Alle inzendingen over literatuur

Zo veel Het filomeel- gekweel Verschilt van ’t schorre meeuw- geschreeuw En ’t rauw gekras Van ’t ravenras, Zoveel verschilt de Bard, Wiens hart Zich-zelf verplicht Tot zang en dicht, Van hem, die ook poëet Zich heet, Maar van gevoel noch geestdrift weet, En enkel regels smeedt En kneedt, Als een, die slaafs zijn taak verricht.- O zie…

De dichter sprak, beklijft zijn woord dan zijn jouw ogen voor een tijd gewijd tot mooie ogen, heeft je mond de lippen waarvan generaties dromen. Jij warmt je arm hart er niet aan. Je gaat verloren. Ook voor hem. De dichter sterft vereenzaamd. Wat was zijn liefde dan geloof, zijn vers dan bidden, wat was jij dan god. -------------…

'k Behoef geen vinger uit te steken, Huishouding werd mij niet geleerd; Waar zou ik dan mijn hoofd mee breken, Wijl Moeder niets van mij begeert? Op 't kostschool leerde ik bezigheden, Geschikt voor lieden van fatsoen; Wat Franse taal, wat Franse zeden, En meerder heb ik niet van doen. Ik kan wat dansen, zo wat zingen, 'k Speel…

Nee, ik wil niet zitten onder appelbloesems Niet genieten van de lentebries Ik ben blind Voor al die dingen Ik wil slechts antwoord op mijn vraag Heb je mij ooit een hondje willen geven Was het waarheid of illusie Dat ik mij vaag herinner Hoe wij een naam hadden gekozen Odin, ja Odin moest hij heten Achter de eik – met vogellijm – Voorbij…

hoe ga ik open als een boek? ik wil mezelf eens lezen, bladeren en kijken hoeveel pagina's ik tel. of ik een sprookje ben of meer een studieboek. zou ik mij kopen? lenen bij de bieb? alleen stiekem lezen hoe ik afloop en zachtjes terugzetten in de kast? ---------------------------- uit: 'Van verdriet kun je grappige hoedjes…

Eén bundel bracht hij uit tijdens zijn leven De eenzaamheidsgevoelens druipen af In zijn gedichten, hij rust nu in zijn graf Al zijn gedichten met veel gevoel geschreven, Een dichter was hij pur sang , niet overdreven Probeerde met zijn werk zijn eenzaamheid te vergeten…

Als het leven op zich zich vertakt in levens op afroep gespeeld automatisch, bedreven ruist onderhuids onbestemd een gevoel overstemmend de stilte van zwijgend verleden buigend naar beelden, uitgelicht achtervolgd door het mysterieuze komt de overkant langzaam in zicht, begint in het beeld van een tuin vol licht het…

Gij die dit boekje zo eens openslaat, En gij die er in leest, en gij die even Aan 't lezen en aan 't blaren zijt gebleven, En die het dan weer vriendlijk liggen laat: — Ik heb die verzen niet voor mij geschreven Met al die rijm en moeielijke maat, — Voor jou — ze zijn voor jou juist kameraad Met zorg gemaakt, gedrukt, en uitgegeven: — Ik…

Variant 1 Vierengever, geef een tien, dan vergeef ik je - misschien. Variant 2 Vierengever, geef mij een tien, misschien vergeef ik je - misschien. Variant 3 Vierengever, geef mij eens een tien, misschien vergeef ik je - heel misschien. (Varianten: 7, 8 of 9 lettergrepen; de laatste variant is wel heel zeldzaam.)…

De trapleuning was nat. Het nat was rood. Hij keek omhoog. Daar stond Het: rood en nat. (Voorproefje van De Avond van het Spannende Boek, 31 mei.)…

Ik zag een incheckbalie met grote zware koffers, een arme welgestelde man, sussend zijn wervelwind ik zag een aanvurende moeder naast haar rennende kind het jaldi, jaldi schalde ik lachte hardop tot de tranen mij het zicht benamen ik zag de leeggehaalde schappen in de supermarkt, weerloze mensen uit het lood geslagen, de zoon…

Toen ik de ene man met goed gevolg Aan een gezwel in de hals had geopereerd Met mijn zakmes, Werd ik overmoedig en opereerde de andere man Aan het hart. Ik had het ongeluk een ader open te snijden Zij hing uit zijn borstkas als een dunne rubberslang Zoals gebruikt wordt in aquaria. Haastig heb ik, zonder verder te opereren, de wond toegenaaid…

ik was een jaar of tien zat vaak achter de flat te vissen hoorde de buren weleens kissebissen door hun openstaande balkondeuren kon ik ze soms ook zien weer strak naar mijn dobbertje kijkend kon ik ieder woord letterlijk opvangen ik was nog jong en onbevangen vaak was het ruzie om niets en ontoereikend tot ik hoorde van the boxer…

