Alle inzendingen over pleisters

asters al geknakt in onbuigzame handen Jouw haat wapent een gebaar van diepe onmacht in dode ogen en weet dat mededogen meer zegt dan een oorlog verwoesten kan de onmin zal luisteren naar het ruisen van verloren namen die ten hemel werden gedragen Laat dan de havik jouw koude bloed verlaten en de gaten in jouw verwrongen geest pleisteren…

wanneer ik eenzaam geworden of geen licht meer zie op de tast mijn schaduw in een andere kamer zoek waar stofraggen mijn huid beroeren je warm gebleven adem aan mijn droge lippen hecht is daar rumoer van motten het gerucht over vallend pleister zwijgen alle schilderingen als ik geen licht meer zie of eenzaam geworden in een andere kamer…

jou vergeten omlijst het geheugen met kwebbelende lachspiertjes die iedere wond bedekken met de jaren die je bij ons woonde vandaag kwam de echte pleister, het hechtte aan de tijd die zich laat kennen in lange baarden en verdwenen momenten waarvan we dachten dat ze nooit zouden vergrijzen iets achterlaten in het vergissen in de daad van…

Gauw een pleister en een snoepje voor haar kapotte knie. Jan kreeg straf op school, de meester is zo gemeen. Kom maar, jochie, zegt moeder, we gaan er samen even heen. Hij heeft het uitgemaakt, huilt haar dochter Ans. Wacht maar af, zegt moeder, er komt wel weer een nieuwe kans.…

zijn wel de talenten van de onbetaalbare moeders die de tranen poetsen kunnen tot er een glimlach verschijnt om de mond van kinderen grenzeloos is ook het geduld van de moeders als docenten die ons voluit leren te leven door op het juiste moment de beslissende zet te doen volhardend is de verpleging van de moeders als dokteren die pleisters…

Zou dit zo blijven, heel misschien de witte pleister die alles heelt. Eén ding is zo enorm bijzonder alles is gelijk, wit en teer. De eenheid die ik zo bewonder vind ik dit bij mensen of nooit meer. Terwijl ik daar zo stilletjes zit is mij toch werkelijk iets ontgaan.…

moeder de aardappelen schilde en iedere avond een appel zo voor het slapen gaan op de bank, samen nog even tv keken ons gazon het groenst van de hele straat was ik lachte, gierde zelfs brullen mocht om het bloed op mijn knie en tranen tussen twee handen werden afgeveegd na een kus op het wang gedragen, door twee sterke armen naar de pleister…

Hiervoor waren Calvino en een cappuccino de beste pleisters. Luna lonkte en likte tersluiks een blote voet. Waar bleef nu haar golvende gedaante in het water die wil dansen, speleweien en spelevaren? Alleen nocturne-muziek riep haar op; een ijle gloed!…

ogen op maat van een cycloop kunnen de sneeuwtapijten het helen voorspellen bovenop het gewicht 't glinsterende tegenlicht zal dan straks de regen de oude woorden schoonspoelen in het gewas hangen van kiemende lenteverzen of komen de wonden terug de botte natte keien die naar adem komen happen als vermanende vingers vanonder de pleister…

Van splinters in een kleuterduim, de pleisters op de stigmata. Betten van een wonde. Het ongelijk van de havelozen. Weggeknakt in beduimelde beden, de kralen in de rozenkransen, bloeiend tussen duimen rond. Het ongelijk van lengen en slinken van dagen die maar net begonnen. Droog in je dorst zijn na dagen laven.…

wandelen en handelen en wie zijn ze; ze zijn er zo velen mijn verwekker, mijn (draag)moeder mijn zussen, mijn broers, overige familie mijn collega’s en vooral leidinggevenden mijn vriendinne(n)tjes, mijn vrienden maar niet mijn levenspartner, mijn man die wist en weet er alles van en kan zich zo invoelbaar opstellen hij betekent voor mij de pleister…

- Hè, had hij maar een pleister!…

voeden en verschonen ons leren ons kruipen en fietsen de handen van een moeder zij staan en liggen nooit stil van vroeg al in de ochtend tot ver nog na het schemer de handen van een moeder dragen hun kinderen teder bij vallen en weer opstaan wassen zij het verdriet weg de handen van een moeder zij zijn als een duizendpoot waar de ene pleisters…

Hij zegt: 'Ik ben uw leukoplast als pleister op uw wonden.' De grapjas is heel enthousiast. Steeds is-ie leuk in opdracht: hij is er altijd leuk op last, daar anders hem de strop wacht. De lolbroek richt zich tot de koning, vertelt een reuzenmop en wordt bij wijze van beloning veroordeeld tot de strop.…

zieken, verstandelijk zieken, en alle overigen die door de nazi-waanzin als niet menswaardig werden bestempeld, rechteloos werden gemaakt, naamloos werden gemaakt, tot nummer werden gemaakt, gemarteld, verminkt, vermoord, vermist, verontmenselijkt Daar verwelkt elke bloem Valt elk woord stil Kan de stilte als onzichtbare veel te kleine pleister…

