Alle inzendingen over overdaad OR kansen OR zelfbeklag

Het is maar een spel, er zijn dus geen verliezers -- maar nieuwe kansen.…

Zonlicht Weldadige warmte overdadige bloesem verkwistend geschonken. Vruchten in knop. Hoop. Vernieuwing. Toekomst.…

Zo is beminnen een overdaad aan vlagen, geuren, proeverij. Soms mijn bittersweet, meestal mijn puur, altijd mijn jij.…

met bijziende vooruitzichten dwaalt en vervalt het oog in gebrek of overdaad de blik verhaakt zich zonder mededogen aan boven- of ondermaat we zijn kijkers zieners komen zelden voor…

de bomen op de weg geplant en altijd op de verkeerde plekken in de verkeerde tijd en aanwezig waar niet verwacht. Te laat voor de dierentuin en de begrafenis, feest vierend op ongepaste tijden, pijnlijk stemverheffend op ontzielde momenten en altijd de verkeerde opmerkingen en niet aanbevolen conclusies. Kortom te licht bevonden niet representatief…

Laat u zich niet tot zelfbeklag verlokken. Besef toch, dat het net zo lang als breed is: een ander zal veel langer moeten dokken.'…

het is koud vandaag verdorie die blaffende hond schiet eens op tekort aan diploma’s voor klagen onze buren hebben weer een nieuwe wagen zij gaat elke week naar de kapper zeg weet je al…. priemende ogen slachtoffergepraat de spelende kinderen hebben ze niet gezien…

voor hem grote waarde dat is zijn betekenisvolle geschenk op aarde eigenlijk is hij doodmoe van het leven hij kan zich aan een ander totaal niet geven oud is hij in dagen, moet veel lasten dragen tevens is hij door zijn hobby kinds in dingen daardoor een verstotene, die niemand kent zijn ergernissen maken hem heel lichtgeraakt zijn hobby en zelfbeklag…

Ommuurd door een leegte wakker worden zonder slapen gedachten zonder tekst een douche vol tranen, zout zonder eten enkel honger naar jou, onverschillige dagen ondergedompeld in een bad verdriet met zelfbeklag, Ik ben moe van je lief te hebben jouw engel gebiedt me te herleven in je vriendschap, die als een zachte deken mijn eenzame ik…

Ach, weergalmt noachs zelfbeklag.…

Terwijl ik zou kunnen genieten versperren sombere wolken de weg richting zonlicht Terwijl ik keuzes zou moeten maken twijfel ik constant over de eerste stap zodat ondertussen de kansen verglijden Terwijl ik voluit zou moeten gaan leef ik als surrogaat voor morgen omdat gisteren de toekomst bepaalt Terwijl ik het zou moeten uitschreeuwen…

Ik liep in een straat die doodliep, op het spoor van iemand die hier gelopen had maar die nu dood was. In kieren tussen de keien groeide fris gras want doodlopende straten bieden meer levenskans dan straten die doorlopen naar mensen die nog volop leven. ---------------------------------------- uit: 'Wat blijft komt nooit terug', 2002…

Ontloop ik me, dan ontloop ik vele anderen, als een boom die ik zie zich vormt tot bos, in beken herken ik de spiegel van een jeugd in een gevalganiseerde zinken teil en in de voortgaande oceanen die ik zag, geen hand die zich daarin kon wassen van alle twijfels en nooit gekozen kansen, als hond die de druppels van zich schudt, blijven…

Hermans - 1966) Zoeken naar de zin, de reden van ons bestaan hier op aarde Gelijk aan speuren naar sporen nooit uitgelegd Vergeefs, dus serieus zonder zin als 'geoloog zonder waarde' Onafgebroken slechts op zoek doelloos gevecht In een speurtocht zonder kansen nauwelijks respect niets vergaarde Slechts steken en muggenbeten…

