inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.703):

Waar de wind liggen gaat

In de tuin ligt een zachte roep
van een vogel. Kom hier en zing met mij.
Tezamen met de pluizen en de gele troubadourtjes.
Deze eenvoud is volmaakt.

ik wil verwisselen van gedaante.
De liefde verzinnen, de liefste.

Een merel herhaalt zijn lied.
Een vlinder drinkt dauw uit het rozenblad.
Het zijn oude vrienden.
Het zijn schaduwloze metaforen.

Ik wil naar rozen ruiken. Thuiskomen
in het hoge gras
De liefde verzinnen, de liefste.

Schrijver: kerima ellouise, 12 juli 2013


Geplaatst in de categorie: liefde

3.9 met 10 stemmen aantal keer bekeken 442

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Gerhard Burgers, 12 jaar geleden
prachtig gedicht
Rudolf, 12 jaar geleden
Een fraai verlangend vlindergedicht.
geeraardt, 12 jaar geleden
geurvol en geluidenrijk dit...
eliZe Augustinus, 12 jaar geleden
Waar de wind liggen gaat
't is daar dat de waarheid gaten slaat
Pama, 12 jaar geleden
Het is de lokroep van de Muze die het ultieme liefdesspel innoveert en tot het hoogste goed promoveert. Mooi gedicht Kerima.
wiet, 12 jaar geleden
subtiel, iel. met de ie waarin zich ook de liefde vindt.
Egbert Jan van der Scheer, 12 jaar geleden
Prachtige poëzie in beeldende metaforen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)