1338 resultaten.
Verdwenen
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
438 Verdwenen zijn de Engelen
Leegte is wat achter blijft
Stilte die eeuwig duurt
Verdwenen geen mens weet waarheen
Soms, even dan is dat gevoel er
Maar als ik kijk of vraag blijft het stil
Verdwenen zijn de Engelen
Stilte om me heen, geen fluistering
Een stem die roept weg, nooit meer
Ik luister stil in de wind
Maar niets, geen zucht, geen stem…
Schemerrood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
327 De lucht kleurt rood
boven de stad
en de huizen
in het mysterie
van schemer gehuld
Mysterie -
roerloze aanwezigheid
waarin elk in alles versmelt
Maar eenzaam gaan de mensen
want in hun afgescheiden zelfbeeld gestold
in een aldoor hunkeren naar een zon
die hen van hun onbehagen verlost
De lucht kleurt roder
vurige schoonheid
vlam…
vandaag schrijf ik een grijs gedicht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
843 machteloos moet zij toezien
hoe smetteloos wit verwatert
vuil/grauw wordt haar speelgrond
modderig haar paden
al worden handen haar zacht opgelegd
kan zij haar blik niet afwenden
haar stervende geliefde
het gelaat dat haar zo dierbaar
wil zij behouden
met handen en voeten
hart en buik
in eeuwige omstrengeling
desnoods samen sterven…
vuurvogel
netgedicht
4.4 met 7 stemmen
830 zo kwam zij op aarde
passie en compassie
haar geboortegeschenken
weerstond zij storm en stomend leven
baarde zij en had ze lief
her - innerde en vloog
verkende hoogten en diepten
om te landen in aarde waar zij wortel schoot
en vleugels vond
niet om ver weg te vliegen
maar om afstand te creëren
overzicht om precies te zijn
in zoektocht…
Alleen liefde...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
426 Slaap schone slaapster, slaap
Onder jouw sterrenhemel verzonken
In mysterie.
Terwijl het scheepje van halve maan
Haar licht werpt op jouw bleek gelaat.
Slaap schone slaapster, slaap
Jij die alleen liefde kent en
Geen haat.…
rode maan
netgedicht
4.3 met 7 stemmen
648 dit uur herbergt een rode maan
die kleur geeft aan mijn dag
het is mijn tijd zegt de maan
en ze dompelt mij onder
in haar vurige water
schrobt de chaos uit mijn buik
brandt het vuil van mijn ziel
tot daar in het allerdiepste
enkel waarheid overblijft
nu is de tijd zegt de maan
ga en vermenigvuldig
waarheen vraag ik en wat
overal en…
AAN ZEE
poëzie
3.7 met 3 stemmen
3.460 In 't land der dromen in het dromenland,
het is als kindren badend in de zee,
met het gekniel van lichtvrouw in gebee,
de lichte armen hoog op de zee, want
er is gezweef van bove', en van de kant
ruist donkere muziek in om de vree
der wereld, der zonneberuiste steê,
en maakt het een verward doorzocht droomland.
Zachte dromen maken een…
Vaal licht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
401 In het vale licht
trillen
in de klank van je stem
vergleden eeuwen
die je was
met een ander gezicht
Vormen
die verschijnen
en verdwijnen
in de eb en vloed
van geboorte en dood
In het vale licht
tast ik
naar ons tijdloze gezicht…
ik ben uw engel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
666 opnieuw verhief zich het lichaam en sprak
ik ben uw engel
uw meest intieme woonplaats
daar waar ik samenval met uw ziel
zullen vleugels groeien
aangrijpend en majestueus
poorten zullen zich openen
waardoor ik mij met u zal uitstrekken
om te verkondigen
wat u beweegt
laat het vrede zijn.…
stoppen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
507 zwijgen willen warme billen
sussen raken pak en laken
wissen draaien handen zwaaien
stoppen haasten het allerlaatste…
Droomspiegel
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
424 In herinnering zie ik de bomenlaan
in een land vol spijt en bloedverwanten
mijn ogen zijn voor een moment van jou
nu je het waagt te dansen bij mijn horizon
ruil ik je in voor oude boeken en een blokfluit
op het pad naar de tuin voel ik jouw liefde
in deze oude toon van de regenstad
beleef ik mijn sobere muzikale hoogtepunt
de woorden die…
De aarde wentelt voort
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
441 Ik loop door een straat
loop door het mysterie
van een straat op aarde
De huizen
ademen donker
van het onbewust
door de dood
te worden verteerd
Dood!
Stormwind
die "ik en dromen"
uit het bewustzijn blaast
En een nieuwe ochtend
gloort in de straat
in zondagsmist gehuld
En de aarde wentelt voort
En ik loop verder
althans in…
Yeti's voetstap
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
302 omdat je ergens moet beginnen
volg ik de grote voetafdrukken
in de sneeuw die wellicht
nergens toe leiden...
het spoor gaat zowel links
als naar rechts en daarmee
dwingt deze situatie mij
een keuze te maken
ik kies er uiteindelijk
voor om rechtsaf te slaan
dan sta ik weldra voor
een blinde muur alwaar
de voetstappen tot mijn
verbazing…
Zeegezicht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
383 Je gezicht
In het late licht
Met de zee verweven
Door de tijd getekend
In het eeuwige leven…
Christophoros.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
965 En in de beek stond reeds mijn voet gebaad,
- Een beek, door dubble dorst van zon en zand
Half leeggezogen - toen een kinderhand
Mij vasthield bij de zoom van mijn gewaad.
