Alle inzendingen over razend

zachtjes zwevend geeuwtjes gevend laat poes zich even strelen soepel spinnend muizen minnend mag ik haar ruimte delen kattig kroelend wollig woelend geeft zij kopjes langs mijn been bazig blazend ruziënd razend stoeit zij met mijn grote teen verdraaid veerkrachtig parmantig prachtig loopt zij dan weer weg zachtjes zwevend geeuwtjes…

De man voor mij in de file bleef steeds hangen in zijn spoor en liet zelfs de brandweerauto achter hem niet even voor Razend zwaaide ik mijn handen maar mijn rust ging snel teloor toen ik hangend in de bocht mezelf en mijn stuur verloor Twee agenten kwamen langs en zeiden mij na lang verhoor dat ik veel te veel gedronken had ik moest…

En toen hij haar ontgleed verscheen de nacht zacht omhuld door ‘n fluweelzwart nevelkleed Door de duisternis verblind zocht zij naar wegen tegen de razende adem van ‘n trieste tegenwind Maar het loze wervelen bleef zo heftig stoken dat ze d’r broze vleugels heeft gebroken Ondanks dat ze zwoegde voor haar zonsopgang klonk d’r gezang waarmee…

Dromend aan zee ziet zij het vuur dat nooit zal doven brandend in de branding razend in de kolken van de woeste zee dan weer kalm aangespoeld wachtend op het tij dat zich keert in het licht van de maan danst het vuur speelt met de golven brandend van verlangen voert zij een strijd tussen vriendschap en peilloze dieptes tussen…

Zoveel golft er door mijn lijf: onrust als een woeste branding die te pletter slaat op steen razend, ongenaakbaar en ontembaar. Golven maken dat ik wakker blijf. Vlucht ik naar mijn warme kamer Voel de stilte van de nacht Drink de thee en zit en wacht tot het licht de angst verjaagt.…

We wilden licht meer licht we kapten de boom die in zijn eigen reiken ons verlangen in de weg stond de boom kreunde kermde kraakte zijn laatste vezel scheurde en met een razend suizen van zijn blaadjes sleurde hij zijn leven neer de wind die hem bespeelde week geschrokken uit eindelijk hadden we licht in de kamer in dat licht keken we elkaar…

Het knelt het knalt uit mijn bron van pijn van verlangen van over mijn grens gaan razend vliegen de stukken om de oren van niets vermoedende geliefden zo was het zo is het niet meer naar binnen geslagen kruipend zacht naar buiten ineens duidelijk een pijnlijke wond zo was het tot ik in de wond kruip ruik, zie, voel,…

Het is zo vandaag als altijd, heel lang zijn als altijd de dagen, als altijd smelt elke dag te vlug het blokje ijs, terwijl men nog dagen kijkt naar zijn huid, overal gaten die er gisteren niet waren, overal heden ontwaart, af en aan snelt met afval en water, als razend de lieflijke geile maagdelijke wijnranken bijsnijdt, is het plotseling…

Alleen de lokstem van het water zwatelt in strikt hedendaagse taal, geen touw aan vast te knopen; zeker niet op het razende tijdstip van je verschuimen in een onophoudelijk liggen gaande onophoudelijk weer opstekende storm. ------------------------------- uit: 'Het wederkerige', 2014. *) zwatelen: zinloos kletsen…

Een kleine, bescheiden persiflage op het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig blinkend kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje MAARTSE VRIJE KÜR Maar hoe nu verder, is de grote vraag Wat was er eerder, krokus of de zon Was krokus eersteling of andersom?…

Een iets bescheidener persiflage op maartse Küren en het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje ZOMERTIJD Het lijkt al mei en toch is het pas maart Al kruipen IJsheiligen uit hun holen Voor krokussen de dood of gladiolen…

Zowel het ene als het ander heeft Bart Adjudant geïnspireerd tot een woedend scheldend tierend (nou ja...) razend snelsonnet, als Zaterdagbijvoegsel in ons dichterlijk palet... ______________________________ We kregen vroeger les over natuur Ik zat bij boerenkinderen in de klas Althans op school, wist amper wat het was Om boer te zijn, van…

het zoemen van de bijen en het ruisen van de wind zal ik het missen de geur van pas gemaaid lentegras het stuifzand op een winderige dag en het rood van de ondergaande zon hoor ik dan nog wel het fluisteren van overleden stemmen of zullen woorden versluieren in de dichte mist tijdens het verstrijken van de nacht zal de stormwind razend…

Wat kan als razende storm afbreuk doen aan leven en vitaliteit, als ‘n verzengende schroeiende zon werk doen met te grote vlijt.…

Het razend bonken van mijn hart, De motor van een andere tijd, Mijn verhitte voorhoofd, De warmte van de mens om me heen. Leer me helpen om langzaam in harmonie op te gaan.…

