Alle inzendingen over linnen

mijn penseel danst zwierig op kleurige muziek krult lieve streken op het linnen in de format van een melodie laat licht en donkere partijen niet met elkaar strijden maar middelt met oplichtend perspectief verlopend in diep vergezicht ik voel hoe magie mijn handen overneemt zie ze bewegen in spiritueel leven een mystieke stilte…

Licht strijkt over wapperend geel van Colijnsplaat tot Kamperland, maakt beelden levend, transparant, betovert linnen in fluweel. Het inspireert de kunstenaar tot schilderen, musiceren, marmeren, vilten, boetseren. Droombeelden worden scheppend waar, stilstand komt in beweging, sporen openen wat dicht, nodigen tot verbeelding.…

ze graaft door lagen behang verf en gips uit het plafond snijdt ze een halve maan een kijkdoos voor de heldere hemel sterren manen en planeten scheren langs elkaar heen in het grote universum waar kleurlawines uiteen spatten terwijl zij de oversteek maakt in een gammel linnen bootje naar het kleine universum waar niets…

De woorden wonnen het van het penseel De ganzenveer heeft het palet verslagen Het dichtpaard wist de ezel te verjagen De schrijver vloog de schilder naar de keel Het werd de beide kunstenaars teveel En beiden zijn behoorlijk aangeslagen De woorden wonnen het van het penseel De tubes ergeren zich groen en geel Het blanco linnen eist nieuwe verdragen…

Sterren wil ik schilderen op het linnen van geluk de maan geef ik een likje mee al schijnt zij dromen stuk De zon lacht alle zorgen warm zij straalt zware sores licht de regen vangt mijn tranen op tekent lijnen in gezicht Wind waait wilde woede weg neemt somb’re gedachten mee storm geeft ontroering lucht vertroosting vind ik aan zee…

Zij geniet onder mij Maar dan buiten bereik Een verdieping lager Door een dunne vloer gescheiden Ik woel me droomloos wakker In koud linnen gewikkeld De nooduitgang naar het hiernamaals Is met staalplaten dichtgetimmerd Elk teken een mes De lachende stem De schaduw van een gebaar De deur die ze vergrendelt Een gedempt gekreun…

Op linnen schoenen sluipt de sluimering terug in de herinnering. De leden van de literaire kring halen de neus op voor hun dorpeling. Met gesteven boorden en gewassen handen ontwijken juristen evenals de anderen de scherven van de gebroken pot.…

Een gloed van binnen en gemengde gevoelens als stug leer op zacht linnen. De tijd zoekt een weg voor mij, maar onbekend is iedere plek waar ik vertoef. En alle dagen hebben zo hun verhaal. Met een ritme als de golven van de Oceaan. Een eindeloos zoeken is het in ons bestaan.…

Het zijn de uren van diepe kleuren, losse draden op wat linnen, wat die vermogen is waar, maar ook de regens in de buitenwijken, een hond die onder de striemen je wieldop likt, klaar. ------------------------- uit: 'Pollock', 2006.…

Hoe jij haar achter laat naakt op linnen en mij niet te vergeten als ik zie, hoe dicht je op haar huid zit er ook een man neerzet, getekend schijnt hij achter haar te staan maar er is toch niets dat zich aanpast wat ooit binnengedrongen is?…

beelden van jouw golvend haar in het levendig licht van je ogen, en mij in vervoering raakt mijn obsessie vanuit de vingertoppen, een strelende gebaar van verwachting, parelend op beide lippen Als ik hiervoor een gevoel kon vinden zou ik de ogen sluiten en geblinddoekt dwalen in het heem van jouw geurentuin, vast te rusten op het linnen…

Mei en hagelstenen in mijn hoed verhinderd storm hem op te tillen de woeste wind schuift donkere wolken open herinneringen en intens verdriet dat in vormen en in linnen dringt mijn steun en vertroosting tussen de muren die ik in die jaren achterliet de glibberige aarde voelend tot onder mijn voetzolen ik zet mijn…

Een linnen doek penselen kwasten palet tubes olieverf zonder dop onberoerd in zolderhoek verstopt onder voddig besmeurd kleurig doek -oude hobby- houten ezel -schildervriend !…

Het satijn golft op de klanken van vroege lijsters en nachtegalen we drinken van weelderige ranken vergeten zorgen en daagse kwalen de verslagen extase kantelt de jongste herinnering binnen een sluimering kalmeert het vertrek het nu uitgespeelde spel wandelt weg uit het verkreukelde linnen beneden wacht nog een afdruiprek.…

Windstil linnen, elk geruis gestold in verf, de hang verradend naar dat diepste evenwicht, de sluimerende maat van alle dingen. De grote lijnen trok hij zijwaarts en omhoog, als volstrekte armen van een boom. Òf die van ons, na alsmaar rekken reiken naar elkaar én hemelwaarts –…

