Alle inzendingen over nest

bruikbaar materiaal voor haar nest het kalme stromen van mijn bloed…

Er wordt gesproken over Haags gedoe De voorzitter uit daarop zijn kritiek En dient de kamerleden van repliek: Vertellen wat er fout zit is taboe Maar om daar nou zo over te gaan huilen Dat is toch ook gewoon ‘het nest bevuilen?’…

Een mus trippelt van hier naar daar Om voedsel te zoeken voor haar jongen Die onlangs uit het nest zijn gesprongen En afhankelijk zijn van het vogelpaar. Een zwaluw legt haar jongen neer In het kunstig nest dat zij bouwden En waarin ze zich veilig vertrouwden De zwaluwen vliegen heen en weer.…

Een mus trippelt van hier naar daar Om voedsel te zoeken voor haar jongen Die onlangs uit het nest zijn gesprongen En afhankelijk zijn van het vogelpaar. Een zwaluw legt haar jongen neer In het kunstig nest dat zij bouwden En waarin ze zich veilig vertrouwden De zwaluwen vliegen heen en weer.…

takjes zoeken nestje bouwen eitjes leggen hongerig grut wormen zoeken nest beschermen uitgevlogen uitgeput!…

Zo kom je als kip in de nesten…

de warmte van het nest er mogen zijn vliedend op steltpoten onbeholpen staketselend ver vooruit op de rest dat is mijn punt ik hoop dat u er iets mee kunt…

Dat van de kip of het ei en van de hoed en de rand, Ach… Het ei werd gelegd en het nest houdt stand. Tok, tok, tok, toktok...…

er ligt een nest op straat uit een boom gewaaid vannacht gelukkig is het leeg geen gebroken schalen het nieuws meldt: er zijn geen meldingen van stormschade…

gekooide liefde gedijt niet tussen tralies gaat ze dood ongevleugeld heimwee naar de hoge vlucht een windei in het lege nest…

ik wil niet meer ik wil niet meer van halloween en jingle bells van plastic en karton ik wil niet meer van winst en groei van splijtstof en carbon ik wil niet meer de rups is volgevreten het nest is volgescheten ik wil niet meer ik kruip in mijn cocon…

Zij hebben zich stil volgezogen Met geur en kleur, contour en klank En zijn als vogels opgevlogen En rusten op het vers als bank En heffen zich ten langen leste Met licht geworden vleugelslag En vliegen naar harts verre nesten En slapen tot een nieuwe dag.…

Het nestje schuilt op 't dak En 't wiegje schuilt er onder; En beide door Gods oog bewaakt, Is dit geen liefdrijk wonder!…

wandel west waar wolken -rode wonden- wachten op de avond, moe en bloedend lijk papaver wandel west waar drukte -woeste honden- webebt in vergeten hoe gedaver wurgend werkt nest is best nu 't noorden ijzig nadert moordend in z'n ijz'ren greep geklauwd : het einde van de dag nest is best en woorden van mijn vader trekken -goud-…

Ik zie gevlochten takjes groeien tot mand gevuld met verenpluis de architecten zijn twee kauwen die bezield een wiegje bouwen in d’oude Linde voor mijn huis Het tweetal is gezwind verloren en treedt zich in het lieve lusten tot de plicht die aan hun beidjes gesteld wordt als er broze eitjes in ’t warme liefdesnestje rusten…

Ze zei: 'Je ligt maar in je nest; wat ben je toch een ei!' Hij zei: 'Ik voel me niet zo best; wees lief en kom erbij.' Ze kwam bij hem in bed en zei: 'Je bent een gekke vent.' Hij zei: 'Wat ben ik blij, dat jij m'n eierwarmer bent.' Ze maakte hem ontzettend heet. Hij raakte van de kook. - Onvoorbehoed, hetgeen hem speet.…

ik ben meegevlogen naar het duizend takkennest voor mij een ratjetoe maar voor haar snel klaar voor de leg heb hun vluchten gevolgd achterna gezeten door reigers en duikende meeuwen ontsnapt in miraculeuze hoeken die grote lijnen voor laten gaan de schalen braken en het gekwetter kwam vrij in een drukte van belang…

toe, zij die erom smeekte, blauw van zijn vroegere aard zij aan de haard, en hij altijd onderweg voor vrouw en ook wel andermans kind staan nu de tranen bij haar in een potje op de schouw het heden in de rouw omdat zij maar loopt te klagen best ook fel te zagen dat hij niet meer de man durft zijn die haar ooit is komen halen uit dat nest…

Alleen het nest bleef ledig hangen. Nooit meer een paar, dat het betrekt, Geen leven, dat er wordt gewekt, Geen toekomst meer, daar aangevangen. Toevallig lezer, die mij leest, Laat u dit voorbeeld dienen mogen. Zoek geen geluk opnieuw, waar 't eenmaal is gevlogen. Nooit herbegint, wat is geweest.…

alles zal je ooit verlaten het voorjaar dat plaats maakt voor de welkome zomer die weer verwaait door de onverbiddelijke herfstwind zoveel verlaat en komt ooit en soms nooit weer terug vaders moeders zusters en broeders gaan hun eigen weg maar wat je er ook van vind het verlaten uit het nest van je laatste kind bezorgt je ook weer…

Daar klauterde een klantje Omhoog op het randje En 't ander deed even als hij; Op eenmaal daar sprongen Het nest uit de jongen, En uit was mijn pret en voorbij Was de mei.…

Het kwam uit z'n nest in de greep van een kater.…

Ze zijn nog jong en pas uit het nest gekomen... Ze maken een hels kabaal dat hoor ik allemaal! Ze spelen samen hun spel plots is het voorbij heel snel! De boom is leeg en verlaten.... Ik hoor ze niet meer praten... Het wordt heel stil in de natuur. 'k Geniet er van elk uur!…

De zomer had de buurman te pakken toen moeder even achterom keek stak vader de hark in een wespennest de dominee van onze jeugd had vele vragen maar niet een daarvan werd beantwoord door de wespen die naar de buurman vlogen er kwam een hiaat in het ooit zo frisse denken en we sloegen het boek dicht in een droom.…

Tot je nest weer is gereed. Voorbij is dan het winterleed!…

Gelijk een vogel moede nederstrijkt Op 't nestje in loovren veilig weggeborgen, En 't kopje slapend buigt totdat de morgen Blij uit haar lichte wolkwaranden kijkt, En zachtjes zegt: ‘mijn hele hemel prijkt Alreê met rozen van mijn liefde en zorgen...’ En 't is hem wèl dat nacht is opgeborgen - Hij rept de vleuglen al, zijn moeheid wijkt!…

Zo steil is de woestijn zelden terwijl aan de neergang de oase kleeft en daar waar het licht het landschap raakt wordt het vastgeklonken door gewassen zonder vrees Onvindbaar voor smalle briesjes of brede stormen wast - nog onzichtbaar - de toekomst de aarde kiert en dreigt zonder inhoud zoals dood lava doet de horizon reist hier…

Zon verlicht water na vertrekkende vogels koerst geboren cel.…

Zo brengt ze, de milde nature, vreugde nevens bittre nood ; het schaatrend nest bij 't zwijgend graf, opbloeiend leven naast de dood.…

Haar tijd begint nu echt te dringen, ik zoek een gastvrij vlezig nest als zij het nu maar niet verpest kom Vlo, behaarde mensendingen. Dat had ik haar zojuist geappt en dat ze ongezien kon landen Vlo sprong, te laat zag ik de handen klabam! daar lag ze, doodgemept!…