14655 resultaten.
Mannen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 190 Wat moet de wereld zonder mannen
Met vuur verwarmen zij de aarde
Bevruchten haar met wind en zaad
Zij weten van haar grote waarde
Beschermen haar met kracht en daad
Wat moet de wereld zonder mannen
Stoer en zorgzaam, hard en zacht
Zij redden ons waar rampen zijn
Brengen voedsel waar een klein kind wacht
Geven daar waar nodig zonneschijn…
Haar dochterzoon
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.190 kleur verliezen
en tranen onvermijdbaar zijn
Het afscheid
was eigenlijk al jaren geleden
toen de hete waterbellen
hun dood stierven in het ovenvuur
en zij haar meisjesjongen uit haar lichaam trok
in het vroege late ochtenduur…
Beloftevol
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 531 een haast te vroege zon
over het ochtendland
en het oog groeit
naar jou, het eeuwige.
ik zal je verhalen over een verre zomer
die we sjouwden als een warme deken,
en je streelde vlinderwoorden
van een ongeschoolde schilder
van jaren her.
zo woelt een vreemde wereld:
groot in meer verliezen,
klein wat ons nog rest.…
Ode aan de traagheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 110 schrijf de laatste regels in uitgebeende trage taal
verzamel de moed om de kust uit het oog te verliezen
zoals de vis tam en stekeblind oefent in onderaards geduld
laat tranen een voor een over schaarse woorden vloeien
bloed spaarzaam druppelen op het onbeschreven schrift
zoals het bewegingsloze dier dat in donkerte op helderheid wacht
laat…
Het woud van oog om oog
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 170 Intussen oefent zij
zwaard- en vechttechnieken,
en rent door het woud
van oog om oog,
waar zij haar messen slijpt
met tegenspraak en
heerst met brute kracht.…
Zaagsporen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.267 Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen
Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld
Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot…
oog voor detail
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 175 de loep
vergroot
naast het
beeld m'n
oog ook.…
het oog van de gedachte
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 397 alsof lucht ledig is
door mij heen blaast
daadwerkelijk in onzichtbaarheid
zoals, titelloos
het gelaat
in een gedicht
dat onder metaforen van de zee kruipt
en het zwijgen wordt opgelegd
zonder onderhandelen
over woordwaarde of het aandeel
tot berusting, het gegeven dat aanbreekt
wanneer een zoutpilaar wordt bekleed met verte…
Gemartelde liefde*
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 228 (Hemelwerk)
Mijn wil leek gebroken
Voor even
Soms lang
Al jaren weer werk ik
Met soms nog
Die hang
Die lust
De waarheid van
Boven
Die heldere ogen
Zij spraken en
Zeiden: 'jij hebt het
Gehaald'
Terwijl ik toen kroop
Door het oog
Van de naald
*
Uit: 'Het oog' van Vladimir Nabokov…
De boog van de schepper
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Publiek, de dichters op de eerste rij van
blinde stoelen, mijn plaats is achteraan
onder het oog van het gebrandmerkte raam.
Waardoor de maan van zieners schijnt
voor de dichtregels die ons raken, al dan
niet op rijm, voor alles wat we denken te zijn.…
Eigen schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 154 Zie mijn eigen schaduw niet meer,
Twijfel over mijn bestaan -
Hoofd vol loden gedachten,
Gedachtenstroom stroperig
Tot stilstand gebracht
Buiten bruist het leven
Binnen leeft de dood…
Recreërend
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 288 Ontsnapt aan de rijmen van
smachtende heethoofden
(anekdoten die qua lolligheid
niet voor elkaar willen onderdoen)
sta ik recreërend
aan het perspectief van de leegte:
het Dwingelderveld
(daar waar het oog van Achterberg
je terzijde staat)
Hier moet het toch lukken
verbale vormen om te zetten
naar nieuwe sentimenten, Gerrit?…
Met een half oog?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 van niets te leven dan
van de synthese uit de
winterwarmte van de grond
om in de gerijpte nevels
over te gaan, waaruit de
verborgen zon hem baarde
een schuilplaats onder het
onbeschreven blad, energie geladen
uit eigen kringloop, voorloper
van gedroomde wensen met
een half oog geopend in hun
winterslaap nu nog naakt
en in…
Het innerlijk oog?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 34 In een vermorst land tasten
reizigers in het duister, ze
wassen hun handen in een
grijze zon en dekken hun
vermoeide sporen toe,
papieren grenzen rotten in
het raamwerk van tevredenheid
en overvloed en blijven stromen
hangen een onwrikbaar taboe,
het ontneemt de intrinsieke
ruimte van ziel en geest, het
autonome recht van mobiliteit…
Het Inner-oog?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 20 Het biezen hart heeft
ongetelde kamers, de
verlichting kiert door de
ontboezeming, het inner-oog
ligt in het laatje van verwachtingen,
de waarheidssleutels liggen onder
de mat van de kaal gelopen
verkenningen, de scharnieren van
het glimmende harnas van het
heden moet nog worden gesmeerd, als
- tot de laatste draad - versleten
jas,…
Schouwer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 73 Wat doe je met de zaken die je ziet
Waarschuw je de betreffende personen?
Bespaar je hen een ongekend verdriet
Belet je ze hun karma op te schonen
Wat doe je met de dingen die je weet
Die onherroepelijk hen zullen schaden
Hoe kosmisch is de wet voor een profeet
Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden?