Wereld, wees een vriend Geef mij ’n glas ver voor mijn dorst Weer mijn kater voordat ik drink Strooi mijn stoep lang voor de vorst Krab m’n wondjes open voor de korst Wereld, wees een vriend Plak een pleister voor ik val Kom langs voordat je het belooft Geef mij het doelpunt voor de bal Wissel mijn band ver voor de knal Wereld, wees…

verkrampt als klauwtjes benauwd had je het mam, haal eens adem rustig ik ben bij je ik ga niet weg probeer je te ontspannen het hielp de eerste keer ik week niet van je zijde en toen trachtte je help te schreeuwen maar dat lukte je niet meer op een gegeven moment je ogen dicht maar je lippen ging door met hun noodkreet slaappil morfine pleisters…

Doen, hoef ik niks, er wordt voor me gedaan, men hijst me op een brancard en een paar uur later zit mijn been in het gips, zitten er pleisters en verbanden om diverse ledematen. Terwijl ik alleen maar op mijn dooie gemak en akkertje niemand tot last was, ben ik dat nu wel. Rot stoep!…

al groeien moeders ons van wees voorzichtig tot welkom thuis kussen moeders ons waar groot geluk ons lachen laat omhelzen moeder ons bij wat ons huilen doet het klein en groot verdriet troosten moeders ons bij het doen of laten met standjes en lieve woordjes corrigeren moeders ons hoe verwondt ook bij kleine en grote pijn pleisteren…

hangen Laat mijn handen rusten Mijn vingers spelen wel, maar Tot in mijn vingertoppen doet het zeer “Mijn God, ik heb opgegeven Deze weg is mij te zwaar Ik heb mijzelf ten dode opgeschreven Maar zegt U het maar” En als ik dan niets van u hoor Nou dan ga ik maar weer verder Dan ga ik maar weer door En mijn vingertoppen; daar heb je pleisters…

Het was een pleister op de wond Die zijn weg vond. Bij deze vrolijke polonaise Was er nog meer malaise. De jonge trotse prins vertelde echter ten spijt Dat zijn zusje nog in het ziekenhuis verblijft. De jonge prins echter creatief aan het bewind Zijn eigen gemaakte polonaiselied zingt.…

pleisters van een bijzondere materie, of gewoon een spiegel met een lach? Want als dokter Janssen is geweest, springt de patient weer vrolijk in het rond, roept en zingt:"'t Leven is een feest, ik ben weer beter, 'k ben gezond, 'k ben weer vrij van alle pijn, maar vraag mij niet hoe dat kan".…

Pleisters voor vermoeide lichamen. Verband voor onze gebrokenheid. Zalf voor onze uitgebrande ziel. Stop met overdadig eten. Zie honger verdwijnen. Heb uw naasten lief. Bemin elkaar vurig. Als ook uzelf. Rust wat. Lééf. Vertrouw, geloof en wees gerust. Vrees geen ongezonde honger meer.…

Een slechte bui drijft mijn bewuste binnen, schildert de wereld grauw, negatief gevoel omwolkt herinneringen, destabiliseert mijn leven, ik zoek afleiding en wandel de binnenstad in, de oude stad waar niets verandert trek ik aan als ‘n warme jas, ze is helende pleister op kwellende littekens; ik herdenk Kees P op de binnenplaats van het Burgerweeshuis…

Ze staan stil in verleden tijd deze wond kent geen pleisters. Vier woorden die jij fluisterde broos in mijn oor als porselein. Ging als een deining van de zee met een golf tegen de kustlijn.…

Pleister mijn lippen aaneen en schrijf er 'slachtoffer' op. Ik blijf bloeden, dus ik leef nog. Daar komt de bisschop met een tros ballonnen van bewakers, woordvoerders en secondanten. Zij voeden hem dagelijks het broodnodige eigen gelijk. Hij verwart zijn kruis met dat van zijn broodheer, een bergrede-nering.…

zoon en lief kochten een huis vroegen, mam, verbouw je mee alleen kunnen we het niet klaren 't duurt echt maar een week of twee nu pleister, plak en paai ik 't plafond in meters hoog meng en boor cement als een volleerde stukaloog gips en gyproc zwoegen zweet schroef en schater vliegen rond als zoonlief vraagt: mam, jouw reet?…

deed je later maar Al was je daar waar je moest zijn - En deden dingen pijn en wilden Tranen mij omhelzen, knelden woorden met mijn hart En persten lauwe, grijze woorden zich een weg Door mijn geweten Maar begrijp me niet verkeerd Ik heb je lief en wil je strelen Wil met jou mijn leven delen Tranen vangen als je huilt Je nagels lakken, pleisters…

Heb ik een pleister op mijn mond. Kan ik tegen niemand praten. Het is oorverdovend stil in mij. Ik ben dan woordenloos in potdonker. Ik verlang dan dat de vogeltjes beginnen met de ochtend. Maar helaas slapen ze nog op hun takken. Ik worstel dan met de beklemmendheid van zo een nacht. Met liefde en met zorg.…

'k Rijt oude wondjes open En leg er pleisters op; Hier voel ik jicht en jammer, Daar dans ik mijn galop. Ik houd wel veel van schuimpjes En 'k viesneus van het schuim; 'k Zou graag het land regeren, Maar 'k draai naar iedre luim.…