Alle inzendingen over zonden OR donker

Soms in het donker wordt ik wakker terwijl licht mijn wezen omarm Stoor me aan het daglicht het donker is wat mij raakt Ik kijk maar zie niets En weg is de kracht dan leef ik de dag Tot ik morgenzon weer zien mag…

Ik wil niet wéér strijden tegen die demonen in mijn hoofd ze zouden mij nooit weer verslaan ik had het mezelf nog zo beloofd Ze drukken me naar beneden met al hun kracht terwijl ik naar boven wil en iedere dag moet vechten met man en macht Ik haat ze zo door en door ik voel ze marcheren en ik, ik kan niet anders dan ze proberen…

Ik ben de Dúivel-god dier grúwbre oorkónde, 't Vervlóekte Boék van laffe deémoed, klein, Die loert, die loert, koud-donker, donker-rein, Of Hij die ménsjes niet verdérven kónde. Ook Hij droeg fier, op 't lijf vol eeuw'ge pijn, Eén matelóze, toégeschroeide wonde, Dat alles had zó anders kunnen zijn. - Zijn Zijn....…

Jouw gevoel keert mijn zonde. De aanraking kent haar plek. Ons gevoelsleven is verbonden. Aan balans is geen gebrek. De samenwerking keert mijn zonde. Jij straalt het geloof van vertrouwen. Een oase van rust die meebeweegt. De basis om handmatig op te bouwen. Jouw sympathie keert mijn zonde. Het fundament steunt evenwichtig.…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

veren uitgeschud ik voel me opgelucht als ze weer vliegen de kleine zonde van het liegen blijft bij mij…

Nu ik leef, geniet ik van mijn zonden God U oordeel komt later ik ben niet bang zó slecht ben ik toch niet?…

De oorlog is me overkomen de vijandige mensen mijn buren en familie ik moet hoe dan ook mijn verlies nemen Het donker leert me te aanvaarden dat ik onkwetsbaar ben niet hoef te vluchten mijn ziel is mijn asiel als ik dood, dood ik liefdevol met een zilverglans om mijn plicht die geen spiegel is van hun motieven…

Vannacht dansten wij weer onder de sterren, lachten samen naar de maan. Ik hoor het jou nu nog zeggen, kom lekker dichter tegen mij aan. Wij sloten onze ogen, vertrouwend op elkaar. Onze hoofden iets gebogen, voorzichtig streelde ik door je haar. Mijn mond voelde je warme adem, jouw handen gleden over mijn rug. Woorden als zoete balsem…

… Ergens lachte het zoet en zacht… Ach, zonder u is alles zonde!…

niets is zo absoluut zo zonder zonde zonder zo vervreemdend in de kou…

We vliegen als vleermuis en mot tegen de lamp van alle zonden. We scheppen in mosselbanken, het dobberdeinst van ademklanken. We donderlagen in eendedons, de verten roepen nu de verten. We echoën als burlende herten, donker klopt nog ons hartebons. We druipen af als oude spons: stralen stikken voorgoed.…

en teer wissen zal Hij onze zonden ook tranen zijn niet meer Hij zal een weg bereiden die wij niet konden gaan en door ondragelijk lijden brengt hij de dood tot staan…

Ongelopen wegen Werden bedekt door sporen, Ongehoorde woorden Werden opeens gehoord, Woestijn werd een bloem, Bloemen werden geplukt, De Zon werd gelezen als ZonDe. De Zon van de aarde schijnt, zonde van de aarde verdwijnt...…

Ik heb er vele zonden te overdenken voor het slapen gaan…

toen ik haar zwetend zag liggen ja toen wist ik dat zij zonde was…

Het was toch zonde die heerlijke uitspatting zalige spetters.…

Vader, lees mij uw zonden met handen in de zij Uw parochie kan 't niet schelen hun monden zijn gesnoerd zijn wij dan Uw kinderen gebaard in nood of lust met vingers stralenkransen wijzen af of toch juist naar Vader wijs mij mijn zonden in vroegrijpheid geleerd een vertrouwenspersoon onwaardig was U mijn grootste leermeester…

Ik breek het brood in stukken geslagen breng de kelk met wijn aan volle lippen je witte boord knelt zweetdruppels vermengen het heilig water als een samenzwering in goddeloos perspectief het gezang van Engelen verheven smeek ik met zondige ogen een hoogtepunt in heilig gevloek mijn handen likken zwarte krullen jij bent meer mens…

weer haar handen rauw opengehaald aan de scherpte van uitgestulpte rotsen kijk, zeg ik daarginds verwaait de nevel boven de vallei daar droomde jij het kind op bonte bloemengolven daar speelde nog de naaktheid in trouw beschuttend groen totdat de erfenis van eeuwen noodlottig onschuld smoorde en ook jíj de zonde…

Is het een zonde of een zegen, dat mijn vermogen om te genieten zich niet lijkt te berusten in de bezigheden van het leven waarmee men daar komt wat veel mensen lijken na te streven? Ik voel niet de geringste behoefte om mezelf te ontwikkelen.…

ik kuste u niet zo zeer maar 'k beroerde slechts uw lippen gebalsemd als ze waren gingen ze mijn leven mee doch u vergat in twijfel mijn hunker tot u te nemen en uw zachte vlees met het roodste rood verdween zoals ik had bevreesd wie was ik nu nú ik zocht naar vervanging van uw lichaam en ik vroeg me af of ik wel van u had gehouden…

Toen elke zonde tot het eind vervuld was, Toen er geen teer geheim te schennen bleef, Toen elke schaamte schaamteloos onthuld was, Dacht ik: 'Is dit alles, wat ik beleef.'…

Oh zeg ons toch, eerwaarde raaf Waart gij uw hele leven braaf? Het antwoord luidde, kort en bondig : Ik was mijn hele leven zondig.…

'Vergeef me', bad zij tot de Heer, 'alle zonden waarin ik verkeer.' 'Maar het is er slechts één,' zei de deken meteen. 'Zeker niet,' zei ze. 'Jíj smaakt naar meer!'…

Want doe je een doodzonde elke dag Is het toch een dagelijkse zonde!…

Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft ze zeventig maal zeven maal en meer. Hij wil niet, dat mijn ziele sterft maar leeft. O, wonderbare goedheid van de Heer, die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt, die alle dingen, en ook mij verdraagt.…

Zuivering van zonde Gaat voor hen geenszins op daar zij nimmer geprezen kunnen worden Tijd heelt daarentegen door hen in mijn hart toegebracht letsel, waaruit 'k ben herrezen Wraak ja, ga ik nemen die staat alleszins zonder twijfel, buiten kijf Geenszins verward...…

geen donker gat wel vol geluid omdat bestaan zich op eigen ruis en vol muziek in leven uit het orkest speelt vitaliteit dat heerlijke impulsen en geuren kan geven als de wind maar even een lach mijn kant op blaast…

kom vrij met mij de kaarsen dansen donker licht en lust benevelt zicht, drank geeft ons de kans te spelen met elkaar gulzig voelen handen dwingend bijten tanden in het vlees dat zonder vrees en schaamteloos voor donker koos om zich met passie te gaan openen de hitte lijkt een stukje hel zonde is het vuur dat wiegt en loeit en…