Alle inzendingen over sterren

de wereld reikt naar sterren in muziek en spel vergroot indringend uit wat op de hemel lijkt verzwijgt meestal de hel miljoenen zijn op zoek naar schoonheid en geluk blind voor bloemen op de hoek ik ben wat tegendraads proef liefde in het kleine volmaakt past jouw hand in de mijne…

De heimweekleuren achter de horizon bereiken geoefende schildershanden met jouw onbekende verlangen zou je deze kleuren willen benoemen als hemelkleuren voor een onbevreesd gedicht tijdens een leefbare droom met als zielsgewichten wind, maan en sterren achtervolg ik jou met een vogelkleur en blijf ik nooit zonder beweging.…

Het zwart hemeldak oneindig met daarin verzonken sterren en maan. Ongrijpbaar en niet te vatten het ontstaan van dit heelal. Waar tussen hemel en aard ieder zich vast houdt tijdens een vrije val.…

Als ik even kijk heel erg goed dan zie ik daar een engel in de sterren en ze groet Ze zwaait naar beneden kijkt me lachend aan voor niks me afgevraagd waar komt liefde toch vandaan Want als ik even kijk in de zwarte nacht daar bij die mooie sterretjes is een engel die houdt de wacht…

als dode mussen in de tuin de gestorven woorden onbesproken zwarte lakens waaronder het veilig schuilen is op een dag verduistert de zon de avond valt uiteen in sombere nachtgedachten en besluit ik de sterren terug te hangen in het heelal waarna de slaap ongehinderd binnensluipt…

Geef mij de sterren, een ziel, geef mij een lichaam.…

wel licht in sterren, langs hun Hemelpad een wereld danst in kinderogen en de aarde trekt nog naar mijn hart, haar eerste slag vergat voorwaar te beven nu dan: het is tijd ik kwijt de dag haar leven geven geeft - een slecht gevoel ten spijt - iets moois ze was hier maar voor even…

ik ben een wolf onder de wolven buil bronstig mee in 't koor niets menselijks is me vreemd ik schuw geen platitudes ik hou nochtans van al wat onbereikbaar is, van duistere symbolen tot lichtende sterren helaas ik ben de man die naar de zon wil lopen maar vastzit op het kleverig asfalt: de hunker zelf houdt me gevangen.…

Terwijl de wind speelt met ons haar en de maan schijnt op ons gelaat kijken wij naar de sterren en dan weer naar elkaar. En we hebben elkander eindeloos lief tussen hemel en aard.…

was blij met je ontwaken alleen gekeken voelde zo ontheemd je zacht gebaar het haar wat in de war je arm om me heen nog donker je de ogen maar in hun wit zie ik de dag ontloken het zwarte blauw de rood opgaande zon die sterren doet verbleken ons moment wordt nooit vergeten…

Hoog boven alle strijd, temidden van de sterren, heerst de stilte van Zen. Leven ontstaat uit sterrenstof. Stof waaruit mensen bestaan. Geest waaruit ik geboren ben.…

in mijn slaap voltrekt zich een stille storm in vertraagde tijd mijn geliefde vliegt naar de sterren van de dood voorbij de zwarte lucht mijn oude ogen dwalen naar de dwaze wegen die we gingen roerloos reis ik met je mee we dachten dat we voor altijd voor altijd zouden we zijn…

Ik pluk de sterren uit de hemel en graaf de maan op uit het zand. Kijk alle schaduwen verdwijnen ze lopen weg, ik zing en dans. Ik haal het zonlicht naar beneden en stop het in mijn schoudertas.…

Mijn hart ging voor je open ik voelde je binnen treden je bent gebleven tot heden sterren aan de nachthemel vertellen ons verhaal zo mooi zo schitterend wij spreken een geheime liefdestaal zuiver, zacht, vol minnekracht ik staar naar boven zie de mooiste nacht.…

tegen het zwart van de nacht spreidt zij haar regenboog wijd opent zij haar ogen om er sterren in te vangen dan ziet zij schapen zich haastend langs het kleurenspectrum botweg elkaars koppen volgen naar onherroepelijk zwart zoveel schapen dat zij de tel is kwijt geraakt Marije Hendrikx ©…

en ik ken er niet een bij de naam Ik had er zelf een kunnen zijn, een uit miljoenen aanbeden worden, niemand vreest tenslotte verafgoding Een uit miljoenen is ook die vallende ster, in een boog uit het duister, terug het duister in De ster der sterren stort vannacht ongezien in de Atlantische Oceaan Ondertussen maakt de stewardess…

