden op stenen ook zij vielen in duigen leg die lei toch opzij koestert u in het gevlei gij zult niet buigen neem de benen ga bij voorbaat juichen als u gewoon iets van de toekomst mag lenen nog bruikbare doch haast versleten uren verkoop ik bij opbod zonder garantie dat wel het waren uren met turen belegen met kwel…

Mijn doden zijn niet dood, de levenden niet levend de tijd van het verleden, verkeert te lang in niet geschreven tekens, wat uit angst wordt vermeden, verleert de man, wat door het kind is aangereikt,het leed lijkt een eentonig spel, de afgrond is een ondiepe kwel, waarin een vis, die zich spiegelt aan in z’n eigen stilstand.…

Niets zou mij heilig zijn, zelfs niet het kwelen Der zangertjes, schietend van tak op tak Door 't heilig wulfsel van uw weidse lanen. Of ducht gij wellicht, dat ik iets verklap, Zo nog wat anders zich in 't bos verstak; Een mijm'rend oog of badende Diane? Zo handhaaf uw verbod, zo weer mijn stap.…

Vandaag is het weer eens mijn verjaardag, ja, dank u wel, maar wat valt er te vieren voor een man op mijn leeftijd, met het ziekenhuis als 2e thuis en al die kommer en kwel en met je harses vol rimpels raak je ook je charmes kwijt. Echter zo ben ik niet.…

Zijn echte vrienden Vogels die fluiten Bewegingen van wat natuurlijk leeft Daar hou ik van ze maken mijn geluk hun levenslied Ze groeten ‘s morgens vroeg Zijn altijd een beetje genezend De kauwen gaan nu gaan slapen In het bosje Vaak met een eresaluut Zonder deze helden Zou ik veerkommeren Zonder hen Is er geen lied Wel kommer en kwel…

Zeeland, waterland, weiland met duinrand Ganzen dansen in het akkerland Lieflijke dorpen en oude stadjes Het leven is er soepel en gladjes Monumentale gevels, bruggen en grachten Een rijke historie herleeft in gedachten Kanalen, dijken, plassen en weelen Stille plekjes en vogels die kwelen Rietkragen, inlagen, schorren en slikken…

Uit wolken, dreigend duister, Valt regen plassend neer, De zon verbergt haar luister ‘t Is donker heinde en veer, Geen vogel hoort men kwelen, De bloempjes, ons zo waard, Ze wieglen op hun stelen En buigen ’t hoofd ter aard. En op de wilde baren Der opgezwiepte zee, in talloze gevaren, Daar rijst er meen’ge bee.…

Afstotend toch weer aanzuigend sprekende boekdelen Een zeer mooi sprookje dat ook nooit zal kwelen of vervelen. Gevoelige zielen kunnen raken, ten gronde schoppen met de grond gelijk maken Ergens kan die oh, zo boze huidige wereld ons niets maken.…

Slaap, kindje, en droom van vlinders en van rozen, Van 't wuivend woud, waar blijde vogels kwelen Of van de pop wier wassen koontjes blozen! Eens zult ook gij, die thans nog droomt van spelen, Een kroon van doornen om uw voorhoofd voelen En, bitter wenend, op uw leger woelen.…

hebben wij onze dromen opgebouwd of bleef het maar bij d'illusievlagen dragen wij nog de herinneringen mee of laten wij ze toch liever besterven waren wij met de gewone gang tevree of moesten wij wat ons lief was derven hebben wij onze tijd nuttig besteed misschien tot dieper denken gebracht aandacht gehad voor armoede en leed kommer en kwel…

hebben wij onze dromen opgebouwd of bleef het maar bij d' illusievlagen dragen wij nog de herinneringen mee of laten wij ze toch liever besterven waren wij met de gewone gang tevree of moesten wij, wat ons lief was, derven hebben wij onze tijd nuttig besteed misschien tot dieper denken gebracht aandacht gehad voor armoede en leed kommer en kwel…

hout En vlije zich tot rusten Een peluwtje van mollig mos Een kussentje van varen En een gordijn van blaren Geeft zoete middagslaap in't bos De hemel van het ledikant Blinkt prachtig blauw door't lover De heesters slingren om de rand De bloesem hangt er over Het koeltje fluistert met de vliet De dart'le vlinders spelen De nachtegalen kwelen…

Kwele de vogel, Zinge ik mijn lied, Gij hoort ons nimmer, Gij troost ons niet!…

mens toch wil erheen Op zo’n plek waar je wensen zou gebeurt hier niets opwindends dan waar je wel vertoeven wou en enkel dromen kan Waar geen honger heerst of verdriet ’t niet uitmaakt hoe je erbij loopt men niet door and’ren ’t leven liet de opbouw van iets moois wordt gesloopt In een rustig gezapig leven waar geen kommer is, geen kwel…

