Alle inzendingen over omvang

‘t Was of de warme zomeraarde Het koelend zilver gretig gaarde: Al meer en meer had ze opgevangen Tot al van zilver was omvangen. Een koel, blank kleed dat verre strekte En velden wijd en weien dekte; Blanktrossige bomen daar geheven Leken in zilvermeer te leven. Zilver was ‘t al.…

Schemering houdt al de meubels omvangen, 't regenlied ruist en staag klettert de goot. Lieveling, kom, dan zeg ik je zangen van mijn verlangen, zo groot. Kom dan heel stil op je zwevende voetjes, leg maar je hoofd aan mijn schouder heel zacht, hoor naar de komende ritmische groetjes, vleiend zo zoetjes, en wacht.…

1k weet dat wind, wen hij de aromen woelt Uit bloem en voor der vochte zomerlanden En zo doorgeurd, 't ontblote voorhoofd koelt, Met minder leniging die klamheid kust, Dan nu mijn gloed van Uw omvangen voelt.…

Ook mensen met een afwijkende lichaams- omvang, een rode haarkleur, kaalheid, of met een ander fysiek ongemak worden maatschappelijk niet graag gezien; kunnen worden opgemerkt als irritant aanwezig, omdat zij immer gestoken zijn in het verkeerde pak; te karig bedeeld zijn bij nader inzien.…

't Was of de warme zomeraarde Het koelend zilver gretig gaarde; Al meer en meer had ze opgevangen, Tot al van zilver was omvangen. Een koel, blank kleed dat verre strekte En velden wijd en weien dekte; Blanktrossige bomen daar geheven Leken in zilvermeer te leven. Zilver was 't al.…

Het zwijgen is met een onbehagen omvangen. Het repeteren van voetstappen door lange klooster- gangen. De visies van verlangen die aan een monniken- leven voorbij zijn gegaan. Het woord werd geen vlees, maar slechts een verboden vrucht van een waan. Bij de beklemming van de stiltes kon men daar ineens Maria zien staan.…

het gaat zoals het gaat in hoeverre kies jij of ik ervoor wil je het zien aankomen; we leven toch aldoor in dromen of in het roepen dat ik alsmaar hoor ik verschuif weer de stoelen, zal ik er een gewoon ruimen en zo minder leegte voelen of worden de afstanden juist groter waarmee ze eenzaamheid bedoelen het tafelblad behoudt zijn omvang…

Want dat tierelierde in omvang: takken met kleverige handjes klommen naar de bovenmuur... waar hun gretigheid eindigde. Van onder begon je ineens te blozen. Tegen oktober werd je vuurrood. Visites kwamen je bewonderen. Jij was degeen die het meest genoot! Moe van al die mooie aandacht besloot je naar wat rust te verlangen.…

Maar, d' andre morgen bij 't ontwaken, Als we één slechts zagen van de twee, Werd zich eerst recht het ouderharte Bewust van d' omvang van ons wee. En daar begon de stroom te vloeien, Die 't licht voor ons verduisterd heeft, En die niet eerder zal verdrogen, Voordat de Dood ons hem hergeeft.…

Ik kan 't mij niet verklaren... àl 't verlangen, Dat nauw meer ademde in des harten diep, Springt òp en rijst zó heftig, dat ik bange Bange word om zo groot verlang, dat sliep de stille slaap, of 't slapend wilde omvangen De koude dood, die sombre weedom schiep... Toch... 't is zo wonder heerlijk... niet meer bange...…

Wat is nu nog een wonder vandaag Continu word ik omvangen door melancholie in mijn maag Mijn geest reikend naar zielen in mijn omgeving Met nog altijd last van een aardbeving Bevind mezelf gewoon stilletjes prozaïsch discreet Op een lijn met mezelf, zo nuchter alleen Wie kijkt er in, om of op, mee met mij Niemand durft en ik geef je groot…

In jaargetij zo mooi waarin de Bij, klein in omvang, zoekend, van opwinding al blij. Hij jengelt met de vleugels door de blauwe lucht, op bloemenjacht, bijna het einde van zijn vlucht. Utopisch en mytisch is de bloem die hij vind, van nature prachtig, één die iedereen bemint.…

Ik zie niet waar ik sta, ik zie niet waar ik stond, Omvangen te allen kant door onvatbare muren. Ik ben niet bang: vast treedt mijn voet de ruwe grond: Ik deins niet zo een wolk van weemlende figuren Welt uit het nevelwaas als schimmen die niet duren; Niets blijft, alles vervloeit … onzeker dwaal ik rond.…

Mijn leven lang... elk woord een zang, Een beê tot God, dat Hij zacht je omvang', Moogt Gods eigen zijn... Slaap... kindje... mijn..…

