310 resultaten.
corrosie
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 637 het zal mij
aan mijn reet
roesten
zuurstof vreet
de aanstoot is CO2
heel fijn
kankerend verlaat
ik dit leven
stof tot overdenken
zo ver ga ik.....…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Onder de rook van Amsterdam
gedicht
3.0 met 21 stemmen 5.461 Zon roest achter horizon.
Vreemde vogels roepen,
zoeken in donker grasland.
Een zwaan glijdt
over het roetglas van water.
-----------------------
uit: Tirade, 1976.…
marsmannen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 754 Wij kunnen geen gedichten schrijven
zijn gewoon een stel gefrustreerde wijven
We kunnen geen onderwerp bedenken
waarop jullie ons hoog zullen ranken
Tuinkabouters en mannen in de overgang zijn al met een gedicht vereerd
Maar dat viel bij ons verkeerd
Seks met marsmannen was ons eerste idee
maar dat spoelden we snel door de plee
Een perforator…
tijdloos
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.121 knarsend geluid
doorweven in roodbruin
vergane dromen
krakend roest
als verlangen
aan een leven
verward in kronkels
gedraaid
in breekbare tijden
als stukgelopen radars
in de klok
van het leven…
traction avant
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.084 nog ver voordat
de roest zich vormde
was het de trots
van menige fransoos...
ondanks de dikwijls
erbarmelijke staat
is het nog altijd
een gewild voiture
geliefd bij verzamelaar
alleen moet er nog heel
veel werk worden verricht…
Chinese haiku VI (God)
gedicht
2.0 met 9 stemmen 26.714 '
En Hij antwoordde zeggende: 'Nondeju,
't zal me m'n reet roesten, als je maar niet met me spot!'
-----------------------
uit: Klapvee, 1991…
triomf
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 56 wat lust was, wordt roest.
de dader is bekeurd. slijk
verdwijnt in de stroom
van het slijk en de stroom.…
Digitale wereld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 150 De digitale wereld,
leeft zonder interactie.
Waar is toch dat echte,
al was het maar een fractie.…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
De roest van het bestaan
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.181 Geen proeflokaal kan mij behoeden
Voor wat er vroeger is geschied:
Er is zo’n donker hoekje niet
Of ‘k moet voor ’t verleden bloeden.
“Je moet je naar de toekomst spoeden
zonder de roes van drank of wiet.”
Het blijft een hol en somber lied
Om ’t dagelijks gemoed te voeden.
Met een traan op beide wangen
Zie ik wat de toekomst biedt.
Al…
As roest niet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 184 Het roest vertelt het
najaar door de ruit, waarmee het
seizoen vervelt tot in z'n huid
en in transparante blaren,
strekt zich duizend vleugels uit, warmt
zich bij het open vuur de winterbruid,
dit lied telt glazen met z'n toverluit,
verdrinkt, om de muze in te luiden,
klinkt de vlijt door blinde jaren heen,
schrijf in as je naam naast de ware…
Zo ook de mens roest
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 187 hoe mooi is mooi
als ik lagen schraap
van de ogen
en je huid schuur
met mijn vergeelde nagels
die ook de schoonheid
van vergankelijkheid
aanschouwelijk maken
hoe vol is je leegte
als ik jouw adem
opvang in jutenzakken
voel jij dan nog
waar licht voor staat
als de avond
in krans slagaders
is gerijpt tot kalk
als ik je naakt…
- Nagels van roest -
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 501 De nagel in de muur,
slaat men dikwijls
ongewild ernaast, en de
kracht die je uitoefent
wordt niet doorgegeven.
De betonmuur is harder
dan men dacht,
mysterieus,
de nagel buigt als
een ongewoon ijzer
roestig, hard,
met een spitse punt.
Ruwe nagels
vormend in een muur duwen
slaan in met bruut geweld.
