8234 resultaten.
Weemoed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
163 Weemoed
‘k Voel me weemoedig
Bezeerd
‘k Zou willen bidden
Zoals ik eens heb geleerd
Hoe kan ik geloven
Dat Hij mij nu hoort
Als ik al jaren heb verloochend
Het Goddelijk woord
Ik zou willen gillen
Dat ziek zijn ‘t geluk zo verstoort
Ik heb mijn verdriet
In de kiem gesmoord
Wat zou ik dan willen?…
Weemoed
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen
440 In weemoed gespeend van verstand
dompel ik mij onder in gevoelens aan de rand
Stop het weg!
Nee niet dichterbij..
Sluit het af!
Een gevecht in mij.
Weggedrukt, weer een veilig gevoel
Maar diep van binnen woelt het, koud en koel
Toch de mom weer op van alles leuk, ja het is fijn
maar in de koelheid, bij dat randje, daar wacht de pijn.…
Weemoed
poëzie
3.0 met 18 stemmen
4.854 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
205 Strelen mijn ogen weemoedig
de laatste kleurrijke herfstdagen
tot de vergrijzing zal gaan winnen.…
weemoed
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
170 treur je nog om toen
en kijk je om
over schouders
van een ver verleden
je kende
dit sterven niet
je was geen kind
van deze tijd
al streel je mijn ziel
met weifelend tastende
vingers van weemoed
en woel je mijn dagen
het geeft niet
ik ben altijd al
een kind van vreemde
oases geweest…
Weemoed.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
624 Flauw zonlicht, ogen vol weemoed.
In de bijna lege kamer voelt het kil.
Verloren liefde, verscheurde herinneringen.
Maar de tijd is onverbiddelijk.…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
148 Ze hing haar weemoed aan de wand
zodat de gasten kunnen zien
waar hij voor stond
er staan alleen nog lege stoelen
en guitarras zonder klank
dwaalt zijn geest er bovendien
zijn gezang is er verstomd
hij nam de Fado met zich mee
over de kolkende zee
nog steeds stelt ze de vraag
schreiend aan de Taag:
waarom ging je toch alleen
we zijn…
weemoedig
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen
1.145 op de vooravond dan, lekker in je armen
keek ik terug met enig weemoed. och,
zoveel mensen zijn er niet meer.
het gemis doet me zeer.…
Weemoed
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
182 Het kan me zomaar
overvallen,
weemoed omdat de blaadjes
vallen,
ben niet depri of
anderszins,
maar als ik die blaadjes vallen zie
ginds,
kan me zomaar overvallen
dat weemoed gevoel,
niet depri maar weemoedig,
snap je wat of ik dan bedoel?…
Weemoedig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
200 een stille
plek in
Nederland
niet ver
van het
strand
eerst nog
even op
blote voeten
door het
zeeovergoten zand
gaande op
weg overdenkend
welk veelgeurend
boeketje bloemen
breng ik
vandaag naar
jou
roze rozen
kleur van
de liefde
dit droeg
jij uit
ook trouw
simpele dingen
jij zag
de humor
ik mis
je lach
geweldig…
weemoed
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
50 weemoed is de geur
van wuivend riet
en korenvelden
het handschrift
in sierlijke letters
in trage tijd
een bankje in de tuin
de gebutste emmer
naast het kippenhok
na het zwaaien
het afbuigen
naar eenzaamheid
weemoed is
poëzie de kleur
van het vaarwel…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
101 Weemoed
Door de gordijnen heen
zie je het
vage licht
van een neergaande zon
weemoedige
eenzaamheid
drapeert zich als een deken
over je heen
om al die jaren
die vervlogen zijn
in een ongemerkt
beleven…
weemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
81 het is het stille lege nest
op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die
over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
de verdwenen zandweg
de afgepelde oude verflaag
het is een dag
vol nevel en dauw
de beklemmende middag
het stuurse zwijgen
het dorp dat nooit
mijn dorp werd
de korst van afstand…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen
299 Jaren verjaren,
woorden vermoorden,
verliefdheid vervliegt
liefde naar liegen.
Leugens uit liefdeloosheid.
Waarom, waarom?
