9964 resultaten.
zonder morgen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.120 eenzaam en gelaten
verdwaasd zijn blik
door iedereen verlaten
een zacht gesnik
hoopvol voor een dag
geen verlangen naar morgen
wat rest van zijn leven
een moment zonder zorgen
dan stopt het huilen
ogen lichten op
zijn hart zwijgt voor even
eenzaam
was zijn leven…
Het Stille Paradijs
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 909 Ze loopt door het dal
van de verlaten wereld
langs gevels van puur porselein
Door de sombere straten
verlangt ze naar de wereld
De wereld die nooit meer zal zijn
Verborgen in verlangen
in dromen en verhalen
en diepe stille wensen
Geborgen in de duisternis
en de eenzaamheid
van ons, verlaten mensen…
Winterdag
poëzie
3.0 met 3 stemmen 739 De wolken dreven wondersnel,
De bomen bogen naar elkaar.
O mannenliefde! o wolkenspel!
Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar.
Fel blies de kille winterwind
De loverloze lanen door.
'k Had willen wenen als een kind,
't Was of die wind mijn hart bevroor.
Toog ooit zo bleek, zo stil…
alleen gezeten
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 576 alleen gezeten
in een bootje op de zee
helemaal verlaten
wat moet ik er toch mee?
de duisternis valt in
dobberend op golven
val ik maar niet in slaap
onder eenzaamheid bedolven…
oude fabriek
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 874 wat nog hangt
in de oude fabriekshal
is de leegte
maar nu zonder
het gestamp
van zware machines
een verlaten overall
hangt eenzaam
aan een roestige spijker
'een symbool van verlatenheid'
het laatste teken van leven
is misschien wel 't jonge berkje
dat zich heeft genesteld
in de scheef hangende dakgoot…
Vorst
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 110 Bevroren wegen
Nevel en kou
Sluiers die voortbewegen
Damp uit een vossenbouw
Een dikke tak kraakt
Een eenzame vogel die de weg is kwijtgeraakt
Sferen van verlatenheid
Rijp over een heidevlakte uitgespreid
De weg langs kale kruinen
Een verlaten wandelaar in de verte aan het struinen
De sferen van verlaten
Maar de vos in z’n hol houd…
Finis
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.216 Ik hoor een klagen, klagen immermeer,
zoet, droef, een klagen van mijn jonge lief,
die troosteloos is en treurt om hare jeugd,
ach, troosteloos.
‘Tot een groot lijden ben ik uitverkoren
en smart ligt, donker bloedend, midden in
de pracht van al mijn arme, jonge leven,
mijn jonge leven.’…
Over de troost.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 155 Veel woorden van troost
zijn van zichzelf vaak troosteloos.
Ze worden gegeven
Als verzoening met het leven,
Gedachteloos.
Men vindt ook vaak troost,
met een bakkie troost.…
Eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 634 Ik voel me soms
eenzaam en verlaten.
Kan dan met niemand praten.
Wat in mijn gedachten
zich afspeelt.
En denk dat ik iedereen
er mee verveel.
En kan alleen maar dromen,
Dat ik daar toch
alleen uit kan komen.....…
zij ging al
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.432 een lieve meis
heeft haar jeugd verloren
zinloos en plots
eindigen haar woorden
stokt de weg naar voren
haar jong verleden
een scheppende bloem
sterft in het heden
bladeren van geluk
zuigend naar het licht
buigen troosteloos
worden machteloos
afgesneden..…
Zwarte eenzaamheid
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.146 Jij hebt mij immers verlaten
Droeve eenzaamheid wint ’t terrein
dat uit louter reine liefde is geboren
waar water proefde als zachte wijn
en elke blik op jou mij kon bekoren
Enkel eenzaamheid woont er in mij
zeggen druppels regen uit mijn ogen
want mijn verdriet loert van dichtbij
op de signalen van mijn onvermogen
Zwarte eenzaamheid…
Ondergang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 859 Turend naar de verre einder
waar het licht al avond schijnt
houdt ze de ondergaande zon
behoedzaam in haar handen
maar als zij louter vagend
zijn liefde schimmen ziet
drijven koesterende stralen
dovend in verkilde tranen
weerloos drinkt ze stilte
uit geleegde eenzaamheid
voor ze als gewezen engel
vleugellam verzinkt…
doods
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 637 eenzame momenten
ik buig mijn hoofd
alsnog hopend
op een nieuwe lente
"la rose noire est morte"…
Wanneer verlies?
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 709 zon verdringt
Sta ik stil
in het schijnsel
van mijn schaduw
beweeg ik niet
stokt mijn adem
in de wind
Wanneer de sterren
hun licht doven
en niets nog betekenis heeft
zweef jij
in mijn gedachten
ongrijpbaar
als altijd
Jouw stempel
ligt op de spullen
die jouw aanwezigheid
verhullen
Je hebt de kamer
nu 45 minuten en 33 seconden verlaten…
bang om lief te hebben
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 801 ik ben bang voor 'houden van'
door de gevolgen van de vlam
als eenling ga ik door het leven
met te veel trots om op te geven
terwijl ik de vrouwen op afstand houd
zijn veel van mijn vrienden al lang getrouwd
uiteindelijk zijn dan ook mijn schoot en handen bezet
dan wel door een kat, merlot en sigaret…
Je Bent Zo Lief
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.181 Ik wil niet dat je ruzie maakt
want je bent zo lief
Toen die nacht jouw stem
gedempt en vervormd door
de broze tussenmuur
Ik volg je silhouet
Je gelaatsuitdrukking
Traag, je gaat weg
En met het sluiten van de deur
ben je er niet meer
Mijn kopje koude thee
Je bent zo lief
zo lief
[Opgenomen in de bundel "Dicht in de Buurt" (Groningen…
Verlaten
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.807 De drank bereidt ons niets dan gal,
En morgen vond ik mij weeral
Verlaten.
