Netgedichten

netgedicht (nr. 67.120):

Stukjes dood

ik wieg mee
met de vlammen
van mijn klein
vuurtje hoop dat
ik gesprokkeld
heb uit gevonden
stukjes dood
om me heen

zij waren
al verloren
hun groei gestopt
door structureel
tekort aan
continuïteit die
in het leven van
de soorten snijdt

diversiteit is
al geminiseerd
door economische
belangen waarbij
de mens zichzelf
met hoofdprijzen
al heel ruim
heeft behangen

maar de rekeningen
kwamen razend snel
klimaat en natuur
corresponderen
alleen nog in hun
gang naar de hel
de mens kijkt toe en
denkt we zien het wel