Alle inzendingen over redepronk OR schurk OR schijn

oneindig het licht van mijn maan in jouw schaduw kan ik blijven staan kan ik schuilen zacht huilen alleen zonder uitzicht op iets oneindig mijn blik ik ben als jij een schaduw in ons maanlicht…

Ik keer mij af (ach schijn wat lijk je schoon) en zie daar buiten druppels dauw de zon weerkaatsen Mijn ziel zoekt onze band jouw ogen gulzig spiegelen de diamant wiens geslepenheid jouw ziel verblindt.…

Wanneer je dicht bij me bent, Voel je dan de pijn in mijn hart? Zie je de twijfel en angst, die me al zo’n lange tijd tart? Als ik het even niet meer weet, wil jij er dan voor me zijn? Wil je een heel klein beetje dragen van deze levensgrote pijn? Ik lijk dan wel heel sterk, maar diep van binnen ben ik week. Je zou het kunnen weten, als…

mijn blik, is breder dan de ogen het overtreft het gezicht lijkt uit mijn hele lijf te schijnen het kent geen zwaartegewicht het zou wel mogen maar in mist verdwijnen zo ook speelt mijn hand een rol, die rolt zonder tekst en beweegt mijn verschijning in de vinger en de hand neen, niet behekst maar tevens boven zichtbaarheid met amper…

weer een droom de eeuwige stilte rond de maan verdriet om jou het verzwijgen dat ik je mis het is wat het is zo wrang nooit, nimmer nog wezenlijk hier weer een illusie dat stilzwijgende rond de maan toch ten volle in gedachten licht in duisternis het is wat het is……

mijn schaduw en ik een verbintenis in de roodkoperen zon…

raak uitgeblust word doodmoe knars knel wring niet langer doorkruis kolkende luchtmassa's zoek het hogerop Dood, in feite zijn we naaste buren dagelijks kruisen we elkaars pad het licht brandt zelfs 's nachts bij jou bedrieg ons nog even voor de schijn…

Zo gij mij ziet, zo ben ik niet, 't is schijn, 't is leugen: bij u, lief kind, te droef bemind, moet ik wel deugen.…

gematigdheid van Wilders is slechts schijn met woorden wordt heel slim slechts gemeanderd vandaar dat er in wezen niets verandert zijn knechten blijven zitten waar ze zijn de windbuil wappert met een hele hoop verwacht hij echt dat ik voor leugens warmloop!?…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Met houten zwaarden zwaaiden we verwoed, Verkleed als ferme jongens, stoere knapen, Naar schurken die ons landje wilden kapen, Passé, maar het gevoel weet ik nog goed. Vandaar sprak ik mijn vrouw en zei vol vuur: “Ook onder óns huis ligt een vestingmuur!”…

Wij kreunen tegen hekken om het wrakhouten bestaan op de vermolmde plekken is het leven ons ontgaan wij schurken onze lijven tegen geschaafde knoesten in sex de tijd verdrijven voor het voorgoed verroesten wil ons gekerfd bewaren in de ringen van een boom opdat wij nooit verjaren als gelittekend icoon.…

Ooit was jij mijn winterdroom ik kon mijn koude voeten warmen in de holte van jouw knieën heerlijk tegen je aan schurken samen aan de erwtensoep chocomelk met slagroom jouw warmte in ons hemelbed liet me blozen maar ja, nu zo zonder jou trek ik maar mijn bedsokjes aan kruip ik onder een extra winters dekbed van een wolliger schaap…

wolken dalen neer in helder water plengen rimpels over vlakte schurken aan tegen randen aan verte, nauwelijks zichtbaar regen versteent, stuit op blindheid van muren. Ik vroeg het raam om vergezichten tussen lamento en bittergaar er is geen ontwaken geen opstaan, geen vlucht uit de dodengalerij op de rug van roemloze slaap…

