Alle inzendingen over maagdelijk OR genot

boeket van kruidige geuren met een mengeling in oranje van rood en geel ogen volgen een knisperblaadje hoe zullen wij maagdelijk bedwarrelde paden met voeten treden…

Een adellijke ridder op kruistocht had eindelijk gevonden wat hij zocht Hij stak zijn speder in een koninklijke maagd Toen zeeg zij neder en Hare Maagdelijkheid keerde nimmer weder…

Mag wijn misschien gewoon gedronken met plezier ik keur ach wat! ik snuif de geur ik proef, geniet gewoon blijkt "ziel" te zijn de kracht van wijn gefluisterd wijngeest, losse tongen…

zwetsdansen als geliefden op terrassen vol passiehaat en echte liefde voor parelstraat pisstraal de agendadagen vol met hartjeswolken en schapenkolder vreugdheuvel en genotssnik kus me…

Ik ken een vrouw die eigenlijk een perzik is, met een zoete mond. Het zijn heerlijke nachten. Ik weet een manier om de aandacht te vragen door ergens te gaan staan en doen of je onzichtbaar bent. Dat kan ik je wel leren, als je wilt. Er is ook een meerval die misschien een zanger is, maar dat gaat mis, ben ik bang, want de winter komt eraan…

Je lichaam ja je lichaam je behaarde onbeschaamde lichaam je zinderend witte lichaam je languit liggende lichaam dat mij aanstaart met gaten en gleuven, met dotsels, kroezen en poezeligs of zich schuilhoudt in mazen en lakens of puilt uit pakken omvatsels, het is almaar je lichaam je lichaam je lonkend luibekkige lichaam je kronkelig wiggende…

Staan aan de afgrond Een druppel valt In de bergkloof naar benee Een appel wordt geraakt Rijp om te schillen Jouw huid als satijn Vingers strelen De glooiingen van jouw lijf Geile zuchten geslaakt Wellustig rillen Jouw poort de hemel Het mooi gewelf Een collectie bergkristal Bij elke stoot bewaakt Een heerlijk trillen Van voedzaam genot…

mijn vader: je kunt me de zak opblazen, de pijp hangt erbij mijn moeder: dat zeg je nu wel, maar daarmee is het plafond niet gewit en zo was er altijd wat in huize Fred pa en ma, bedankt ik heb er echt van genoten…

Je lijf Je zinnelijke, zondige lichaam Ben met mij Zie met mij Raak mij aan Overal staan wij tot elkaars beschikking En tussen de lakens worden wij opnieuw verliefd Je ogen open of gesloten even mooi Gevoel van eenwording in onze armen Kijk me aan of niet ben er in het zinkende gevoel van ons bestaan Verdrink in het gevoel…

Elke ronding elke welving elke plooiing elk haartje al je bijzonderheden voelen als mijn eigen huid ik streel je landschap kus je verborgen parel mijn huid glijdt in de jouwe tot één wellustig lichaam op weg naar het genot…

Zacht zie ik ‘t riet langs de waterkant wiegen en golfjes daar hun eigen ritme slaan genietend blijf ik daar aan de oever staan bewonder vogels die over het oppervlak vliegen. Een bootje voor de wind met bolle zeilen trekt zijn voren over het watervlak spiegelt contrasterend met blauwe hemeldak urenlang kan ik hier verwijlen. Rondom wijdheid…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

Ja, mwaaw hwaal he hwoet, heerlijk, oh ho mwijn, pas op -- au, je doet me pijn!…

Toen ze zich - enigszins verlegen nog - voor me uitkleedde straalde haar slipje maagdelijk wit. Een rozig veegje kleur verraadde later - toen ze het weer aantrok - dat ze nu maagd was in de voltooid verleden tijd.…

Dorpsmussen kwetteren op het grasplein de avondvlinder valt van een bloem het regionale nieuws valt zwaar op de maagdelijkheid de waanzin van de schemering is de waanzin van de eeuw geworden over de natuur niets dan goeds.…

voor mij is poëzie bedrijven woorden verzilveren als het moet in een fraai schuinschrift op een nog maagdelijk vel wit papier... naar regels zoeken die naadloos in elkaar overgaan als bij de daad en dan wellicht nog tot een hoogtepunt komen ook…

lieve madeliefje wit kopje in de wei streelt het groene grasvlak oogverblindend blij zon warmt je gouden hart symboliserende maagdelijke schoonheid koningin van mei…

lieve madeliefje wit kopje in de wei streelt het groene grasvlak oogverblindend blij zon warmt je gouden hart symboliserende maagdelijke schoonheid koningin van mei…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Tussen het maagdelijk roze-wit komt een hemel in de lente in de werkelijkheid aan mij voorbij.…

meteen al vol liefde bevrijd van koude ballast mijn kristallen pakten vlug de anderen vast in een gelukzalige warme dwarrel naar de nieuwe schepping van een maagdelijke wereld die ontvangst zong met stille en heilige nacht…

Sneeuw valt uit een loodgrijze hemel vlokken knisperen bedekken wat is geweest joelende kinderstemmen overstemmen pijn verbergen een zoet verlangen voetsporen op een maagdelijk tapijt trekken een nieuw begin…

Toen het witte hemelbedgordijn werd neergeslagen mij alreeds naar buiten had gedragen mocht ik de allereerste zijn die jou betrad vergat de tijd door alle maagdelijkheid wat was het lang geleden dat ik al dit schoons met een voetkus mocht ontkleden…

we kunnen ons verleden onterven, herbetreden maagdelijke ruimte met het eerste woord beschrijven neigt dit naar dwaasheid? we kunnen ons begeven in de oudste toekomst de diepzee van droogte naar intenser heden meer dan vandaag…

een wit vel wil uiteindelijk ook gevuld worden met kleuren met woorden liefst met hele mooie het heet niet voor niets maagdelijk wit de drang naar leven is zelfs een dood wit stuk papier nog gegeven…

Genoten heb ik deze dag gehoord de vogeltonen gevoeld stralen van de zon gezien kleuren van bladeren genoten heb ik deze dag ik heb wind gehoord in kleurig blad en zag ze van de takken dwarrelen tussen dor hout als vlinders zwieren bedekken grond en mossig pad genoten heb ik deze dag als lichtend schouwspel daalde de zon tussen de zich…

maagdelijk was de jurk als het wit van onschuldig dromen duister is haar verlangen had zij juist gekozen één hart moest zij breken een onmogelijke keus stil verhulde tranen zacht liet zij ze gaan…

Wanneer de stilte in de avond Valt Hunkert mijn lichaam Verlangend Naar de maagdelijke liefde Van de verliefdheid De onmogelijke onbereikbaarheid weg valt Het idee dat het onmogelijke Mogelijk wordt En de verliefdheid verliefd Wordt op de eeuwige liefde…

Wat ben je bijzonder maar onmiskenbaar kwetsbaar maagdelijk fragiel Jouw natuurlijke geur overtreft al dat ooit vervlogen is Ik haal je jas met intens warme gevoelens Sluit zwijgzaam de deur en dank mijzelf.…

in deze stilte zijn we samengebracht verwekt met broze snaren voortgebracht door een onvoorwaardelijke liefde en dan biedt de hemel haar een nieuwe kans met wolken die de prille maagdelijkheid verstrengelen met het genoegen van een eeuwig leven elze…