Alle inzendingen over timtelen OR wrong OR rozenbottel

Onganse zoom onland Van netels brandend of doof Wespensteken, distelprikken En gonzende hommels op honingroof Waar in de lengende avondstond Hij een stelletje boud bezig vond Met wat vervoerlijk in het oog sprong En zijn prille spieblik zich wrong Om het zicht op een snakkende jat Die zich smijdig op haar figuurnaad prentte En…

Dringend ons lauwheid opzij, De Kersentuin kweekte kou En wrong aan het jaargetij! Langer seizoen winter wou... Met het vuur bikte we af; Ons Stadje sloopte het nou! Romance ging erop af Ons voorjaar veegde vlekken Lokkend minne uit vrijaf.…

, nog nat van dauw dwarrelt, uit de geleide groene kruin als stervende zwaan, wel roestig bruin een eerste blad van de plataan zwermen spreeuwen, als èèn grote zucht storten zich met z,n allen in de vlier eten zich rond, kwetterend van plezier dan trekken zij weg, hoog door de lucht eikels in de dop, een wilde framboos fel gekleurd de rozenbottel…

Vizioen, hoe handen woelen in de wrong Van vuurrood haar, en, twee hong'rige honden, Zoeken op vrouwelichaam, waar ze vonden Het heerlijkst vlees - hier - daar - met gulz'ge sprong, En door de hersens 't bloed dreunt als een gong, En tanden, wreed, het druipend tandvlees wonden, En de uren smelt tot dropp'lende sekonden Half bewust'loze…

Gehavend had zij willen liggen onder de vleugel waar hij zijn ballade uit de toetsen wrong - schroomvallige opsnijder de liezen aan flarden haar binnenste rodelippen rillend, zoete pijn.…

Ik schik en bind en vlecht haar haren Liever steel ik haar speld Dan schudt ze de wrong los Tot een deinend boeket Dan zing ik hees naar haar Een wierookpluim in een glazen tempel Gewijd aan de dorst die brandt, Om de druppel smeekt In een hotelkamer zwelt de nacht Voorbij en voor de sluimer Met de smaak van truffels Haar naakt rijst…

De tweede klas wrong zich door de enge poort en ik drong naar haar toe en riep in het tumult: ‘Wil je met mij gaan ?’ Zij keek mij niet begrijpend aan en keerde zich af. de bidder in de catacombe hoort hij ook stilte?…

De aarde spant zich om hem uit te stoten, de roekeloze, die haar greep ontsprong en zich naar hare rondste toppen wrong, waar 't wonder hem der luchten wordt ontsloten – Want vorsing loert in zijn gedoken sprong en heersen ligt in zijne wil besloten; hij proeft de kansen om zich af te stoten aan harde lucht, waardoor zijn schroefslag zong.…

Je hand pakte mijn rok zo renden we door 't gemaaide gras we stonden stil: de lucht betrok wolken wrongen zich in bochten en wegen je zei: 'laat het maar regenen de zon - en af en toe een stortbui' je blik trok als die bui over mijn hart in dikke druppen vielen we samen gaf ik liefde weer nieuwe namen wilde ik voor je dansen op…

Niks dan brokken, ver- wrongen staal en stof dat omhoog vliegt. En resten geschrokken achterlaat.-…

Waar rozenbottels,rode bessen en klimop moest prijken staat nu een verkeerd kleurenboeket. de kerstboom die kan het niet begrijpen die vindt dit maar een raar gezicht. Die houdt meer van glinsterende ballen van sneeuw, sterren en engelenhaar mandarijntjes mogen er wel tussen hangen en kleine pakjes niet te zwaar.…

haar lippen gingen nog net zo rap en glinsterden in decemberlicht zoals de morgendauw toen in april het haar dat hij nooit ontplooide was grijs geworden gestuwd nu in een wrong de lange manen die ze eens sierlijk uitschudde als ze met hem gezwommen had aan de dijk bij opkomend water hij hoorde haar niet meer hij was weer op dat…

Doch toen de dag zich naderde mijn lichaam zich in alle bochten wrong en ik heel zacht 't geluid ontwaarde van een vogeltje dat lustig zong. Toen heb ik eens temeer begrepen dat dromen nooit echt zullen bestaan maar wind en zee en lucht en aarde elke dag mijn angsten zullen verslaan.…

de zwarte potkachel, de pook naast een koperen kolenkit micaruitjes vlammend rood en op de gloeiende plaat pruttelt een koffiepot opa stopt zijn pijp, hij puft tevreden voor zich uit terwijl oma een wrong draait in heur wolkenwitte haar de kleine ramen in het huis van golvend groen glas met sanseveria en begonia op de smalle vensterbank…

heb ik van je gehouden van de mooie gesprekken jouw lieve lach jouw zorgzaamheid onze gezellige uitjes waarin ik ook jouw liefde zag de lucht begon te betrekken werd ongeduriger regen kletterde neer je verhulde je in stilzwijgen hoezeer ik jou ook liefhad jij sprak met mij niet meer gelijk een kameleon wrong je je in allerlei bochten…

