Alle inzendingen over emoties

Vanmorgen toen ik nog niet wakker was maar al niet meer sliep sloop onzichtbaar op gehoefde sokken het onheil binnen in mijn bed, vlijde zich tegen mij aan en fluisterde om mij niet te wekken mijn naam. Terwijl ik mijn ogen niet opende zag ik dat hij naar mij keek met ook zijn ogen dicht het kussen streelde dat hij voor mijn lippen aanzag…

Ik heb in m'n hart 'n zonderlinge wezen Dat een bizarre tango danst; herrezen,- Ik weet niet hoe, zo vaag is alles, - uit 'n aloude sarkofaag. Terwijl het danst, hoor ik het zingen Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen.…

Voor het knipperscherm dat alles uit de wereld vangt lees en tik ik geestdriftig mijn gedachten krioelen springen soms wild op en neer krimpen dan zakelijk ineen dan - toch die ene bewuste druk het lied van Tess Merlot vloeit door mijn hitsig brein laat denken en gevoel zacht wellen naar het rijk der musicerende dromen waar het kortstondig…

de zon was zich vergeten er was niet één zuchtje wind wolken hingen in files boven, in't blauwe gebint ik kon altijd tekenen met wolken drijvend op een vlaag een figuur of wat ik wilde maar vandaag was alles vaag het uur hield halt, de dag stond stil de lucht kon zo niet blijven tot ineens het grijs wit kleurde en jouw beeld boven kwam…

Het bospad waarop ik loop, gevormd door mooie grote bomen. Neemt me even van de wereld weg, laat me tot mezelf komen. Dwalend van verlangen, Genietend van de geur, Duizenden mooie bladeren, een wereld vol van kleur. De wind waait wat onstuimig, waait gedachten van me af. Schept weer rust in alle chaos, waar ik me net nog in begaf.…

In deze door zonde overspoelde wereld, zie ik, als ik het wil zien toch Gods liefde en goedheid, misschien. In de schoonheid van de schepping. De geurende bloesem in de lente, een tapijt van sneeuwklokjes en krokussen. Kleurige vlinders overal en vogels en bloemen, zonder tal. Ja, als ik wil zien, dat zeg ik goed. Wat moet ik ermee als…

Alles van gewicht Heeft tijd om neer te dalen Emoties zonder zicht Gedachten die verdwalen Chaos, wanhoop, onrust In hoofd hart en lijf Kloppen deze onbewust Lijkt louter tijdverdrijf Niet minder is er waar De tijd laat inzicht komen Tergend minder zwaar Gaat het hart weer stromen Ergens wordt het troebel klaar…

Donker voor m’n ogen. Donker in m’n hoofd. Donker is het leven, Emotioneel verdoofd. Donker zijn gedachten. Donker als de nacht. Donker zijn de wonden, door daden toegebracht. Donker vult het leven. Donker, niets te zien. Donker doet beseffen, dat ik weer licht verdien. Donker wordt weer schemer. Donker wordt weer licht. Donker…

Je pakt me bij de lurven als een bok laat me draaien als een tol totdat ik wankel links of rechts om mij te ketenen gedwee en volgzaam op mijn grond in mijn licht uitstralende bloementuin waar je de lelies vermorzelde en de doornen plantte niet wetende dat de wortels met elkaar verbonden blijven in vruchtbare aarde…

Ons Harten aan het wekken, Joeg zwaluw, van ieder laag, Vlinders boven de bekken. Crème au beurre lag op de maag Van ons najaar dat dolblij Maar kon sjansen; heel vrij vaag! Dringend ons lauwheid opzij, De Kersentuin kweekte kou En wrong aan het jaargetij! Langer seizoen winter wou... Met het vuur bikte we af; Ons Stadje sloopte het…

Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel Dauwdruppels transformeren spinnenwebben in kastelen van flinterdun…

Luister stilte, naar het ruisen van de wind Luister naar het briesje Dat zacht het riet golft langs de oever En hoor het antwoord In de lach van een kind Luister stilte, naar de zang der vogels Naar de blijdschap die daarin klinkt Ver verheven boven aards kabaal Genot dat ons dagelijks omringt In steeds herhalend verhaal Luister stilte…

onze tijd samen koesterend kan en zal ik jou niet vergeten van je houden blijf ik altijd elke dag voel ik jouw warmte die ons ook weer samenbrengt waar het tijdelijke eeuwig wordt zal onze liefde zich hernieuwen tot dat moment pluk ik de dagen terugkijkend bij het vooruitzien als het compost voor het leven zoals de knoppen van de lente…

het ongeschrevene overtreden in stilte buiten het gesprokene getreden is het niet zonde een leven zonder zonden?…

's Nachts in doodsangst weet ik het zeker: ik loop van het kastje naar de muur. Overdag mij doelbewust bewogen van het kastje naar de muur. ---------------------- uit: Tirade nr. 200…

Mijn liefde is niet die liefde dezer aarde, Die vurig streeft en steeds haar doel bejaagt; Mijn liefde is zo zacht en kwijnend, en zij draagt De stempel niet van blinkende eigenwaarde. Nog niemand die deez liefde mij verklaarde: De scheemring en de schaduw weggevaagd Door ’t morgenlicht der ogen van een maagd, Dat zedigheid aan englen fierheid…

