Alle inzendingen over slapeloosheid

Na nachten die in slapeloosheid strandden grijnslacht de ochtendstond met gouden tanden als om hernieuwde rampspoed te begroeten. Dus koester ik de schimmel op mijn voeten, vals zingend streel ik met vereelte knuisten heel liefdevol mijn wratten en mijn puisten.…

November brokkelde af in winterse buien, waarbij een straf soort duisternis zich ophoopte tot nachten van slapeloosheid en eindeloos wachten op het onontkoombare oordeel: Laf! Zijn leven vervalsend tot aan het graf zo was het, niet langer zou hij nog trachten deze kwellende kennis te ontlopen.…

Het is laat in mijn slapeloos leven. ---------------------------------------------------- uit: 'Hart tegen hart: gedichten 1975-1990', 1991.…

(Henk van Dijk) en zag boven het water het oog van twintig lentes, wagenwijd open het dreef schuin door het gordijn naar mijn vingers alsof de ondergrondse gangen geen bestaan kenden, ik altijd al geweten had om welke richting ik heen zou lopen met aan de heupen van de Theems de slapeloosheid…

Soms ben ik best wel erg sentimenteel, verlang ik plots naar de slapeloosheid van Bloem, "De Moeder de vrouw", de Vuurtijd verwoord door Nooteboom. Een klein smaldeel sonnetten brengt mij in hogere sferen. Ineens ben ik dan in de Dapperstraat, is poëzie een stoere verzetsdaad, wil ik Marsmans "Holland" uit mijn hoofd leren.…

wil tot tien of toch de zegeningen te tellen van het plukken van iedere dag bewonder het carpe diem terwijl het donkerzwart knijpt rond maag en buik met tranen als druppels moeizaam ontsnappend uit een broeiende kern het leven gaat z’n gang van gisteren naar morgen de tijd wil maar niet beseffen dat hij echt te snel nu gaat te vaak slapeloos…

ik zie het beven van de zee in de branding van eb en vloed krachtig afgescheiden pijnlijk verlangen in stilte weggevloeid ik zie het nemen van de zee in een onstuimige stroom het strand is weer klem gezet piekeren in slapeloosheid een machteloos verzet ik zie het geven van de zee als zandloper langs het water de jutter zwerft nog rond…

Alles overheersend moe Man met de spreekwoordelijke houten hamer Dreunt op hersenpan Duizenden bakstenen Hangen met touwtjes Omlaag aan wimpers Krampachtige kaken Stijf en onverzettelijk Schieten vonken van kiezen Slaap valt aan, trekt zich terug En beukt met hernieuwde kracht Tegen het heftig tegenspartelende lichaam Overwinnen…

de nacht schraapt haar keel de klok struikelt over de uurwijzer op de rand van hun bed likken de slapelozen hun inwendige bloedingen maar: vogelzangen ritselen reeds het ingetogen behang de dageraad tooit zich met verkoolde sieraden mijn krachten schieten kuit Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…

De schemering is de nacht aan het rijpen als ik ontwaak door een vleug gordijnen tocht waarna het afscheid nemen van een voldane mug zich uit in een verwoed krabben over de rug van mijn hand waarmee ik je adem heb verzocht het ritme van mijn strelingen aan te grijpen Een licht ontsnapt van de overloop nestelt zich in de kartelrand gevlochten…

slapeloze nacht steeds weer zoekend naar de zin van het zinloze…

gemurmel van gebeden weerklinkt in vlugge schreden gezien door het oog van de nacht vergaan schuifelend hun stappen verlangen tekent in geheime kracht vaag uitgewiste lijnen laat zachtjes zwijgen verdwijnen waar levenloos gefluisterd is komt de dromenman niet wiegen…

wanneer een vleermuis spichtig de nok van het dak ontschiet en de nachtvlinder amechtig de holten van de surfinea kiest vervagen de geluiden, versterft traag het licht kruinen doemen dominant op hullen zich in donkere pracht een muggenzwerm warrelt kringelend op animeert het straatlicht in de zomerse nacht onder Cassiopeia's Wiegende…

Ik ren heen en weer zonder te bewegen, sluit mijn ogen maar vind geen rust. Ik bel naar zomaar mensen zonder een kik te geven (fluister mijn naam maar zij horen mij niet.) En uiteindelijk weer overweldig ik mezelf zoals altijd; zonder lust. Gevangen in een nis tussen de dagen. Ik probeer te slapen maar ik slaap niet.…

het is vreemd op de stilte te liggen wachten ergens in een verstijfde kamer waar twee adems elkaar vinden in het holste uur van de nacht weten gedempte gangen zich vervuld van geloof en hoop als vliedende gedaanten bleek zich spoeden naar de plek waar leven en dood in koor hun ontmoeting uitbliepen de geest speelt spelletjes met en doodt…

