Alle inzendingen over leven OR stilstaan

Weer een verjaardag, bloemen, wensen, een tijdje stilstaan bij wat was, een droom, een onvervuld verlangen, een kijken door het vensterglas; Weer een verjaardag, dagen gingen en heel veel stroomt zo snel voorbij, we worden oud eer we het weten maar in ons hart zingt helder-blij het diep besef: we zijn geborgen bij Hem die Leven is en Licht…

bezinning is een moment stilstaan de tijd nemen die je eigenlijk niet bezit... bezinning is oponthoud waarvoor je het geduld niet hebt maar waarvan je diep van binnen weet dat 't onontbeerlijk is…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Blijft nu eenzaam achter leven met zielsveel verdriet. Bij wie ligt de schuld, het blijft misschien altijd een vraag, wij willen even stilstaan bij die familie vandaag.…

Hoop woont in alle harten, stilt met veel geduld de smarten geeft verwachting aan het leven, je hoeft er niets voor te geven. Vertrouwen woont daar ook zo raakt men niet van de kook, twee strohalmen in het leven, zijn ooit aan ons allen gegeven.…

Kon ik maar stilstaan, hier en nu, heel even.…

jouw blik ziet in onderscheid beweging uit stilstand komen nog voor dromen in wakker worden tot realiteiten gaan behoren jouw donkere ogen hebben via jouw brein dat fotografisch vermogen in opslaan van data verschillen aan te geven in stilstaan en leven waar de acties zijn focus jij onmiddellijk lichten je kijkers op in…

stilstaan bij de beelden van toen, roepen ze nog altijd kippenvel op gaten die geslagen zijn in New York, mensenlevens is het gemis duidelijk voelbaar verenigen liefdevolle handen in de hoop de weg naar tolerantie te slechten…

weer bronst en huilt de klok zijn klank van verre morgens zij vielen voor het knielen nu stilstaan is te laat het brons dat zacht herdenken huilde laat morgen toch bevrijding luiden…

er is nog ruimte in luchtlagen, in hemelgewelven in denkbeeldige rijen voor de kassa het grasveld van een zaterdagochtend een terloopse kus, in het stilstaan bij achteloos voorbijgaan voordat we zwijgen in lijnen van gelijke strekking…

aan het einde van de verlaten weg even stilstaan in onbeweeglijke gedachten tranen wellen op uit de bodem van een huilende ziel gebroken in het kleine zo groots zit de diepste kwetsbaarheid evenals de kracht…

Zwart glanzende koetsen paardenhoefgetrappel echoot vergevingsgezind op verbaasde klinkers pagekopjes mannenbaarden vrouwen baren kinderen meisjes wiegen poppen zij hebben geen gezicht die eigen wereld draait om hun stukje leven voortbewegend bij stilstaan in de tijd zij blijven op het tuinpad en klitten bij elkaar een dorppsjeugd…

Plat open, waar zoveel dichters in leven, en nu zijn schepper, verzamelaar dood. Een groot schrijver met een groot hart. Komrij, hij is niet meer, op het nieuws een stilstaan, en ik denk aan de vele blad- zijdes die ik gelezen heb, aan zijn venijn, zijn spot en zijn humor, ongeëvenaard.…

verjaren is in dankbaarheid omziend stilstaan bij voorbije tijd die jou gegeven is verjaren is verlangend kijken naar alles wat na het nu de toekomst brengt verjaren is het verleden in heden ankeren en hoopvol reiken naar het leven morgen dat wat die terugblik aan jou toezingt jou verlangen laten mag naar het vergezicht dat…

Bij die zonsopgang, zaterdag, gezien, met verrekijker turend naar de maan: een fraai verlichte bergkam, bovenaan. Uniek gebied, klein wonder buitendien. En voor de fakefreaks: aliens zijn daar druk in de weer met ufo’s. Heus, echt waar!…

ik ervaren hoe heden en toekomst tegenover elkaar staan Nu ik het weet, laat het niet te laat zijn Nu wil ik weer leven door aan iedereen alles te geven…

De simpelheid van woorden gevoel zacht omschreven Diep vanuit het warme hart waar liefde steeds zal zweven De simpelheid van woorden over tederheid en verlangen Beelden verbonden met letters momenten die blijven hangen De simpelheid van woorden door innige emoties gedreven Het stilstaan en het verdergaan zomaar een stukje van je leven…

Halmen zijn wij waaien mee met elke bries, wind M'n kind, we zijn halmen op de scheiding van water en land Waar onze voeten sporen achterlaten soms alleen van het (te)lang staan Stilstaan aan de oever aan de waterkant zonder te bewegen Niet te weten wat te doen de daadkracht uit ons lijf gestroomd We hebben ons leven…

Spelend met taal bouw ik aan mijn gevoel dan maak ik een wereld die ik het beste ken Wil iemand bij me stilstaan dan voel ik me een kind dat buiten spelen mag nog even zonder tijd Is het dan vreemd dat ik dit gedicht zie als een cadeau voor jou en mij gemaakt?…

Het wordt nu stil om me heen Alles beweegt ondanks het stilstaan van mijn tijd Met mijzelf eindelijk alleen Ik en mijn eigen eeuwigheid.…

en de sprong weet niet waar hoe diep wanneer de val zal stoppen volledig luchtledig in vacuüm verpakt op weg naar evenwicht al was het maar naar de hoop die te vinden slechts de zekerheid dat stilstaan teruggaan had betekend naar schepen reeds verbrand…

Niet langer te hoeven stilstaan bij ‘wat nu?’ Altijd hetzelfde liedje, nooit eens geluk. Ik wil het veranderen, het kunnen voelen. Vastberaden dat ben ik, het is nu of nooit. Wat ik wil veranderen weet ik nog niet. Ik zal beginnen, nu meteen, met mezelf.…

ik ga van hot naar her vraag me niet hoe het kan maar mijn dromen reiken ver ik kom nooit van mijn stek want ik ben een reiziger een reiziger op dezelfde plek lang kan ik er niet bij stilstaan ginds wacht de verte en er is nog een lange weg te gaan…

Als je denkt het kan veel beter Soms moeten we risico's durven te nemen Het is beter dan stilstaan in het leven…

Wij mensen leven maar één keer Dat is de realiteit van ons aards bestaan En daar mogen we best wel bij stilstaan Want wat voorbij is, keert nooit weer. Alles gaat voorbij, leven en dood Eens zal ook deze wereld vergaan Maar Gods liefde blijft altijd bestaan En Hij wil ons redden uit de nood.…

In een ommezien Is 't gebeurd, Zo'n Nieuwjaar, Voordat we er bij stilstaan Is ' t al weer vertrokken, Van ons weggegaan, En zijn we ons niet Eens bewust misschien Of we in dit afgelopen Nieuwe jaar wel ooit naar Elkaar hebben omgezien…

Doodgaan doet ieder mens wel een paar keer op een dag, sterven is doodgaan bij het gevoel en stilstaan bij het liefdesverdriet wat je hebt, overgaan doet elk mens maar één keer bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…

Bij zijn laatste bocht noodt wijd licht tot snel voortgaan, dan vragend stilstaan.…

verbinden onze dromen verzachten de ogen laten sterren stilstaan.…

laat woorden weer vrij bewegen en stilstaan hoe ik van je hou…