Alle inzendingen over schoonheid OR benzine OR kofferbak

De geur van gras en benzine bij het maaien op 4 juli. Toch even rusten. Gezwicht voor de verleiding op mijn smartphone te kijken. -Remco Campert is dood- Opnieuw aan de slag. 'We braken het brood en deelden de doden', schreef hij, wandelend op de Overtoom. 'We zijn al bijna uit zicht', schreef hij.…

hij rookt een sigaar het dagelijkse leven sluipt zacht naar de nacht luisteren naar Bach het lijden en het sterven het gewicht van spijt het hart loopt over Bach brengt veel in hem teweeg hij dooft de sigaar een drukke dag wacht aankomst van volle wagons stille mensenzee ongezien dichtbij ongehoorde smeekbeden Bach’s erbarme…

Kijk over de stilte van het water, de zon tegenmoet Zie een kerk, haar klok, het is weer later, maar hetgeen ik voel dat doet me goed. Luister naar het fluisteren van de wind, gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint. Steek mijn hand op voor een laatste groet, denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…

Scheppen, emmers, schelpen in de kofferbak geladen, en de zee aan de oren gezet. Zo galmt het daar, met zoute randen, over bloemen die hun pokon misten, rozen die hun blad verloren, maar die vaas, een lege vaas, met daarop jouw naam.…

Als je als yankee loodvrij staat te tanken En dan opeens wordt volgepompt met lood, Wat zou dan toch de zin zijn van je dood En wat moet je dan van zo'n schutter denken? Wie weet beschermt die man ook het milieu En is hij alle autorijders beu.…

’t Is met het tankstation bar slecht gesteld. Het wordt daar allengs almaar crimineler, men vindt er overvaller, dief en heler die allemaal belust zijn op uw geld. Van de symptomen die op misdaad wijzen noem ik u hier de hoge brandstofprijzen. Nieuwsfeit: Tankstations in Nederland kampen met veel criminaliteit. Dat meldt het Algemeen Dagblad…

Op elke straathoek loert de dood, de dood als messentrekker, de dood als vijand van het leven, de dood die mij met benzine overgiet, de dood als vruchtbaarheid - elk kerkhof een lijmfabriek. Verval, verloedering en tijd, dat is de dood. Gedenk te sterven!…

In de top tien zie je ons heel vaak staan We zijn gelukkig en naast tolerantie Is er de welvaart en de arrogantie We staan in alles praktisch bovenaan Maar bij de pomp vind je die blijdschap niet Want super....liever niet op dit gebied…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wil zo graag Nog even die Jongen zijn van Zo'n jaar of acht Spelen in opa's Tuin, schaatsen Op de gracht, Wil zo graag Nog even weten Wat ik toen dacht Mezelf kortdurend Verliezen in mijn Gedachtengoed van toen - Maar 't zijn, ontdek ik nu, Onbereikbare bestanden Opgeslagen in de hersenen Van toen - 'k moet leven Met…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

Kentekens, koplampen, tranen en tranen Mijn leven of de achterbank en in de kofferbak Tanden op elkaar jouw foto in mijn hand en gaan Mijn helden op radio Gedachten die dwalen Tussen jou en thuis Thuis, koffie en gezellig Was ik er maar Nog 1000 km jakkeren Stil lang de weg De nacht is donker donker Histerisch gekrijs schoppend Leven…

hoe door zomerzon gesnoerd een zak met appels lag te stikken hoe een volle zak met appels lag te broeien op die dag en er zo vastgesnoerd en wel zoet in een kinderzitje lag Ik kreeg het warm en benauwd heel erg benauwd - begon te zweten want het was een uur geleden dat ik wegging uit de stad ik dacht er na - hoe dit zo kwam wou van de kofferbak…

Schoonheid zit van binnen, werd mij altijd gezegd. Maar ik kon nooit winnen, in het verbale gevecht. Ondanks de schoonheid die ik bezat, werd ik gezien als een wrat. En nu moet ik vechten voor mij, De schoonheid tegemoet, Worstel ik me eindelijk vrij...…

