Alle inzendingen over tezamen

Ik had je lief en je was verdwenen geen afscheid, plots, niet meer samen verstard onbegrip was verschenen juist waar wij tezamen kwamen in een tongzoen van puur geluk eindigde met een enorme smak verbrijzelde maakte alles stuk met jou in het verwrongen wrak help mij bij mijn terugkeer op aard uit de wreed onzekere droefenis ik stuurloos…

plots zie ik de stenen die ontwaken en wijzen naar mijn weg de vogels die me roepen tezamen op een zelfde weg .. lichter loop ik langs zeven sloten gelukkig zie ik ze nu op tijd ik waag een sprong en loop snel door naar het land van vergetelheid…

Wie weet, hoe ver, in leed en pijn, Wij zullen hebben rondgezworven, Voordat wij weer tezamen zijn. -------------------------------------------------------- Anoniem gepubliceerd in toen het illegale Het Parool, 10 september 1943.…

“Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder” Laat jouw stem horen in meervoud Tezamen taai en teder!…

voor iedereen waarvoor geen tafel is gedekt voor iedereen die voor zich uit moet staren voor iedereen die zich eenzaam voelt voor alle vluchtelingen wereldwijd laat ons zingen ‘Komt allen tezamen’ verschoond van haat en nijd voor iedereen die hunkert naar wat liefde naar wat warmte met elkaar daarom deze wensen aan al die mensen…

Ik omvat met bei mijn armen de tere ronding van haar schouders en hals, en zijzelve doet mij haar zachtglooiende dansende benen omhelzen zo schrijden wij tezamen in ritmische wiegeling Ik zie omhooggeheven haar lief gezicht en dit hevig bijeenzijn drijft mij dicht en dichter tot haar - en wij dansen mond aan mond en hart aan hart en zacht gezicht…

Je bent meer dan jouw problemen ik zie de ontwikkeling van jouw ziel in de balans van licht en zwaarte door plotselinge momenten zonder vooroordelen is jouw lichaamstaal vol van volledig begrijpen je brengt iets waarop het levensboek kan leunen daar is alles tezamen in universele spiritualiteit herken ik jouw gevoelsleven nu de avond…

Tezamen met de pluizen en de gele troubadourtjes. Deze eenvoud is volmaakt. ik wil verwisselen van gedaante. De liefde verzinnen, de liefste. Een merel herhaalt zijn lied. Een vlinder drinkt dauw uit het rozenblad. Het zijn oude vrienden. Het zijn schaduwloze metaforen. Ik wil naar rozen ruiken.…

Als vruchtje ontsproten Gedeelde deel, van beiden samen Grootse kracht; delen, de natuur tezamen Liefste lief in moeders schoot omsloten Jongste spruit op rij, in ons midden, jij Onbevangen, plicht noch pracht Zon en Bloem, licht dat jou toelacht Lief, zacht, moeders sier, moeders pracht, jij…

wanneer de storm weer rondgaat als een wervelwind zijn donkere verschrikkingen uw arme berooide mensen kinderen tezamen striemt wij schamen onze tranen niet die in het donker op U wachten o Geest van God stroom onze harten binnen in koelte van de nachten opdat wij kunnen zingen dat uit de donkerte van plagen altijd uw…

hier liepen wij tezamen op bekend met wisselende wegen van het juichen op het hoogste pad tot huilende verlatenheid in storm en regen bezwerend en vrijlustig waren onze blikken als was een zwoel seizoen verzegd de geur van liefde als een erewoord gegeven vertrouwder dan in het verleden leek ons dit pad van de beloftes hoopgevend als…

We waren eigenlijk al tijden geen stel meer maar nog wel tezaam en wie van ons nog monogaam was, was bepaald niet te benijden. De korte tijd van ons bestaan kon ik jou en jij mij wel lijden om zo de leegte te bestrijden; het was goddank ook snel gedaan.…

Dankbaar voor deze twee je neemt ze mee je schenkt ze liefde, geeft ze liefde, aandacht en heel veel meer elke dag, telkens weer, keer op keer het verandert je leven, je raakt verweven met elkaar, als gezin, tezamen dat kan ik alleen maar beamen je maakt herinneringen, voor nu, voor altijd, gezamenlijk, je raakt ze niet kwijt je waardeert…

Gij zijt een oude gek, zei Trijn, zo g’ ernstig vraagt, Alsof gij ’t niet en wist, wat dat een jonge maagd Met een mooi knechtje doen, tezaam in ’t hooi gelegen.…

en zie daar zijn we weer tezamen om de afstand af te leggen met een steeds zwijgzamere verbeelding misschien zullen we weer vertrekken en verder leven achter het gebarsten raam van de stamboom het schateren hebben we immers achtergelaten in kinderlijven, geen kus meer die nog vruchten schudt uit het koele water dat tussen ogen…