Je kijkt van de ellende weg. Je blik dwaalt naar binnen. Geen beter medicijn tegen medelijden dan zelfmedelijden. Onder het vergrootglas van het eigen falen wordt doorgaans andermans schuld zichtbaar. Kneusje van de klas. Reserve in het voetbalteam. Overgeslagen tijdens de kusjesdans. Transparant aan de toog. Krap bij kas, knaapje tussen…

Meen niet, dat hij te schreien stond, Toen hem het giftige antwoord stak. Hij voelde, dat iets in hem brak, Maar hield de glimlach om zijn mond. Even vertroebelde zijn oog, Maar daadlijk keek hij strak en koel. En sterk hield hij het lauw gevoel Ten onder, dat zijn hart bewoog. Hij zal de eerste stap niet doen. Zijn fierheid, ten begeerde…

en nu maar afwachten hoe het verder zal gaan zal het zich goed ontwikkelen of zal ik toch met lege handen komen te staan gaat het alsnog mis? En blijft het een beetje voort bikkelen hou mijn gedachten er zo ver mogelijk vandaan we zien wel het is immers deze onzekerheid wat tevens de enige zekerheid is in mijn huidige bestaan…

Kerstmis 2010: Een blinkend-zilveren Kerstengel houdt mij gezelschap en ik vraag haar: Kan mijn arme, haveloze ziel, die diep in mij rust nog opstijgen, kan zij zich nog verheffen en haar vleugels uitslaan, staan de hoogten nog voor haar open kan zij nog opstijgen en de verhevenheid proeven, die haar geboorterecht is en het geboorterecht van…

het kunstig geweven web van de spin beschermde ons voor indringers lichtstralen werden gemorst over de doorzichtige vleugels gevlogen in 't zilver blauwe glinsterde het spinrag als een schoon kunstwerk het is voldoende om naar de gevangen zwarte stippen te kijken met ogen van de ochtend vandaag schilder ik opnieuw…

disneyland paris bestaat vijf jaar er valt confetti uit de wolken we zitten aan de lunch in het new york hotel sebastiaan en ik lopen naar het buffet ik til het deksel op van een enorme vleesschotel - pap - vraagt sebas - is dat kip? van de damp beslaat mijn bril - that's duck sir - schiet een ober ons te hulp het tafelzilver hangt plotseling…

Harde modder, guur kristal: in mijn naakte woonste rijk en arm aan niets en al, ben 'k de ziekste en schoonste. Huis dat afsluit en dat kijkt: hart dat, onbewogen, hoort de zee die wast en wijkt vóor verzádigde ogen. In geen spiegel, gruwvol-eêl, 't beeld van een begeren. Al de beezmen zijn te veel om de grond te keren.…

Doe ik dit Doe jij dat Ga ik hierheen Ga jij daarheen Maar wij met zijn twee Doen zoveel mogelijk met elkaar mee Samen delen wij veel wensen Hebben ook dezelfde kennissen En dan heb je jou mening Ik wilde niet dat jij meeging Woorden met gebrek aan goed Ja het is zeker dat dit ons niet goed doet Ik kijk naar jou Jij kijkt naar mij…

ik kleur je woorden naar mijn taal en de mijne naar de jouwe zo verstaan we elkaars echte verhaal en ontstaat er een basis van vertrouwen vormt zich een hecht verbond als ware het een regenboog een teken van hoop dat ons telkens weer opnieuw doet boeien maar als zo vaak met een regenboog dat zo prachtige hemelse teken helaas…

Het zaad voor mijn zomerbloemen liet ik wellen in mijn tranen ik zaaide het daarna op de heuvel waar mijn verloren lief nog steeds met vlinders stoeit de wind waait er mijn adem stil in liefdevolle fluisters de gezaaide zomerbloemen hebben uitbundig gebloeid…

jouw stoel staat klaar in de hemel zei je maar die andere persoon voor hem blijkbaar niet wat raar kerkleden is dit wat jullie allen daar wordt geleerd beslist niet fijn valse vroomheid let wel de eersten zullen de laatsten zijn…

Ik was als een vogel Zwalkte wat laag bij de grond Dan steeg ik, overzag hoe ik nu met een nieuw iemand in wie ik me verliezen wil om jou te kunnen vergeten Maar hoe ik toch naar je zocht in een duikvlucht Daar rondhing tussen de daken Die hele ouwe boel, die verfrist zogenaamd Gemoderniseerd Al het oude, de pijn, het geluk hing er als…

Emoties trillen in verre bomen. Angsten zie ik als wolken, die verdamping zoeken. Zie ik drijven naar een horizon, waar mensen moedig worden. Waar nieuwe wouden zijn. Waar vrije vogels zingen, als violen in een bos. Waar leven opnieuw begint. Ooit begon.…

opgevoed door vissenbloed een wereld om koud van te worden jong en geraffineerd als een kronkelende ratelslang volleerd in ‘t spuien van gift opstandig en bang het werk van de tiran…