Druk die je op de kop
van…
rust roest
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 244 erosie is de meest
ultieme vorm van geduld
en vasthoudendheid
de tijd mag hier
geen naam hebben…
Rust roest niet
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 64 Rust roest niet.…
zij roest in haar boeien
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 535 struinen
wij braken met dijken en pieren
de golven omdat zij ons met hun
kracht zouden hebben bedolven
jij wakkert de wind
tot orkanen en wij luiden
klokken omdat we de gaten
gaan stoppen die door het
water en stroming ontstaan,hopen
in het geweld niet ten onder te gaan
wij voelen ons sterker
met de natuur in de kerker
maar zij roest…
Voor even weer samen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 237 handenwringend
samen zittend
in dat intens diepe
grote verdriet
hun angst delend
is daar die arm
is hij weer
voor even
de jonge man
met wie ze ooit
zo vol liefde
en vertrouwen
de grootste stap
in haar leven nam
een moment van troost
daar ligt immers
hun kind
vechtend
voor haar leven…
Speeltijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 186 De dagen van ooit zijn vol rust
en van staal
ook lang genoeg om bij het inwikkelen
van het stervende zonlicht
roestig de rust te zoeken
ongebarsten slingeren de glazen paden
door polders en beekdalen
elke minuut door het licht verschillend gevormd
zoals zwierige linten in een zomerbries
onophoudelijk onverwachte danspassen zetten
de statige…
ketting
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 89 verbonden door een las
onmogelijk meer los
zelfs niet in de war
met tussenschakel
oneindige reeks
ovaal rond
overal omarmend
veel vrienden
het midden
eind en begin
zandloper
D – sluiting
schroef en oog
blad en steen
gespannen kracht
sprekende letter
niet strak staand
schots en scheef
losjes liggend
stevig staal
roestig…
Peugeopel
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 270 Een Opel is wel duurzaam, niet sportief,
Wel dégelijk, maar niet zo comfortabel,
Nee, dàn is een Peugeot juist formidabel,
Je neemt daarbij het roestgevaar voor lief.
Maak eens een auto die, ná het fuseren,
Het beste van die twee kan combineren!…
horse with no name
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 261 als dit roestige paard
een naam moet hebben
zal het er één zijn
van lichtvoetigheid
doorluchtig vooral
zoals fragiele paarden
zich door 't leven begeven
en hoog op willen springen
tot pakweg de zevende hemel…
fiets
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 174 (naar Gertrude Stein)
een fiets
is een fiets
is een fiets...
maar dan wel
met twee wielen…
Tocht
gedicht
2.0 met 9 stemmen 12.618 Langs heiligenprenten
de rozenkransen
de tuinkabouters
de waterpomp.
Langs de vuilniszakken
de waterplassen
het vermoeden van ratten.
De paadjes zijn effen
het hekken knarst niet
de gewassen zijn jong.
Hier kleven geen bladeren
aan de stoep
geen salpeter in oude kelderkasten
geen lekkende zolders.…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Halloween in Holland
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 172 Eind oktober, stil op het terras
Nu en dan de zon vanuit een wolk
Schijnende voor vaderland en volk
Glas geblazen urn waarin je as
Wang aan wang, een allerlaatste zucht
Krom gebogen treurt het najaarsriet
Grijnzend de pompoen die alles ziet
Makend van de dood een boerse klucht
Niets dringt tot de tuinkabouter door
Mos bedekt zijn muts…
Ander Nederland
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.042 Nederland
ivoor niet glanst, zilver roest
het bordje bij de grens nu zegt:
H O O G S P A N N I N G…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
telkens weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 dat blaadje
op de grond
was de eerste
niet meer donkergroen
getand met gehavende nerven
en een teer krom steeltje
het bruine onstuimige roest
heeft zich hiermee aangekondigd
een belofte
die ik niet vergeten zal
ik verlang naar zijn storm
het grijs
nattigheid
onbesuisde woestheid…
bij Kampen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 268 ze staan daar maar
en zullen nooit meer hijsen
oude kranen dik onder het roest
ongeordend terzijde geschoven
in een weiland langs het spoor
als verdwaalde giraffen
die zich vertilden aan de
zwaartekracht van de tijd
en in blessuretijd
nog even mogen blijven…