Het razend bonken van mijn hart, De motor van een andere tijd. Het verhitte voorhoofd, De warmte van de mensen om me heen. Leer me helpen, Om langzaam in harmonie op te gaan.…

niet alleen het afslachten evenzeer het maatschappelijk opblazen van Theo van Gogh is moord een onheilspellend fenomeen Theo blijft ook na zijn dood een man van gelazer een razende etterbuil die geen blad voor de mond nam filmde zoals hij wilde in deze post-Pim-periode is iemand blijkbaar pas een Grote Nederlander als hij monddood in…

de treinen sporen glinster glimt op gladde lanen waar af en toe monotone treinen dansen mijn rust verstoren van ogen glijden naar de einder jammert de schelle bel aan de overweg buigen rode armen sperren de kruisweg razende metalen rollen stalen wielen cadansen denderen, denderen voorbij dan raast enkel nog een adem…

gesprokkeld heb uit gevonden stukjes dood om me heen zij waren al verloren hun groei gestopt door structureel tekort aan continuïteit die in het leven van de soorten snijdt diversiteit is al geminiseerd door economische belangen waarbij de mens zichzelf met hoofdprijzen al heel ruim heeft behangen maar de rekeningen kwamen razend…

verlaten is mainstreet natuurlijk nooit een zescilinder draait al stationair en kinderen zullen er zijn in wit en blauw, uit de gele bus zo kalm en sereen, als de populieren langs mainstreet gruwelijk is mainstreet soms een pick-up met razende koppen vol drank en haat in een moordende vaart doen luiken snel sluiten langs mainstreet…

de ganse dag al klagen de winden bij tij en bij ontij stuifsneeuw tolt rond met een onbeschrijflijke snelheid buien hagel striemen met geweld vanuit een kudde razende wolken de weinige meeuwen ineengedoken hun neus in de wind altijd maar de wind die huilt tot oren tuiten die golven doet wentelen en uiteenspatten die sneeuw in 't zand…

(burgemeester Aboutaleb Rotterdam) De Lichtstad is de Lichtstad nu niet meer Begaafde cartoonisten zijn gedood Ze tekenden satire voor hun brood Er kwamen mannen, elk met een geweer In de vergaderruimte ging men neer Ontsteltenis alom, alles werd rood Ook buiten waren er in stervensnood De godsdienstwaanzin ging razend te keer Parijs…

Een zachte winter ging razend vlug. Weldra genieten wij weer van de mei vogels boven de bollenvelden op hun weidse traject. kent de kennende liefhebber weldra in alle toonsoorten van de lieve lente ieder aspect.…

Dan herneemt 't orkest zijn razende galop. 14 - 21 januarie 1917…

hij z'n vleugels toonde hij vol trots zijn kleuren maar voelde zich gevangen diep binnenin vloog hij over heuvels en dalen snoepte van de mooiste bloemen worstelde met zijn kracht die zich 'n weg naar buiten zocht vol energie en met zijn gulle glimlach genoot hij van zijn leven structuur was zijn leidraad nieuwe dingen maakten hem razend…

Vluchtig, zoals alles dat voorbijgaat In de razende tijd die vandaag heet, Waarin alles van waarde afgeraffeld wordt In de doodvermoeiende trant van Matthijs Die het tempo dat hijzelf bepalen mag Allang niet meer bijhoudt, zijn wereld Draait door, net als hijzelf, Had hij maar iets meer van de serene rust Van de moestuin van onze Maarten…

links rijdend alle stoepen mijdend met een uitgestreken kop scheurt die het verkeersplein op hier en daar wat auto's snijdend moed en een groot hart adrenaline neemt de risico’s apart de spiegel kaatst beweging langs bewegging het pookje als pikkie in verheffing bewustzijn is vernauwd tot de cabine alleen de weg het razend remmen zijn…

Als de maan zacht door de bomen schijnt de wind z’n stem in takken fluistert ‘t schemerlicht de dag verduistert besluipt mij ‘n gevoel dat niet verdwijnt Mijn bloed stroomt razend door de ad’ren het hart snelt vol verwachting voort het rustig leventje is verstoord als ik de vijf december zie nad’ren Zou de goede Sint mij willen bedenken…

De mus een zadeneter Zeker van huis uit Wijkt voor geen meter De luis is voor de kleine spruit De vliegende rechter Zegt verbaasd echter Die pruimenboom is groot En is blij met hun dood Van luis en worm In elke vorm Dus vogels verdeel En laat zijn bloesem heel Verspil geen tijd met vechten Ik moet dat al berechten Ik ben wel razend…

Geen geschreeuw van mensen, van voorbij razende auto’s of overvliegende vliegtuigen. Alleen maar die rust Juist door deze innerlijke rust en frisse lucht lijkt het alsof je droomt. Je wilt nooit meer ontwaken. Je hoopt voor eeuwig in deze ‘groene long’ te mogen ademen.…