Zolang je nog maar weet waar het noorden is de weg omhoog Vluchtend beland je in het verhaal van een ander weven zich draden over elkaar vormend een grillig patroon zoekend een nieuw bestaan uit onverwerkt verleden in het heden van wie wegtrok met de noorderzon ontladen door een hert ontvouwend je a-vier ontwapent zich de hartstocht…

Vaak denk ik, moe van arbeid-in-gemis, (Daar geen uit eigen kunnen dichter is) Dat somtijds in een zeldzame enkeling Door onvoorzienbare begunstiging De geest wel plots de sterke vleugels rept En in zijn feilloze opvlucht schoonheid schept, - Zodat, visioen waar de ademtocht voor faalt! God zichtbaar uit dat menslijk zingen straalt;…

Zonovergoten de wolken Traag drijven bedenkelijke stemmingen Mee met sneeuwwit in hemelsblauw Scarlatti tracht vergeefs te troosten Over de schutting steekt lila Clematis Behulpzaam een groene hand toe In slow motion komen zij tot leven Rekken zich moe gezworven leden In staat weer te nemen de sporten Van Jacobs ladders Een geschenk…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt. Een Podiumredacteur…

De partituur van de familiebanden beschrijft de zoektocht naar een melodie die kruisend manoeuvreert tussen de mollen, dissonanten overstijgt om in majeur genomen levenskeuzes door te nemen wanneer aaneengeregen bogen onvermogen aan het licht doet komen in facetten van onoverkomelijke tonen de aangetrouwde kant opent een glansrijk…

(voor Virginia Woolf) Hoe jij de Ouse inliep, haal ik me voor de geest, nog net geen zestig liep je met een wandelstok tikkend tegen wat verdwaalde stenen richting het onheilspellende water van de rivier. Na jaren van strijd en literair beteugelen had je opeens geen verweer meer tegen die geestesziekte, die men manische depressie of schizofrenie…

Mag ik je even onderbreken? Kijk. Luister of je mij verstaat. Sinds ik mij met geschrijf in laat lijk ik een vreemde taal te spreken.…

Een leven ligt verbeeld in de enkele gedichten, Die bij 't verstrijken van de jaren schaars ontstaan: Zij liggen wijd verspreid, zoals de vuren aan De kust, die land en zee gedeeltelijk verlichten. De zeeman ziet de snelle schemer die zij stichten In 't bouwland, en de bundel op de rotsen slaan, En met een koene zwaai de waatren…

Voorzichtig! Raak niets aan! Laat alle letters staan! Die boeken, schots en scheef, bewijzen dat ik leef.…

we blijven staan soms duurt het jaren eer we spreken in driekwart shag of een eigen taal rookpluimen stijgen, zij wil het zo en tilt de maan op, ik zie haar oogopslag in het water schipbreukelingen herstellen schepen, toch ? zwarte krullen maken kringetjes en hij, nabij Zeus, legt zijn arm rondom ons en het licht ik verwonder me om…

het dichtersfeest was in volle gang een waaier aan dranken klokte door de kelen de stemmen werden met de minuut luidruchtiger er hing die avond zoals dat heet beslist iets in de lucht B. ging aanvankelijk mee in de flow verzorgde onopvallend zijn aandeel in de roes maar toen de broeierigheid overkookte en een onnoembare spleen de poëten…

Het is zijn laatste metafoor, het laatste beeld uit klank gewrikt. De dirigent heeft afgetikt, maar de muziek gaat door, gaat door.…

Alreeds bevestigd dat jouw ziel jong blijft als men ervoor openstaat neem nou jouw zoon 'Candide' zijn avonturen door de eeuwen heen nemen nimmer af velen hebben hem nog niet ontmoet ik duw hem naar voren samen met jouw humor!…

Als ik een dichtersgeest bezat, had ik op dit gestreepte blad een mooi gedicht geschreven. maar ja, ik heb deze gave niet.…

Ik zit op het goede spoor Ik zit in de juiste trein Op de cadans Schrijf ik denkbeeldig brieven Aan jou, aan allen mij dierbaar Ondertekend met een verlegen Vlaams genegen Juist als jij krimp ik ineen Bij spoorwegovergangen Kopstations,vertreksignalen Zijsporen Problemen met wissels Lange, donkere tunnels Herfstblad op de rails Vertraging…

Wat leert ons taal wanneer het gaat om wezenlijke dingen waar die wij kennen vreemdelingen, inheemsen vrienden zijn in warmte omgesmolten lichaamstaal stromend door ledematen van hand naar hand tot in het hart vertaalt wordt taal ontvreemd, de vreemdeling onthaald. Geschreven bij het gelijknamige boek van Kate Grenville…

Elke zondag weer hetzelfde, hij voorop Zij vijf stappen achter hem en achter haar Hun kinderen in een lange rij Haar maandstonde droop langs haar in nylon Gehulde dijen, doorweekt was ze bij thuiskomst Maar de Heer ging nu eenmaal altijd voor en Ferdinand Peeters was nog druk doende met ovulatie blokkeren Ook ik liep mee, hand in hand met…