Die weg en stem ken ik wel, over was de kommer en kwel, ik was de weg kwijt in de nacht, maar bij het wakker worden is het mijn eega die verwacht dat de koffie op bed wordt gebracht! Heerlijk wakker worden!…

Kommer en kwel Indringend waarschuwt de beleggingsgroep: 'Chemie krijgt van de rechtbank dure lessen, straks volgt een lange serie van processen, die PFAS is verdomde linke soep. Van ons een alarmerende vermaanmail: dat lucratieve gif verpest ons aandeel.'…

De tijd heelt alle wonden, de tijd snelt voorbij de tijd heeft me gevonden, kwam uiteindelijk bij mij de tijd is onverwoestbaar, de tijd is supersnel de tijd is onaantastbaar, de tijd is soms een kwel De tijd is kort soms te lang als tijd van afscheid daar is de tijd nemen zoals hij komt, er niet te lang denken aan gemis de tijd is ons gegund…

Die de boom vormde al was hij getrimd Hij groeit nog door een lange tijd al is hij voorbij de 70 jaar Je mag je laten verleiden en ga zitten, maar wel met gepast ontzag Hij neemt in diepste gedachten over je kommer en kwel en voel je dan vrij De boom is luisterend, beschermend en beschuttend, net als jij Maar wel met wat averij.…

Je valt in slaap, best vrij snel wordt wakker dan begint de kwel: Niet meer in slaap te kunnen komen. Verliggend van zij, naar zij komt de slaap niet dichterbij geen knopje wat je omzetten kunt alsof Klaas je de slaap niet gunt. Geen droom te bekennen.…

Maar daar ontstond, 't was niet pluis, al snel de kommer, alsook de kwel! En zo is razendsnel besloten, pap maar naar 't eindstation te brengen, een tehuis waar alleen de mensen komen in de laatste levensfase. Echter: de arts had gezegd, zes maanden tot een jaar, dan is uw leven op en is het klaar!…

vechten om fit te zijn vechten om slank te zijn vechten om te slagen in het leven vechten om perfect te zijn het leven is ons in principe gegeven om te genieten om gelukkig te mogen zijn om te beleven soms moet je je wel degelijk in een worsteling begeven maar met een leven lang vechten zal niemand iets opschieten dat kan niemand aan…

en hier in m`n hart, heersen kommer en kwel. mijn moeder; natuur, begrijpt dat wel, als ze mij even laat zweven tussen Haar en Hem... en klem in dit bestaan was`k daar t liefst gebleven, op het slappe koord zo verheven, in `t aardse onverstaan... enkel en alleen een...... koorddanseres; biedt zich aan...…

de witte duif van de hoop door noach verraden en gekookt een vluchteling voor altijd op de loop voor een wereld die enkel maar onrust stookt ik ben bang als een opgejaagde vos verschrikt door de klagende hoorns van het verval als een verstotene in het grote mensenbos klimmend op de helling uit het tranendal toch is niet alles kommer en kwel…

't Avondrood bloost hare koon; Hoort ze in der vogelen toon Spelende 't minnelied kwelen? - Avond volschoon!…

Wat een kwel Vrouwen binden in liefde Draken die naaien slechts De echte Draak gaat Vechtend voorwaarts Juist als ik stevig pel.…

Lustig ving met zoet gezing 't Kleine fijne kwinkelding Al in d'ochtend aan te kwelen Heel zijn zonnig hartje leeg, Twinkelde of het perels reeg Met zijn nebje uit zijn kele; Keek maar naar zijn lieve schat, Die drie jonge sijsjes had.…

De doden zijn niet dood, de levenden niet levend de tijd van het verleden, verkeert te lang in niet geschreven tekens, wat uit angst wordt vermeden, verleert de mens wat door het kind is aangereikt, het leed lijkt een eentonig spel, afgrond als een ondiepe kwel, waarin een vis zich spiegelt in z’n eigen hart stilstand.…

Lustig ving met zoet gezing 't Kleine fijne kwinkelding Al in d'ochtend aan te kwelen Heel zijn zonnig hartje leeg, Twinkelde of het perels reeg Met zijn nebje uit zijn kele; Keek maar naar zijn lieve schat, Die drie jonge sijsjes had.…

Bij iedere voetstap voel ik minder, Waarom ik mezelf zo kwel. Mijn gedachten vloeien over. Ontnemen aan mijn vlucht iedere zin. Bij iedere weg die ik insla Weet ik minder, waarom ik deze inging. een reus op lemen voeten Jaagt mij in mijn dromen na. Toch zoek ik opnieuw een reden, waarom ik hem morgen weer insla.…