Ik schurk tegen de einder aan, risico-bewust over de rand te kunnen vallen. En de glijbaan van de tijd af te moeten dalen. Eindigend in eeuwig zand, zonder enige verheffing. Met de horizon ver onder mij...…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

moeder geworden kort geknipt en kaal geschoren geniet lucht in groene wei teken steken in donzig kale vacht mekkerend schurken verjaagd jeuk ontspant zo kaal en zuigend herkent het lam zijn kale moe maar net zo kaal geschoren had ik mijn moeder nooit herkend dus is een lam intelligent…

Als ik me schurk tegen de verwarming?…

mag ik korrelen in jouw woestijn in het zand van hitte alle dagen onvervreemdbaar bij je zijn nachten met je delen in de uitstraling van pijn om het niet bij je kunnen zijn samen schurken tegen rotsen waar we botsten dat maakte onze korrels voelbaar fijn mag ik als los zand nog door je handen glijden jouw sahara zal mijn gobi…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

hebt gij van mij gezegd Dat nooit een groter schurk, dan ik ben, is geboren? Wie, ik? hervat de Boer: dat klinkt mij vreemd in de oren. Neen Schoutlief! neen, men heeft jou leugens aangebracht: 'k Heb 't nooit gezeid, maar 'k heb 't wel duizendmaal gedacht. 1794…

Laat me mijn ziel schurken, genadig tegen jouw robuuste rug en vertel me van de zwaluwen terwijl ik deze dag bezweer…

Wij hebben oude banden met de Turken Nu  is hun president vandaag te gast Maar Rutte houdt zijn hart angstvallig vast Want Geert vindt het maar Ottomaanse schurken Dus als hij dat bezoek straks wreed verstoort Heeft Mark zoals gewoonlijk niets gehoord. -------- Vandaag begint het staatsbezoek van de Turke president Gül aan ons land.…

Naakt laat je me zelden naderen Dan werp je de handdoek over mijn kop Alsof er achter het netvlies Een papegaai schatert Met een braakbal in de krop Toch gniffel je in een klam vuistje Als jouw schoot sneller ademt Met wankele zwier Met de heupen van een ballerina Mijn verzengend vlees Mijn verzadigde leeuwin Zo schenk je jouw vezels…

Toen brandde een blos van toorn op mijn gelaat, En 'k vroeg: - ‘Hoe brengt mijn goede gids mij hier, Waar al wat is, geen wezen heeft, maar schijn?’ ‘Opdat uw lied,’ sprak hij, ‘geen logen vier', Opdat uw hand zich niet verleiden laat De Waan te plukken voor het ware Zijn!’…

De schijn van rose in een roes van slapen Zo volkomen volkomen stil Wind en wind blazen rose van zacht naar kunstig wit Hand en hand strengelen samen geboetseerd in rust Oog en oog herbergen samen de loutering van licht Muur en muur werpen schaduw op de laatste blik De schijn van rose in een kist van crêpe Zo ongrijpbaar…

Want dat tussen ons was enkel schijn. Ik schreeuw maar heb geen stem. Ik kijk om me heen met m'n ogen dicht. De adem in m'n keel zit klem. Dat wat ik zie is een donker licht. Misschien moet ik toch doorgaan met m'n leven. Al weet ik niet waarom. Misschien moet ik m'n dromen toch nastreven. Juist, daarom..…

als de zon schijnt, schijnt de zon voor jou, als de lucht blauw is denk ik aan jou, je hebt van die hele mooie ogen, waar ik altijd aan moet denken, daarom is dit speciaal voor jou, daarom schijnt de zon speciaal voor jou, daarom is de lucht zo mooi, aleen voor jou, als de zon schijnt…

Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan mijn verre vriend de zon die vreselijk heeft moeten lachen om mijn soortgenoten hier op aarde die tegen beter weten in maar blijven denken dat hij in de ochtend opkomt om zich bij het vallen van de avond te verschuilen achter een naar hem vernoemde horizon en toen ik hem vertelde dat wij ook nog denken…