Bij morgenrood en avondschemer Is daar, al zwoegend, immeraan De akker liefderijk omvangend, Zijn lange schaduw rondgegaan. En 't koren dat hij zelf er zaaide, Een andre zal het rijpen zien; Een andre zal de sikkel zwaaien Op 't maatgezang der arbeidsliên.…

Waarom de sprong naar Mars te wagen met de kennis van vroegere ontdekkingen waarin wij onze vlag hebben geplant in ethische opvattingen van religie of ideologie, voelen wij ons altijd soeverein, dat is niet te rijmen in een nieuwe kolonisatie en door de omvang van ons brein.…

Daar rijst zij op, de forse en zwierge leest omvangen door rood fluweel, waarin het blank der borsten praalt, het wezen door een nimb' van helse pracht omstraald, de wulpsgeplooide mond vol bandeloze zangen. Eens gaf een vrouw aan 't mensdom 't leven. Slechts de dood huist in haar flanken. O!…

De kleine mens weet zich opnieuw omvangen Door een ruimere wereld die hij zo talrijk bemant. Daarom lijkt er wel een reden voor de kleinere mens te bestaan. De kleine mens die over smallere wegen zal gaan.…

De Britten hebben forse achterwerken De stoeltjes op het strand zijn vaak te klein Gelukkig dat er nog tweezitters zijn Zo houden ze het vet binnen de perken Zo’n dikke reet komt door de “common wealth” Dus met wat “common sense” naar “common health”…

Er werd onverhuld nog een gaatje gevuld, iets waardoor zich d'r omvang vergrootte. In de kerk blijvend had-ie gezongen. Ze baarde een wolk van een jongen en 'n meisje erna. 't Was een tweeling. De pa werd door ma tot een huw'lijk gedwongen.…

Er werd onverhuld nog een gaatje gevuld, iets waardoor zich d'r omvang vergrootte. In de kerk blijvend had-ie gezongen. Ze baarde een wolk van een jongen en 'n meisje erna. 't Was een tweeling. De pa werd door ma tot een huw'lijk gedwongen.…

Een Germaans bosrijk Van negen dagreizen lang Hield het griendland door zijn omvang Voor pottekijkers buiten bereik En tegen de zuidflank vormden de Ardennen Een barricade van borstwerende bergen Waar faunen huisden rond vennen En woudnimfen en dwergen Geworteld op wierden en terpen Die ze als bevers bleven opwerpen Legden hun waterwerken…

man die zijn luie stoel verlaat, zich kalm verheft, zich naar believen kleedt, z’n baard herschikt en zich verdiept naar eigen traktaat en met zijn hand de uitstoot van het jaar behoedzaam van de rode mantel slaat, hij maakt zich even vrij om een nieuwe gesp aan zijn broekriem te maken, elk jaar komt er een gaatje bij naar omvang…

wat meer naar het Barokke ingeschat maar weet u, bij de kapper heb ik gelezen dat Bea haar optrekje voor de toekomst omzichtig inricht in The Scandinavian stijl nu te zien in het volkenkundig museum Ikea u loopt volledig mee in de moderne pas ook uw beeldscherm aan de wand is up to date en in omvang behorend tot de Super Class het stemt…

In de nacht nam stilte zijn volle omvang aan ieder zweeg en droomde; zal de dag van morgen... in de verte zwaaide plots een licht, wilde 't ons een boodschap brengen?…

Haar aanwezigheid houdt mijn ziele omvangen, Mijn ziele zo ziek van ruimte en verlangen Naar de onoverwinbare, De onbezinbare, De nooit-verandrende zee. Wieglied, doodlied, machtig en stil, Wieg mijne ziel die vertrouwen wil, En vol duizeligheên Nu staat zo alleen Voor u die van allen zijt, zee.…

De onrust begint historisch onmachtig van omvang worstelt levensmoe met duizend vragen, stelt hoogmoed en vergelijkt verwarrend, de heerlijke rustgevende details, zonder de intentie over het hart te laten waken.…

Haar aanwezigheid houdt mijn ziele omvangen, Mijn ziele zo ziek van ruimte en verlangen Naar de onoverwinbare, De onbezinbare, De nooit-verandrende zee. Wieglied, doodlied, machtig en stil, Wieg mijne ziel die vertrouwen wil, En vol duizeligheên Nu staat zo alleen Voor u die van allen zijt, zee. 1896…

Tevens karakteristiek kenmerken de 50 klokken van de Beiaard de Domtoren; die de beiaardier, in zijn omvang van vier octaven, met gevoel voor de eigentijdse muziek op de zaterdagochtend aan ieder luisterend oor wil laten horen.…

Dat de breekbare wereld onder jou met al haar kracht van kwetsbaarheid volop in verandering is en het ziet er naar uit dat wij de omvang van wat er op ons afkomt nog niet kunnen inschatten Haar fragiel lichaam is niet opgewassen tegen het bedoelde en onbedoelde geweld.…