Er rest alleen eenzaamheid.…
WEEMOED
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen
743 ‘k hoorde mijn ziel
in weemoed zingen
toen de avond viel
zonder enig licht
geen morgenlicht
om nieuw te beginnen
alleen tranen brengen
mij een wazig zicht
hoelang blijft het duren
voor de zon verrijst
achter die hoge muren
en mijn pijn verdwijnt
komt er een ommekeer
waar ik zolang op wacht
vind ik mezelf ooit weer
na een…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
74 De dagen korten al, zo ook mijn leven,
ik voel de weemoed groeien met het uur -
waar is dan toch de vreugde nu gebleven
en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur?…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
66 maar keer op keer
Dan denk ik bij mezelf er komt nog meer
Dan denk ik wat erop kan komen dagen
Dan denk ik zal ik niet of wel gaan klagen
Dan denk ik hou ik aan mezelf de eer
Ik leun wat achterover in mijn stoel
En schenk mijzelf een derde whisky in
En plaats de fles weer onder handbereik
En weer zet ik geen zoden aan de dijk
En denk weemoedig…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen
455 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen
616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Slechts een gevoel...
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
142 Mijn hart is vol verlangen,
'k zie jouw ogen, voel jouw handen.
Nee, geen verdriet,
tranen vergiet ik niet.
Een gevoel van weemoed,
naar wat eens was...
De tijd verglijdt,
dit gevoel beheerst al mijn gedachten.
Ik hou het vast omdat
ik weet: het slijt.…
Menselijke vriend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
240 Het is niet minder mystiek
omdat het uit het hart komt
die bruisende liefde van de Wolga
waar de wolven huilen in het bos
en ik van mijn tranen jenever maak
nu mijn boek geopend door jou ademt
over het verlangen naar jouw torso
het steigeren van jouw liefdeszwaard
terwijl mijn weemoed snakt naar zuurstof
bezweet in mijn eenzame zomerbed…
voorbij is mei
netgedicht
2.0 met 8 stemmen
695 En soms in mei doet het hart zo zeer
van weemoed en verlangen.
Al zijn de bloemen eeuwig mooi
en kleuren bloesems bomen.
't Vervoerd beleven is voorbij.
Er waart november door mijn dromen.…
Voorbij is mei
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
673 En soms in mei doet het hart zo zeer
van weemoed en verlangen.
Al zijn de bloemen eeuwig mooi
en kleuren bloesems bomen.
't Vervoerd beleven is voorbij.
Er waart november door mijn dromen.…
Heimwee van de Russische ziel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
363 Ze sprak vol passie over pijn
het lijden van haar Russische ziel
over weemoedigheid
en het gemis der dingen
heimwee en verlangen van geur
van verf op doek haar woorden
raakten mijn hart dat in harmonie
met dat van haar begon te zingen
er vonkten lichtjes, ze dansten rond
tussen hoofd en hart en mens
daar in het duister bij de deur…
De pen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
150 't Verlangen van mijn hart
doet gevoelens bovendrijven.
Hoe heerlijk is het,
als ik woorden vind.
Het vult mijn dag,
blij als een kind.
Het zijn zo vaak
die kleine vreugden in mijn leven,
die het leven aangenaam doen zijn.
Verdriet en pijn worden verdreven.…
Laat me lenten
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
140 nog heel even dan spreidt het blad
het bloemhart laat zich zien
bovendien de eerste bonte vlinder
raakt mijn ziel
in een fase van extase
op zulke momenten wil ik alleen zijn
om het hart te laten lenten
te delen met de jubeltonen
van de merel en de eerste zwaluw
loopt de schaduw voor me uit
die zich niet laat vangen
zozeer is mijn verlangen…
Noordenwind
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
416 Stil tel jij
de dagen naar
het licht schreeuwt
donkere nachten
duister dicht
heelt spijt
in verborgen
zinnen
ooit geschreven
"verlangen"
zwevend op
weemoed van
noordenwind werd
onvoorwaardelijke
liefde aanvaard
gevangen
zacht gevlochten
draden horen
de wederroep
verstaan
jou in mij
bevrijd
leeft ooit…
Haal-baar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
337 verlangen
en dat wij allebei begrepen dat
het onderscheid te maken heeft
met wat nog haal-baar is?…
Niet te nivelleren dromen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
166 In schaduw van de herfst
ademt vrijheid met weemoed
het onvergankelijke verlangen
je tot me te nemen
hier in jouw droomschaduw
toon ik mezelf als wereldvrouw
met alle inzichten om mensheid
te bekoren
maar jij in jouw illusie
blijft mijn belevenis niet trouw
door alle berichten heb jij
jouw ziel verloren
het schimmenspel
waarmee je…
Weemoedige echo van heimwee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
235 Heimwee dikwijls
krachtig als een ziekte die ons
doet lijden; zijn echo
is de weemoed met z’n treurnis
te zacht voor verdriet
In weemoed ligt
de ontroering die als een traan
schittert in ’n glimlach
mens is gevoel en weemoed is
een deel van z’n aard
Heimwee hebben we
naar mens en plaats zolang die
bereikbaar zijn
weemoed…