Geen liefde meer, geen hope meer.
‘Hebt gij mij ook, o Heer, o Heer!
Verstoten?’
De wolke zwart daarboven drijft;
Het licht verdwijnt, de hemel blijft
Gesloten.
Alleen, alleen, zo gans alleen!
Hier helpt geen klagen noch geween
Noch smeken!...
Welnu!…
De verlaten vrouw
poëzie
3.0 met 4 stemmen 994 De nacht weer, de slaap weer vergleden,
Wéér de eenzame herfst van het licht
Aan de ruit, wéér de klem op mijn leden,
Of mijn ganse bestaan is ontwricht.
En mijn ogen sluitend, mijn handen
Geperst aan mijn borst, bij mijn hart,
Voel ik starend 't onzalige branden
Van mijn liefde en haar vlijmende smart.…
Je hebt me niet verlaten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 226 Ik heb mijn hart ferm gesloten
voor het geval er een ander
binnen komt geslopen
en ook al klopt hij hard
ik laat hem buiten staan
alleen jij kan zomaar binnengaan
je bent gegaan
maar ik weet het zeker
je hebt me niet verlaten.…
Groot verdriet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 126 Soms kun je het niet meer aan
Niemand om even mee te praten
Je voelt je zo eenzaam en verlaten
Nu moet je alleen verder gaan.
En toch gaat het gewone leven door
Maar wel heel anders dan voorheen
Niet meer bij elkaar, maar zo alleen
Je vraagt je af: waar leef ik nog voor?…
Geritsel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 86 terwijl jouw geur waar ons thuis
op is gebouwd vervaagt en
de smaak van je hongerige
mond en gretige vingers van
mijn begerige huid worden
gewist door de lauwe lenteregens
terwijl de zachte voorjaarswind
onze kille, harde woorden, met
afschuw gevuld, voorbij de warme
veiligheid van ons paradijs verdrijven
hoor ik het verre gefluister…
schaduw echoot mijn beweging
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 257 de voordeur laat me uit
galmt vriendelijk geluid
van kettingen en sloten
vrijheid die zij buitensluit
tralies zijn nooit echt gebroken
ramen kijken op me neer
donker in hun blikken
ogen zullen nooit verschijnen
alleen een trage armzwaai
gezichtsloos achter de gordijnen
het vage licht valt vuil
verzuipt de kleur van klinkers
die…
Stil huilen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Soms verlaten
vergeefs roepend
na een enge droom
stil liggen huilen
onwetend
of ik hard genoeg roep
mijn stem niet gesmoord
in stil liggen huilen
Het is een stempel
van verlangen
naar geborgenheid
in een veilige schoot
een stempel in
mijn ziel, mijn fado
zonder weemoed…
loos
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 717 troosteloos
zinloos
eindeloos
dit verdriet
niet echt
zonder
schijn
moedeloos
mateloos
spoorloos
bij zoveel leed
blijft
zelfs de dichter
woordeloos…
Bang
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 2.265 radeloos
en bang
vecht ik
al zo lang
eenzaam
en verlaten
te bang
om over
angsten te praten
iedere dag
en ieder uur
sloopt het mij
dooft
't mijn levensvuur…
Sprakeloos
netgedicht
2.0 met 106 stemmen 11.234 Zonder een verlangen
vraag ik mijzelf
waarom ik
alleen mijn eenzaamheid
niet wil
verlaten
en wacht op dagen
die zwijgen
en woorden
die volgen
wanneer ik mijzelf
weer zichtbaar
maak.…
Verdraaien
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 513 De woorden zijn stenen
die vallen
in de cirkel
van beloftes
die nooit breken in
de
verlaten
schaduwen
van vrienden
die niet in vijanden geloven
en minaars
die alleen
hun eigen eenzaamheid
beminnen.…
afgesloten
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.248 eenzaam
verlaten
en alleen
er is niets dat me nog kan raken
niets dat ik nog voel
mijn hart voor eeuwig afgesloten
niemand vind ooit de weg
niemand kan me nog helpen
niemand kan iets doen
aleen ...
de Dood…
Aan zee
gedicht
3.0 met 116 stemmen 36.325 Een gore zee;
Aan 't strand daarvan:
Van lieverlee
Een eenzaam man.
Zijn blik is naar
Verlatenheid -
Geen uitzicht, waar
Men die vermijdt.
In 't niets verglijdt,
Zonder misbaar,
De hooploosheid
Van weer een jaar.…
Dromen die uitdoven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 728 Denkend aan de woorden en de wachtende ogen
die verlaten wat ik niet meer kan bereiken.
Of niet kan verzinnen waar de eenzaamheid me dwingt
en steeds begint met gebroken vertrouwen.…