Ik wil dobberen op de stroom drijven in de wind getrokken als een magneet naar de plaats waar ik jou vind gaan we dan samen die weg van liefde en gelukzaligheid als twee herfstbladeren die kringelend gaan met opgewonden blos vleien aan het einde van ‘t pad teder tezamen naast elkaar moe van zwieren in het mos daar in gedempte zonneschijn…

woorden vullen de ruimte pijn snijdt door ons heen daar waar wij alle maskers laten zakken treffen onze zielen elkaar naakter dan ooit zien met andere ogen het lichaam spreekt voelen ons alleen lijden verlaten dragen tezamen delen affectie krijgen respons op vragen die wij niet hadden vuisten gebald het leven gevierd…

Verlangend naar jou Drijf ik op de oceaan Verloren in het gemis Gedachtes raken bevangen Verleden, heden, toekomst Zink langzaam, Tot de bodem van het bestaan Een diepe slaap Vervult mijn wens Geest overstijgt Stroomt weg Naar een plek Waar ik jou ontmoet Waar zielen versmelten Het duister verdwijnt Een huis van ons tezamen…

Verbeelding zorgt voor macht ontsluit tot nu gesloten ramen de letters juist bijeen gebracht voegen gevoel en beeld tezamen tot een onweerstaanbare kracht geschreven om aan te gehoorzamen.…

van me af ik schrik het is tijd om te gaan, terug naar wie ik was ergens is het feest vanavond * ik verlaat het zomerhuis ga langs onvoltooide velden en dagen steeds weer breekt de verte nabijheid was nooit welwillend * vrijwel alles is tegenstrijdig en ruilt zich telkens weer ontelbaarheden liggen op de rand tezamen…

geschapen homo/lesbo Jood de hakenkruisbewonderaars zag hen allen niet zitten klinkt malloot een artiest met gloeiende ogen vol haat evenmin onzin let...de medemens diep verachten de kwade wordt blij voor mij alle mensen op aarde stralende ogen vol liefde halleluja zij aan zij amen verdenk/of laten wij bidden tezamen…

Een verzameling bomen Waar dendrologen tezamen komen Het bestuderen van houtige gewassen Functies die bij soorten passen Bosecosystemen als systematiek Gevormde collectie uniek Variëteiten in cultuur veelzijdig Beplante lanen oneindig Welstand hout Aan de bosbodem toevertrouwd Wetenschap met symboliek Menig exemplaar fotogeniek Botanische…

Vertraagd trek ik gekke gezichten tezamen zien ze er normaal uit Ik spoel mijzelf verder en weer terug, vergroot me en bekijk me dicht op de huid: ik zie er levensecht uit wat voor hoed ik ook draag wat mijn wensen daaronder ook zijn In het duister tast ik in mij naar wie ik ben, luisterend naar mijn lichaam dat slecht te verstaan…

Ik zag het al voor mij, wij tezamen voor de eeuwigheid Helaas, het mocht niet zijn, Ik vul mijn dagen nu met zelfbeklag, Maar ik verzacht de pijn, Met de herinnering aan die mooie winterdag…

Zwanger van zompige geuren Voor ons is er geen treuren Over wat niet was Het prille herfsten Doet de bladeren kleuren Jichtige gewrichten zeuren Hoog staat het oude gras Loom strek je lijf en leden De ogen gesloten in stil genot Verbonden zijn wij, dicht bij God Tweezaamheid kleurt ons bestaan Eens komt de tijd, dat wij tezamen…

Op de dwarse ribben van de aarde onder de adem van de wind bloeit een schoot vol vruchten geen seizoen verbindt Gedragen op aandachtige handen onder de klanken van de stad passeren kleine nieuwe liedjes op een eigenzinnig pad Op ribben,adem,schoot en vruchten op handen,klanken,liedjes pad heft nu het glas en drinkt tezamen wat wijngaard…

In de boomgaard van rivierenland met de Beurre Hardy en de Beurre Lebrun drinken we berkensapwijn en avondthee tezamen met een heel dun koekje de rivier daalt langzaam naar de zee aan jou ontsnapt een duurzaam vloekje in de boomgaard van het oeverland met de Veurnse Reinet en de Winterramboer drinken we avondthee en berkensapwijn het geluk…

eiland van de Laatste Dag boek zonder letter of naam plek om alles te verstaan alle grenzen vallen tezaam was las leefde vandaag korte tijd in herbergzamende eindigheid niets dat spijt of lijdt rust stilte vergeten enigheid het is een open boek het hoofd niet gebroken vragen die vragen oproepen bestaan niet wat te doen…

Hier in de coupé wrikken mensen tezamen en bellen elkaar. U bent een van hen. Maar u slaat hier geen acht op, u moet immers door.…

Jouw naam zat er ook nog ergens tussen, Tezamen met de woorden: ik hou van je! Dat was in de strenge winter van '96. ----------------------------------------------------- uit: 'Dierentalen en andere gedichten', 2003.…