De wegen en de daken waren wit, de hemel was bezaaid met sterren. Toch keek ik eerder naar de grond, waar achter mij een dubbel spoor ontstond vanaf de kerk. Daar had ik alle kaarsjes, alle ballen in de boom geteld, maar het geweld der sterren liet ik: dat was onbegonnen werk!…

Zon en maan en Sterren.…

als jij dat alles kon begrijpen zou je weten dat ik voor jou over duizend sterren zou lopen en tot in de eeuwigheid in een koude zee zou willen liggen als jij maar gelukkig was.…

Mijn tranen prikken de sterren door het papier van het zwarte firmament. Ik sta hier versteld, als een beeld dat is vergeten. Achter mij zie ik geen voetstappen meer. Ik adem je uit en geef me over aan ons leven. Ik pluk opnieuw de dag van winterbomen.…

dromen werden droom een stille wens naar morgen waar maanlicht gebroken weerkaatst in jouw tranen belooft mij een ster het oneindige verlangen ontvouwt ze haar vleugels in heldere gloed waar wij samen verglijden in engelendromen en huilende sterren in stilte vergaan…

Heb jij nu één oog aan de horizon een ander aan de grond en zie je toch de vlakten niet waar het water onstuimig stroomt geen tsunami en geen overvloed geen toeristen meer op Pukhet geen hotel dat duizelt van de sterren maar wel de houtstapels die branden op het strand aan de overkant en ik had je nog zoveel te zeggen maar het water…

Sneeuwkristallen streken langs haar slaap naar beneden in een droom die droomde tussen hoofd en kussen Een nacht vol sterren dwaalden tussen handen vingers stilden de donkere trilling het naarstig weerzien De ochtendzon ontwaakte raakte betovering tussen nu en de lakens van verleden…

Om middernacht verandert licht in donker, verdwijnen sterren aan de hemel en lost het dwaallicht op. In het duister verandert eb in vloed, ontstaat een stromende rivier bestaande uit zoute tranen In gedachten verdwaal ik door mijn web gesponnen met de striemen van mijn hart Pijnlijke herinneringen ontwaken uit hun winterslaap.…

~**~ In het begin was er helemaal niks en God maakte de sterren en een planeet Hij noemde het de Aarde maar het was nog niet compleet Het was er koud en donker en God maakte de zon Nog steeds was het er stil en God maakte water en het leven begon Toch was hij nog wat vergeten er moest nog iets bij Dus maakte God de liefde…

De boot is aan maar zij vaart van kade naar kade niet wetend waar aan te meren de kracht van de vooruitgang vast geketend onrust in haar hart doet weten vergeten de pijn moe gestreden laat stormwind razen wolven maken plaats voor een hemel vol sterren in de nacht…

hoe lief een nachtegaal passie leegschudt in huiverend glas woorden kweekt als rijpende vruchten tegen een bezinnende boezem net voor de val in licht en donker met een buitelend hart schaduwen temt langs de kamerwand de bodem vult met geoogste sterren : haar dromen in een komende dans…

in jou vergaat mijn leven maar ondanks mijn ziel ben ik ook vrouw en een rivier bij zon of regen waarin sterren vallen onbewust geef me een naam schreeuw de dichter door me heen in iedere morgen of in de avondval maar vertel me wanneer de woorden zijn gelezen dat ik meer ben dan een kreet meer dan het lied…

tot het licht hebt Gij geroepen de sterren ontsteekt Gij in stilte U bent de cartograaf van hemel en aarde de zeeën in druppels verdeeld ebbe en vloed wachten op de dageraad mond op mond de eerste mens beademd Gij telt de tijd en de haren op mijn hoofd…

Ze woont in mijn schelp van ruisend verlangen In de wondere knop van mijn rozendroom En ik zie haar in een vlam van vlinders een regen van sterren hoor haar in het zingen van het gras op de koelte van mijn huid ontwaar haar in de zoete geur van een blauwe bloemennacht En ik hou van haar Een broos geheim in teder licht Betoverend…