Lig in bed draai me links draai me rechts kijk naar het plafond tracht schapen te tellen na de vijfde rennen ze weg Uren tikken voorbij de slaap is een wild paard waarnaar ik verlang Woestijnen van verlangens kunnen het paard niet temmen wie temt hem wie temt mijn gedachten wie sust mijn slaap ik wil stijgen rusten in de armen van…

zo heel gewoon kokend water een zakje thee gewoon een glas dampend hete rooibos thee schenkbare liefde in de eenzame kilte van een eindeloze nacht drinkbare bronsrode moed transparante gouden gloed in die pikdonkere nacht sympathiek troostrijk vocht het niet mogen maken kan je heel diep raken gewoon wat thee door dat ongrijpbare…

watervallen huilen slapeloze uren verzamelen die wakker worden bij de koffie geen trek om de dag te ontwarren…

behang groot, ik zing een versje tot een doodskophoofd. maar t helpt niet ik wil leven en niet slapen. Dood. Een lampje aan.-…

bij de overburen is het licht uit. bij mij ook wel zo'n beetje, ik groet ze, maar voor de grap. bij de overburen is geen geluid bij mij nog wel maar zachtjes ik groet ze maar voor de grap. ik ken ze niet, alleen van gezicht, en dan alleen nog van afstand. 'welterusten.' ik doe de gordijnen dicht, zing zacht een rustgevend liedje…

De nacht verzwaart wat de dag niet verwerkte verdronken in de grote zee der alledaagse dingen terwijl de boot langzaam verder vaart blijft de drenkeling navelstarend achter geheel omringd door bovendrijvende gedachten zwemt hij richtingloos rond klemt zich dan vast aan zijn levenstaak lijkt niet te beseffen dat ook dit een gril…

wat maakt mij zo bang vanavond, het is de aankomende nacht, de stilte die wacht, de terreur van zich opdringende gedachten. hoe licht ik 't ook is in m'n kamer, om t donker te bestrijden buiten, hoe hard ik ook de muziek zet, de stilte blijft. Ik zet de deur naar de gang toe open, kijk in het trap- portaal. Geesten vechten beneden…

terwijl ik probeer slapeloze nachten uit m’ n ogen te wrijven schuur ik m’ n handen aan harde stoppels te hongerig om te eten te dorstig om te drinken te gek voor woorden alles in mij brandt behalve m’ n lampje dat is uit…

slapeloze nachten brengen mokerslagen gebroken ben ik in staat het te poëtiseren…

Het lichaam moe en uitgeblust de ogen zwaar verlangend naar rust toch weten vele gedachtenstromen de stap naar nachtrust te voorkomen Getob dringt ongewenst naar binnen en laat zich niet door slaap overwinnen Na veel gewoel het licht weer aan pak ik een boek onder bed vandaan hopend dat lezend in het schrijven de zorgen uit mijn hoofd wegdrijven…

Te rusten lig ik stil en hoor het klokke-tikken het meet de nacht, aldoor, aldoor, met ogenblikken. Mijn schone droomgedachte faalt door 't tikke-takken, de slinger steigert op en daalt, gaat rijzen, zakken. Dat klokgetik in stille nacht doet ijzen, ijzen - want slaaploos door gedachten-jacht volg ik die wijze.…

In de nacht, duizenden slapen, maar duizenden liggen ook wakker, staren naar het plafond, draaien zich om, maken aanstalten, draaien zich nog eens om, maken nieuwe aanstalten, staan op, gluren tussen gordijnen door - het is donker, geen ster die valt of zelfs maar flonkert - gaan weer naar bed. gaan woelen, vallen tegen de ochtend in…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter waren door de bliksem…

mag ik je raken nog even bij je slapen als je wakker wordt ik ken het nachtenwaken de ogen dicht voor al het donkere licht geen mens om even aan te gapen ja ik als ik je nu mag raken het witte van je ogen zien en in samen fluisteren gaan we de spoken weer verjagen zacht sluimer je de spanningen voorbij ik telde schaapjes maar…

De ventilator zwenkt en ruist. Hij staat op '3', Ik doe of het de branding is die hij mij laat horen. Een mug zoemt bij mijn oor. Slapen doe 'k nie, Morgen zal het anders gaan, heb ik mijzelf gezworen. Ibuprofen of Diclofenac, het is mij om het even, Eer de haan weerom kraait, weet ik, 't Is Morpheus aan wie ik mij heb gegeven. De ventilator…