Waarom tevreden zijn met je eigen lot als de loterij ook andere kansen biedt…

je boos op alles stoot je mensen van je af die het juist goed bedoelen Bij weer een tegenvaller mag iedereen en alles doodvallen inclusief je onmachtige ik Aan het einde van dat alles moet je scheuren lijmen, gaten dichten mensen terughalen naar je hart Na afloop voel je: ik ben er nog ik heb het weer overleefd er zijn nog nieuwe kansen…

gedachtes van inzicht ondergedompeld in overdadigheid binnen flinterdunne marges in verwarde beeldtaal als ik beter wist zou ik verstommen waarneembaar in een afgedekt perspectief afdak tegen beter weten in…

groot is de deceptie evenals het zelfbeklag spiegels breken 't evenbeeld als in blinde woede de hele wereld is fout het beschuldigende vingertje wijst alle kanten op daar de visie blind is het labyrint lijkt oneindig overwoekerd door klimop het blijft de vraag of zonlicht ooit diens hart zal doen smelten…

een designlamp werpt zijn maanlicht op de glazen tafel van de maaskade gaan rotterdamse galleien met wereldnieuws redactie buitenland van over de hele wereld komt misverstand schulden en boetes de familie mafiosi vreten de woorden los van de dingen in taai alcoholisme verzuipt zelfbeklag muizenissen - de kater op de kade weet…

De liefde kwam in overdaad, ik trok mijn sporen in de tijd, maar het heeft mij nooit geschaad.…

Waar met een overdaad Aan digitale wijsheid Het leven zo goed als Verdrongen is, daar zie ik Jouw vleugelslag in de vroege Ochtend als kristalheldere Uiting van het echte leven, Kunst die zich met geen Gigabyte vervalsen laat…

Maar pas op voor overdaad!…

Het zou zo mooi moeten zijn Waarom voel ik dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven…

mijn zielenpijnen herleiden tot verstarde lijnen in schier nekkende patronen van dulden en gewonen deze vatten en vervormen zodat een opening ontstaat waar warmte in kan stromen die angst en spanning vlieden laat zacht schakeert dan in het licht een stroom bevrijde levenskracht verlossend van de harde kluisters gepaard aan stuitend zelfbeklag…

het grensgebied een overgang zonder duidelijkheid alert wil ik zijn in dit eldorado van kansen en mogelijkheden…

heb je het al gezien heb je het al gehoord een held van de dag moet zijn poepluier nog verschonen een horde moet haar eenling nog vinden een schreeuw moet zijn stilte nog horen een moment dat zijn tijd nog moet lozen de daver van de overdaad de fluister op de achtergrond die van de daken klinkt…

Ik wacht op jou elke morgen Dan word ik wakker en maak ik me zorgen Jij bent er niet, een lege plek, een leeg gevoel Ik begin te twijfelen, ik weet niet wat ik voel Ik begrijp niet waarom jij wegging Kan niet geloven hoe onze liefde verging Wil niet alleen zijn op dit moment Zeg dat het wel gaat, maar ik raak er niet aan gewend Ik kan jou…

Maar toch krijgen we de kansen om te leren, Om het onbekende vóór ons uit te proberen. Het zou ogen openen en harten open breken, Onze harten zouden dan van liefde spreken. En de weg vóór ons wordt minder onbekend, Milder misschien, we zouden durven te lopen.…

Wordt de druk te groot, ga ik ondergronds: onder één dak is de omvang aanmerkelijk kleiner. De wolven die wij zijn; allen tegen allen, vooral bezig met overleven terwijl het einde openblijft.…

Ik zag het beeld verdwazen Met vergruisde vuisten als in het beslagen beeld dat door open handen Zo diep gezworen was als deze snee. Verduistering was de steek van het verloren Hart waarin de ziel steeds verder afdwaalde Tot het licht weer begon te schijnen in emotionele Tranen waarin de tijden vol bevrijding waren beschilderd. De glans…