Luid roepend en luchtig zwartgrijs zweeft in lange lijnen, wijde wrongen over boomtoppen, spits, opeengedrongen, van het bergwoud, zoekt geduldig en wijs. Het rond vliegende dier geeft steeds vragen aan wandelaars, die hem willen ontdekken. Hun wens moet meestal echter vervagen. Wat mag diens klare stemklank verstrekken?…

What was wrong, where did it go? What was the solution? How was it to cope? The path was turning darker. The light was far to find. Where was the solution? How was it to end? Peace…

niet elk kwartier hoewel we om een eeuwigheid verzochten we voelden ons als opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven, brouwden bier bij nacht en ontij raakten we vervlochten en deinden met de golfslag mee als wier we wrongen…

Vettige levensgenoot zou aan Parkinson lijden Wie ben ik maar ik denk van ja Schoentje wrong, enge angsten dik vet troef Vallen hier toch net twee dikke politievrouwen binnen Ze kwamen net uit het ei gekropen Bleken ook niet zo snugger of onderlegd Blijde boodschap dat ik drink, iets nieuws onder de zon Met een ziekte wordt niet gespot wisten…

Alles voor dat liefje , ofte hartediefje, ik wrong me in kronkels, karbonkels, pijn of niet Wilde behagen en om liefde vragen al deden enkels en voeten het later niet meer of noch amper Je bleef alles eisen van mijn mooi voetwerk en zo fraaie enkels, maf wel naief en zo vol vuur en vlam; Gedwee werd ik gedreven net als die toch zo diepe fraaie…

Een blanke nymf steeg ze uit het marmren bad, En toefde op de eerste treê; heur armen beurden En wrongen 't blonde haar, dat druipend nat Nog van den amber der violen geurde.…

by time Waiting for dreams to come true disappointed they never do Getting lost on the obvious track disappointed there's no way back Learning more each day disappointed why this way Wondering how to do this better disappointed still no answer Intelligent individuals disappoint me Acting like stupid imbecils Some say I'm wrong…

Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten, En werd een gek die bloed van liefde vroeg: Ik had hem lief - en sloeg en sloeg en sloeg De spijker door zijn hand in 't hout dat barstte.…

ik denk zo vaak aan hoe het vroeger was toen ik als kind nog over beekjes sprong ik had een lied voor ‘t al - bij elke pas en hoe ik waadde in een waterplas hoe er zinnen in mij rijpten die ik zong ik denk zo vaak aan hoe het vroeger was tonen verstomden in een giftig gas toen daar de herfst zich in mijn botten wrong Ik had een lied voor…

modestia vestra (de maat die u past) hij vond de tombe bij zijn bakermat en wrong zich steunend door het mangat heen de wieg in die de grote man omvat het diep dat leeg en vol atomen scheen verknocht aan domme machtssymbolen speelt hij met pistolen telt het geld nog maanden kan hij hokken in zijn holen en zich verdichten tot beproefde…

'k Zag de drang waarmee de bomen zich uit de aarde wrongen terwijl ze hees en hortend zongen; terwijl de jaargetijden vlogen verkleurende als regenbogen ..... Ik zag de tremor van de zee, zijn zwellen en weer haastig slinken, zoals een grote keel kan drinken. En dag en nacht van korte duur vlammen en doven: flakkrend vuur.…

In bridgetown zat een schoppenboer te azen op de queen of hearts maar trok steeds the wrong cards. Door te pochen en te snoeven verspeelde hij snel al zijn troeven she did not like him, that's for sure. De hartenkoning van pokerville kwam toen ook bij black jack aan en zag er hartendame staan.…

De deur van gisteren zwaaide dicht Bijna uit de hengsels Het gepolijste eik kraakte Zij wrong aan de knop, trok, hield vol Zonde van de moeite, het verspilde melkzuur De vervlogen uren verzamel ik Als een hamster In mijn wangen gepropt Dan verzink ik, door algen overwoekerd Tastend in het slijk Naar haar, de halve maan, halve bol De tijd…

Dus klaagde Phillis laatst, met tranen op haar kaken, En wrong, gelijk ontzind, haar hagelwitte krop: En rukte zo veel haar in een uur uit haar kop, Dat m'er wel met fatsoen zes ballen van kon maken.…

de foto's waar ook mijn moeder, jong, zo bij datzelfde muurtje zat met broer en zussen, moeder, tantes, dat strand dat nog hetzelfde was, 'k de einden wand'lend langs kust bedacht, mijn levensloop in een gedicht, een winteravondwandeling met vriend, nog net met jou bezocht 'k het vuurwerk had genoemd, mijn tong veel in gedichten wrong…