Als zware deken hangt geluidloos de nacht wikkelt stille vormen in haar ravenzwarte vacht Myriaden sterren kristallen van licht maken de hemelboog een goddelijk gezicht Het meer bespeelt de volle maan het spiegelbeeld kraakt rimpels in haar zilver als water haar raakt Lopend in de nacht één met zoveel luister mijn blik reikt omhoog…

gezien aan de kant je rode hart bloeide liefde deinde warme hartstocht langs mijn hand jij golfde zomer op de wind van snelle auto’s die in passeren hun motorgeluid even heftig uit moesten proberen ben terug gelopen naar de rode golf in de roze zee die op mijn netvlies gebrand stond de bloem streelde ik maar plukte haar schoonheid…

Schoonheid zit van binnen niet aan de mooie buitenkant zuiverheid kunnen beminnen wat is wel of niet relevant Schoonheid zit van binnen je moet leren hoe dat voelt eerst openstaan om te beginnen niet twijfelen met wat je bedoelt Schoonheid zit van binnen houd dit niet langer gevangen in zelfvertrouwen winnen en toegeven aan verlangen…

verwachten verkleurt onze wereld eens waren we pril en bloeiend loom in de zon dartelend in zachte lenteregen onze tijd rijpt als roodgouden lanen en najaarsplafonds onder de hemelkoepel mooi en onvergetelijk zo onvergetelijk mooi ben jij met het goud van jouw herfst op je gezicht en in je hart een feest van wonderlijke schoonheid…

Als ik niet meer naar je zou mogen kijken het zicht hol en grauw Als ik niet meer naar je zou mogen kijken elk creatuur vergelijken met jou Als ik niet meer naar je zou mogen kijken de wereld verdoemen om wat ik niet meer mag Als ik niet meer naar je zou mogen kijken koesteren wat ik ooit zag Als ik niet meer naar je zou mogen kijken…

je ladderde in veranderend licht de ontelbare treden naar beneden waar de bloemenmand voor heden de kleuren van morgen al had jij hebt selectief naar het zonlicht breken gekeken met armen vol keuzes corrigeer jij stukjes schaduw tot schoonheid en harmonie in balans waar eerst het prille nog kille licht de natuur verkent gaat…

Schoonheid komt van binnenuit, is aan de buitenkant ook vaak zichtbaar... Jammer dat veel mensen dat niet zien?!…

De schoonheid van misbruikte maagden in de modder van een afgestorven meer. De schoonheid van verrotte graven met nazi leugens voor de helden van weleer. De schoonheid van een wereld die we willen redden, kost wat kost, opdat het gruwelijke, het offer en de abstracte schoonheid van het worden wordt.…

schoonheid zit van buiten liefde binnenin zonder schoonheid kun je leven zonder liefde heeft het geen zin…

Ongekende schoonheid, waar kom jij vandaan, hoe jouw gezicht met haar goddelijke blikken en ogenblikken mij voortdurend in beroering en vervoering brengen, een verwarring klopt alsof ik jou nooit eerder heb ontmoet, steeds weer verrassend en elke keer anders.…

Zijn schoonheid is goed verborgen Honderd schachten moet men door Duizenden hordes nemen alvoor Daar wachten ontelbaar veel zorgen Monsters waken aan de poort Beesten zijn trouw uw reisgezel Dorstig de dagen in grijze hel Onversaagden gaan hier voort Zijn schoonheid is een kleuterhand Friemelend aan het tafelkleed Kwetsbaar hart gehuld…

Toen ik heden opzag van mijn leven, Uit de schaduw van mijn stille zorgen, Zag ik, tot de witte diepe verte, Weer de Schoonheid om mij henen slaan, - Tot haar immer onverwachte gaven, Tot haar wijde zegenende handen, Tot de kalme stammen van haar vruchten Ben ik weer gelukkig heengegaan.…

in het frêle ochtendlicht contouren van de prille dag het bespeelt de meibomen rustig balancerend op de wind het draait de deuren open van donker naar licht waarin mensen ontwaken in de spiegeling van eigen creatie de dag trapt af in wiegende beelden vloeibaar wuivend over de schoonheid van het landschap…

De schoonheid van de natuur zo mooi, zo echt, zo puur Laat zij haar mooiste bloemen bloeien ik zag schitterende dahlia’s groeien Mijn dahlia-tuin schonk mij de mooiste bloemen alsof de natuur mij wilde zoenen mij iets wilde zeggen in al mijn verdriet vergeet in al je zorgen het mooie niet Het mooie in de natuur om je heen is van een schoonheid…

dood je wilde schoonheid in een zacht lied als een landschap zonder lichaam of vermaalde rust in stof van verdwenen namen die nooit meer zijn gezien…