En als een rooswolk in een gouden rand,
Lachte in een lijst van goudhaar zijn gelaat,
Terwijl hij sprak: - ‘Zo gij door 't water waadt,
Draag me op uw schoudren naar…
stilte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
325 stilte zit soms vol met vragen
brandend als een heftig vuur
gedurende de dag de dagen
ja voortdurend op elk uur
als eens witte rooksignalen
seinen op het verlossend uur
dan is dat het mooiste teken
einde van het vragenvuur
't antwoord dat wordt gegeven
opent een poort ten leven
er valt niets meer te verbranden
er is iets moois op handen…
schier
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
451 naamloos is de man en zonder vrienden
aangespoeld op schier een late gast
hij weet volstrekt niet meer waarvoor hij diende
som na som liep op het einde vast
zo’n mens is voor een tijd zichzelf tot last
zijn dagen krimpen groeiend is de nacht
vol wiekend licht dat steeds weer naar hem tast
hem slaat met witte regelmaat uit alle macht
maar…
Engelen in de dop
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
380 vertrouwd
in vele handen
rood op licht blank hout
het achteloze spel
van engelen in de dop
verandert echter snel
in strijk en zet
vlamt explosief geweld
de potentie is geveld
het blanke hout
brandt dansend fel
de zwarte engel naar de hel…
wiegenliedje voor een vogel
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
622 vanaf het prille moment
waarop de gevederde
zijn lange hals
om haar verlangen windt
de snavel neervlijt
in de welving van haar borsten
haar naaktheid toedekt
met zijn verentooi
wéét zij zijn vermomming
zij laat de vogel
en wiegt het kind
verjaagt de onrust uit zijn ziel
haar buik wordt verlangen
maar zij wacht
tot de man in de…
Vergezicht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
532 Duizelingwekkend is de kosmos in al zijn diepte.
Maar in de zeeën van de tijd
kreeg zelfs de aarde eigen ruimte.
Maar als je jezelf nog niet begrijpt
is er een vergezicht in je eigen hart.
Want jij bent minstens even duizelingwekkend
als de kosmos in al zijn verten.
Achter de sterren in jouw hart verborgen,
is een veld vol met wilde bloemen…
Een verre prinses
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
460 Daar ligt ze.
Een nieuwe prinses, gevonden in een nieuw Egyptisch graf.
Nooit heeft iemand van haar gehoord.
Dochter van een onbekende koning en zijn geliefde.
Ingebed in raadsels en eeuwige slaap
Een onderaards mysterie voor zolang als het duurt.
Ik weet het.
Archeologen moeten graven,
opgraven, uitgraven en doorgraven.
Met houwelen, spades…
een hemelsblauw meisje
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
345 de warmlauwe zon verdreef
langzaam de laatste regenflarden
dampend stond jij daar,
een zijden huid glinsterde
onder gouden lokken
een hemelsblauw meisje
stond trillend in de lucht
ik strekte mijn armen
voor een stralende ontvangst
en ik verdronk
in jouw ogen…
Ik bedoel maar!
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
369 In het woord bedoelen,
zit verborgen doel
een doel dat je moet volgen,
met of zonder gevoel,
in het woord bedoelen
zit verscholen bed,
dat wordt bedoeld met verve,
ik bedoel gewoon
de slaap overvalt me net,
in het woord bedoelen,
zit zoveel interessants,
dat kan ik heel niet uitleggen,
dus ik ontspring bij deze,
de dans!…
Zo droomde zij haar Camelot
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
448 Er bloeide een nieuwe belofte in haar blozend hart
en lichtstralen tekenden een jonge gloed
op haar rozige koontjes
Het beeld had iets vrooms
door het stille ademen
boven het onbeweeglijke meer
Zo droomde zij haar Camelot,
over de koningen van weleer
over riddereer en de hoofse liefde
- even ontwaakt zij, ziet zij de wereld
om haar…
de lange straat
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
330 vertel
niets nog
te vergeten
en verloren
gaan
in de cirkel die
ons beweegt
of juist soms
stil te laten
staan
dit besef je vroeg
maar meestal veel
te laat
donker je ogen
donker dit huis
donker bestaan
zo verdwijnt
blad na blad
onderuit
een instrument
een straat
iemand riep een naam…
Betoverend
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
507 Abcoude is, van oudsher al, een sprekend dorpje,
omringd met water, hagen en hortensia's,
nog nét niet opgeslorpt door Amsterdam.
Met cum laude willen wij daar snel ontwaken.
Het weidelandschap is er zo plat aan;
een koe schrijdt er traag voort bij een plataan.
Wij willen sneller vliegen dan geluid
en met ijver moeder aarde eren.
Zij hoeft…
Niemandsland
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
389 Ik bevind me
tussen
leven en dood
tussen
waken en
sterven
het is waar
ik
heers
waar ik mijn gemoed,
mijn stemming en
de woorden beheers.…
Dicht voor de dood
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
389 je bent
met geen pen
te beschrijven
niet te voorspellen
stiekem
glad
doordacht
dat ik niet bang ben
is een feit
het plaatst mij
boven jou
ik ontneem je de macht…
Goddelijk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
388 Als het goddelijke tegen me praat
zomaar plotseling
iets verschijnen laat
zonder uit mijn ziel te verdwijnen,
dan ben ik blij en voel intens geluk
en in één ruk
vlieg ik even boven de aarde,
los van lichaam en geest,
en dan voel ik vervulling
in mijn diepste, grote wezen,
zelfs in mijn kern van de ziel
net totdat ik weer op aarde…
Mystieke dame
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
409 Tussen de rekken vol oude rommelpoppen
stond jij te glanzen als een engel,
in een jurk van pure zijde en
lopend tot aan de grond
onthulde je mij
je troostende naaktheid
via magische talenten.
We zoefden door elkander heen
als dorstige winden ineen.
De draken en vijanden die aan ons kleefden
lieten zich vallen van de bergen liefde
en…