Linnen lakens fris Parfum geurt rond Kussens donszacht Lelieblanke mond Licht van kaarsen Warme roze gloed Nevelig van drank Tongen suikerzoet Dromerige klanken Vingers die spelen Over huid van zijde Bedekt met juwelen Ogen die schitteren Glanzend kleurspel Weerkaatst de lust Bezorgen kippenvel Trillend golft adem Hitsig opgewonden…

over en de regen is gekomen Ik ben op de vlucht voor de grote regendrup en echt niet bang om te schuilen, een nat gezicht, lijkt net of ik sta te huilen Nu het ontwijken van duizenden vraagzinnen want nog meer schuilenden willen een gesprek beginnen Om die duizenden regendruppels terug te verzinnen thuis aangekomen eerst een doek van linnen…

Wij verzamelden geneeskrachtige kruiden zoals de zangerige lus van de bergweg, de speeltuinen en de boomgaard waarin het boerse linnen te bleken lag.…

Licht sonnet Overdag zo kil en totaal verstild De poot strak als een stramme hond Een hoed van linnen op zijn kop Gebonden om zijn schedel rond In schemering ontspringt het verlangen Een zachte glans te doen verschijnen De atmosfeer zucht naar de koestering Het duisterlied te ondermijnen Ontstoken als een vlammend zwaard Goudglanzend…

penselen zijn nog hard haren stram en ongeordend door de lange winterslaap het doek lijkt grauw geworden door het helle wit van sneeuw uit reeds voorbije dagen maar als het zacht pastel de eerste krokus opent in het prille groen dan ruik je leven dansen kwasten weer in het warme licht van zon straalt linnen in een nieuw beginnen…

Ze knikt berustend en wat machteloos verwoeder strijkt ze sprakeloos zonder te beven nu het linnen. Ik raad ze strijkt de angst daarbinnen. ---------------------- uit: 'Opaal', 2006.…

fijn penseel vaak nog te veel je bewoont een warme achtergrond in zachte lijnen schilder ik je mond de rest van je gezicht komt op het doek als een gedicht ogen glanzen al zonder vernis ze spreken aan en zonder woorden je lach is parelende poëzie waaruit jij bent geboren ik leg de laatste hand en schrijf mijn naam op linnen…

Langs oneindige wegen in het prachtige polderland waar de natuur haar eigen gang nog gaat, ongebonden in groei en bloei, vindt het leven in volle pracht vloeiend de dansende kleuren op linnen van het netvlies gebonden als een levensboeket waar het purper eenzaam en alleen tussen al het groen zich wortelt in de klei van tijd.…

Als een schilderij was zij met heel veel perspectief en felle kleuren om haar mond een strakke lach gerimpeld als oud linnen wenkbrauwen getekend twee dunne lijntjes licht ovaal en zwart lippen donkerrood dochter van de dood Als een schilderij was zij antiek innovatief een waar gebeuren de morgenstond die de avond zag vevuld van zinnen…

Zij waren liefst bijeen onder het koele linnen Der ruwe lakens over de brede sponde Zo dat zij omhelzende zich nog in een Tweevoudig gewaad, een legertent bevonden. Door de gordijnen woei dan de avond binnen, Een zachtzwoele die goedvond dat zij zich vonden, Maar eindelijk koel werd en week.…

spreek zachte woorden, liefje in het onbeslapen bed van heimwee laat mijn handen strelen naar alle zijden van je taal in een wervelstroom tussen dromen en ontwaken dek me toe, mijn liefje met de warme zucht van je zwijgen mijn lichaam heeft jouw lichaam lief doorheen de diepte van het linnen adem mij, je liefde ik wil samen…

op de ezel staat het doek gespannen te wachten op de eerste streek met gemengd gevoel en de kleur van limoniet die ik heb opgediept uit het moeras van mijn onderbewuste (waar sissend en borrelend de bellen barsten boven de kaartenhuizen die ik gebouwd had op te drasse grond) voorzichtig beweeg ik het penseel richting linnen en…

ik streelde je huid voelde hoe warmte liefde licht kleurde heb met penseel en pigment het maagdelijk linnen verkend waar streken zon de verf langzaam droogden kuste schaduw contrasten vingers brachten weloverwogen het donkere terug in mysterieuze ogen plots maakte je gezicht een sprekend geluid sprong jij er ineens helemaal uit…

Ik kleur de emoties in hun gezicht uit mijn ziel met losse hand ik geef mij over en verdicht zonder beredenerend verstand Ik voel 'zo' de mens op het linnen aan hun glans straalt vervuld intens dus laat ik mijn kwast de contouren af gaan van ook dit prachtige mens Zo schilder ik iedere dag van mijn leven niet vlak maar met perspectief heel…

Zie je Hem zitten op zijn knieën, de maaltijd onderbroken, met een kom water en zijn linnen gordeldoek? Hij wast het vuil van overschreden voeten, droogt ze met zorg zoals geen ander doet Heb ik ooit iemands voeten zo gewassen buiten mijn eigen kinderen om?…