Hoe heilig is de gave die hij kreeg…
Gestolen uit het leven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 35 Zo teder en zo puur
Puurheid in het verdriet
In verdriet zo alleen
Alleenstaande moederziel
Moeder zijn is voor altijd
En altijd blijft dit gat leeg
Leeg is het hart van ons voortaan
Vanaf nu is het hart verloren
Verloren in verbijstering
Verbijstering voor iedere ziel
Allen rouwen voor het kindbestaan
Door het leven van ons gestolen…
Boze Oog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 mij aan te merken
Ik ken de wereld, de mensen
met hun kleine zielen
hun kleine verstand
en kleine beslommeringen
Ik begrijp hen, ik zie
de schuld en de schaamte
waarmee ze zichzelf straffen
voor hun leugens
om de lijken in hun kast
verborgen te houden
die ik wel kan raden
en fluisterend doorvertel
als een gareel, een dwingend oog…
bellenblaas
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 127 geluidloos
betoverd blaast de wereld in
vorm en kleur doorzichtig mooi
glimlachend ziet de moeder hoe
haar kind zich steeds opnieuw
in magie verliezen kan
voor even betovering
voor even bevrijd…
Je kunt...
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 235 Je kunt bergen verzetten
en struikelen over een steen
je kunt veel vrienden hebben
maar je voelt je zo alleen
Je kunt schip gaan, bakzeil halen.
nacht braken, een code kraken
je kunt op een blind paard wedden
maar je kunt niet alles hebben
Je kunt zwart rijden, over wit uitglijden
je kunt wegduiken, plooien gladstrijken
je kunt hoog of…
Zuid-Limburg
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 53 Zwerf met mij mee langs glooiende heuvels en door lieflijke dalen,
geniet van prachtige vergezichten.
Zie kronkelende beekjes sloom het landschap aaien,
laat jouw hart door dit schouwspel verlichten.
Proef met volle teugen,
van de zachte G en vriendelijkheid.
Een stukje vlaai is zonder leugen,
’n echte niet te missen heerlijkheid.
Wandel…
Trouwe supporters
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 Wie het spel niet meer spelen willen,
omdat ze hebben verloren,
verliezen aanzienlijk.
Verliezers verliezen hun supporters niet,
omdat ze zelf graag winnaars willen zijn,
die niet verliezen willen totdat.
Totdat supporters opgelucht beseffen,
dat slechts één slechte verliezer,
onsportief verloren heeft.…
Weer voorbij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 864 De stilte is elke gedachte die
begint met een stem
die
verstopt
vraagt waar
het leven wacht.
Wacht in gebeden zonder
geluk
en de koude hoop
weer tot leven wekt
met de verloren waanzin
en de vertrouwde dood
die weer een stenen
stilte
van grafstenen
achterlaat…
Het stukje eigen
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 50 heerlijk
dat gebaar
als jij iets
door de
vingers laat
glippen
niet gezien
onopgemerkt
een toeval
of gelukje
verloren in
kleine stukjes
je had het
nog net
en nu is het
verdwenen zoiets
doet nauwelijks
pijn maar
verlies is nooit fijn
het stukje eigen
dat jij verzamelde
maakte deel uit van
wat je bezat dat je
zelfvertrouwen…
Tijdelijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 568 Grijpbare minuten.
Dwalend in de echo´s
die ik niet vertrouw.
Verkeer zonder woorden
Mensen met
vragende gezichten.
Bestolen en kijkend naar elke
dief die spreekt over hun tijd.
In de wereld die
altijd begint met de tijd die
ze verlangen.
Is de tijd voorbij
of gebleven wat hij beloofde?
Is de tijd
verloren of
bewaard…
Onbegrijpelijk
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 2.349 Onbegrijpelijk
Ik kon werkelijk niet begrijpen
dat een leven in mij ontstaan was
een persoontje langzaam groeide
in zijn eentje voelbaar stoeide
soms heel heftig
dan weer rustig
en na amper veertig weken
zuigend in mijn armen lag
Het is echt niet te geloven
dat ik als kind zo kon genieten
mijn geluk altijd compleet leek
zonder maar een…
Verstand verliezen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 2.209 Met mijn emoties
Waar moet ik heen
Tegen de muur smijten
Het uitschreeuwen
Het moet ergens heen maar
Kan geen kant op
Ik wil eruit
Weet niet hoe
WHAAAAA
Ik heb het gevoel
Het te verliezen
M’n verstand
Ik heb het gevoel
Ik word gek
Alles in m’n hoofd
Het stoort
Kan niets meer doen
Moet iets doen
Moet nog leren
Morgen tentamen…
Verhardingscultuur
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 334 gebouw museum
mag niet overleven
nieuw ambachtslui liefdeloos
snel gebouw warmteloos
en
de lampion rechts in de hand
links het mobieltje
nep met batterij zo lopen zij
had ik maar geweten
en
niemand thuis voor de thee
het verhaal
de bandjes winkelketens scholen
zonder stem plant of warmtelicht
gezondheid kopen profijtmaatschappij
-zo verliezen…
De feestelijke verliezer
gedicht
2.0 met 18 stemmen 9.293 Ik had het fijnste gaas van het verlangen lief
zoals een zachte bries het lichaam van de baadster
en waar ik mij begaf, omgaf er mij een waas
van angstaanjagend aangenaam verwelken.
En een seizoen lang werd het avond.
En toen - het hart hoog op de wind -
verlangen zich bezeerde aan begeerte,
hoe lief had ik dan niet dat feestelijk verlies,…
Opgraven
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 392 met lege handen graaf ik
kuilen in mijn achterland
tracht mij bloot te leggen
waar ik ben gestrand
een vrouw met eigen denken
innerlijke kracht
die zichzelf verpandde
met alles in haar macht
gedreven door hormonen
en wat er werd verwacht
wroet met gezouten vingers
in haar vertrapte hoop
vergleden zandkastelen
waaruit mijn ik weg…