Alle inzendingen over likkebaarden OR balzaal OR zachtheid

Zoute druppels op bevroren aarde brengen zachtheid aan het licht, en geven mijn ziel een stem van pijn die ik te lang bewaarde…

laat mij je vinden tussen dag en nacht tast met mij de schemer af raak mij aan er is geen groter wonder dan de zachtheid van je bestaan…

Wat is pijn Als je geen zachtheid kent Wat is verdriet Als je niet door vreugde wordt verwend Wat zijn verlangens Als ze worden vergeten Wat is stilte Als het lawaai is verdwenen Wat zijn tranen Als er geen liefde meer is om te bewenen…

Alleen al om de zachtheid van je huid ben ik op dit intermezzo uit als jij zo fijn van zinnen het daglicht buitensluit en met je perzikhuid het tijdperk van een nieuwe tederheid inluidt…

in de balzaal van de hemel drinken saters met goden scharlaken rood hun dijen van kletsen met de katers ridders en rapalje vechten om de verloren eer van liefdesgodinnen die hun hongerige lijven in naakt verval draperen rond de noeste appelboom zijn vingers geschikt voor huiverend begeren petrus sluit ontluisterd het hemels café…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Dat het podium kraakte ik mijn chanson zong jij van concentratie gebogen me aankeek uit een hoekje van je ogen impromptu dat je maakte Dat blijft als ochtendgloren duisternis van de nacht en de regen samen onder een paraplu De zachtheid van de paardenharen strijkstok over de snaren…

ik ken je niet, maar ik zou je Odeth willen noemen je wordt gedragen door velen vaandelend hoog noemen zij jouw namen gaan voorbij aan de pijn die jij onmiskenbaar lijdt ik voel slechts Odeth die mijn bestaan niet belet zij is de stille kracht die mijn leven verzacht…

Mensen met gesloten ogen schilder ik het liefst dromen zij of zijn ze moe van kijken. Ook oren zijn onzichtbaar bedekt met pet of sjaal volledig onbereikbaar voor kermend hard kabaal. En bij mijn nieuw gehakte beeld ontbreekt zomaar een neus geen kans voor parfum en voor rook graniet is niet poreus. Wel duidelijk aanwezig zijn de…

Een avond vervluchtigt, zo stiekem proeft de zoute wind aan de zachtheid. ------------------------------------- uit: 'De hengstenvrouw', 1997.…

Soms voelt ineens mijn hart weer zoals het was toen ik nog als een kind met nieuwe ogen keek. Het voelt dan zacht als een jonge vogel pas uit het ei en is verwonderd om zoveel dat als een harde korst in al die jaren zich vormde ongeweten.…

Geen slapeling die 't wonder weet dat uwe zachtheid aan mij deed, de vlam die door de nachten sloeg wordt morgenrood en 't is genoeg. Zie, sterren reizen langs het raam, het water stroomt, een knaap ving aan en zong adieu - dit lied heeft uit mijn kleine, kleine zomerbruid.…

Laat mij zacht zijn als de blaadjes die nu uit 't duister springen en verhalen van genade onverdiend. Laat mij zacht zijn als de vogels die fluiten zonder zorgen voor de morgen die er komt. Laat mij zacht zijn als het licht dat koestert en vertedert wat hard was door de winterkou. Laat mij zacht zijn als het water dat vloeit en zingt…

Oftewel Ommie en Huibert Zijn vrouw had hem een zoon gebaard Moest dat bekopen met de dood Hij heeft de oorlog toen verklaard Aan 't kind dat hij boos buitensloot De rijke herenboer vond Jans Een lieve, sterke boerenmeid Bereid om ritme en balans Te brengen in een zware tijd Twee kleintjes telde het gezin Zij, meid voor dag en nacht…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

kapot dwaalde hoog langs de kantelen torende in uitzicht op zovelen maar mijn hart ging naar de krochten stille kelders waar om leven werd gevochten vastgekluisterd aan de muren die hun zonden in zwarte schimmels spochtten toortste in verlichten bracht wat sprankjes hoop die de dood voor even nog deed zwichten in de balzaal…

Je lichaam is een prachtig paleis De marmeren vloer je aderen Het plafond schildert je cholesterol Als smeermiddel voor je bewegingen De Korinthische zuilen je skelet Door het oog van God je geest De balzaal je maag-darmkanaal Het toilet met goud je keel De tuinen met vijvers je handen Kneden bezoekers met fonteinen Verscholen bomen…

Vlieland kende gure tijden Die van wind, water en vuur Die van drenckeldood, natuur Die van pure armoe lijden Die van schuimbekkende baren Die een kwetsbaar dorp verslonden Likkebaardend naar de blonde Duinen loerden, een strak staren Als een roofdier naar zijn prooi Naaldbos, helmgras en fazanten Meeuwen, ganzen, vis en vee Maken Vlie…

Door de blijdschap aan te voelen, de tederheid die ogen straalt de zachtheid die misschien niet voelbaar ondeugend op ons overstraalt.…

ik wil voor jou gewoon wat zachtheid en warmte zijn maar eenvoudig is soms lang niet zo simpel als het lijkt want zelfs de mooist gekunstelde woorden kunnen geen uitdrukking geven aan de wonderen van een hart…

de zachtheid in haar stem raakt hem aandachtig luisterend naar de tongval woordenstroom die hem beroert blijkt het slot van zijn hart roestiger dan dat het was nu het sneller klopt omhelst door de klanken versmelten zij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Er is geen bijslaap nodig als samenslaap deugt en in een groot bed afstand nog steeds warmte afgeeft Ik staar me blind wanneer ik bij je ben: de zachtheid van je haar de gretigheid waarmee je onderschuift en overtrekt.…

stenig me met zachtheid en molesteer me met je hart pak een houweel en hak een pad van gouden spaanders kus de grond waarop ik loop en laat ons samen wachten op de nachtegaal…

Ze leunt tegen de hemel aan zoekt langs lijnen van dromen de geur van honing zachtheid als zijde de zon die te voorschijn komt uit de nacht wacht en wacht zucht naar tijd der tijden ...…

Zelfs hoop vindt er geen houvast één knip met je vingers doet mijn beenderen breken Ijskoningin Mijn leven ligt in scherven gestold Waar is de zachtheid? Waar is de liefde die scheuren breekt in het ijs?…

De fluwelen zachtheid van je kleine kinderziel heb ik je niet ontnomen. Het onoverzichtelijk slagveld van je jeugd heb ik niet doen ontstaan. Gestreden, gevochten... Niet genoeg! Dat is en blijft mijn zelfverwijt, verwijt waarmee ik verder moet! Bewaard heb jij je kinderziel vol warme zachtheid.…

turend langs je wangen naar de zachtheid van je gezicht praat ik met je ogen waarmee het hart beroeren kan gevangen in je ziel kijk je vragend of ik je helpen kan geef me je hand want met één vinger kan ik niet spelen…

De zachtheid van rozenblaadjes laat haar verlangen naar teder samenzijn verlangen naar verleden nog voor haar leven verlangen naar toekomst voorbij haar leven vele rozen geteld in de tuin van heden vol hartepijn…

Haar vrouwelijke vormen in naaktheid zichtbaar kwetsbaar doch uitnodigend Lokt zij en brengt je in vervoering Wil je haar aanraken Voelen en proeven Met zachtheid omarmen en liefhebben tot lust, bezit en liefde samensmelten Tot een geheel…